พิชิตใจหม่ามี๊ตัวแสบ นิยาย บท 352

พงศกรรับแก้วเหล้ามาด้วยรอยยิ้ม“คุณปีเตอร์พูดเรื่องตลกแล้ว ผมไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นครับ”

“เหรอ？”ชายวัยกลางคนตะลึง

พงศกรชนแก้วกับเขาก่อน“ใช่ครับ อาจจะแค่บังเอิญชื่อเหมือนกัน โอเค คุณหมอปีเตอร์ คุณสนุกไปเลยนะครับ ผมกลับไปพักผ่อนก่อน ผ่าตัดพรุ่งนี้ จะดำเนินการตรงเวลา”

พูดจบ เขาก็จิบเหล้าไปคำหนึ่ง ลุกขึ้น แล้วเอามือสอดเข้ากระเป๋ากางเกง เดินผ่านชายวัยกลางคน เดินออกไปจากห้องรับรอง

วินาทีที่ออกไป การแสดงออกที่ใบหน้าก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยอีกครั้ง เหลือเพียงแต่ความเยือกเย็นทั่วทั้งใบหน้า

ถอดใจจากเขา ไม่ต้องการเขาแล้ว？

เหอะ ความรู้สึกห่วยแตกแบบนี้ เขาต่างหากที่ไม่แคร์

มุมปากของพงศกรยกเป็นมุมขึ้นมาอย่างเย็นชา

ทันใดนั้น ที่หัวมุมก็มีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เหมือนกันคนหนึ่งออกมา

ชายหนุ่มสวมสูทสีดำ ด้านนอกเป็นผ้าวูลสีดำ หล่อเหลาสุดๆ

ก็แค่ใบห้าหล่อเหลานั้น ไม่มีการแสดงออกใดๆเช่นกัน

นัทธีชายหนุ่มที่เพิ่งไปเจอวิลเลียมเสร็จ

เขาก็คิดไม่ถึงว่าระหว่างทางที่ตัวเองกลับห้องโถงงานเลี้ยง จะบังเอิญเจอพงศกรขนาดนี้

แต่ว่านัทธีไม่คิดจะสนใจ หลังจากเหลือบมองพงศกรอย่างเย็นชา ก็เดินชนไหล่พงศกรไป

พงศกรก็เช่นกัน

ชายหนุ่มทั้งสองคนก็เป็นเช่นนี้ เป็นเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน ไม่ได้พูดคุยกันเลย

นัทธีหาวารุณีเจอที่งานเลี้ยง

เวลานี้เอง วารุณีเพิ่งออกมาจากห้องน้ำกับปาจรีย์ไม่นาน

พอออกมา ปาจรีย์ก็เริ่มดื่มเหล้าอย่างบ้าคลั่ง ดื่มไปไม่กี่แก้ว ก็เมา และตอนนี้เองก็โซเซล้มลงพิงไปที่เธอ แต่ในมือกลับยังไม่ลืมถือแก้วเหล้าไว้

นัทธีมองเห็นฉากนี้ ใบหน้าหล่อเหลาก็หม่นลง จะให้เธอจับปาจรีย์ออกไป

วารุณีจึงห้าม“ช่างเถอะ แบบนี้แหละ ตอนนี้เธอพึ่งพาฉันมาก ถ้าจับเธอออกไป แล้วเธอเมาอาละวาดขึ้นมาจะทำไง？”

ที่นี่คือพิธีบรรลุนิติภาวะของเจ้าหญิงน้อย

เมื่อกี๊ที่ปาจรีย์ทำ ก็ขายขี้หน้าแล้ว ถ้าอาละวาดเพราะความเมาขึ้นมาอีก จะไม่ใช่แค่เสียหน้า แต่จะเป็นไปได้ว่าทำให้พิธีบรรลุนิติภาวะของเจ้าหญิงน้อยยุ่งเหยิงมากยิ่งขึ้น

นัทธีก็รู้ตรงนี้ ดังนั้นถึงแม้ในใจไม่ยินดีนักที่ปาจรีย์เข้าใกล้ภรรยาของตัวเอง แต่ก็ได้แค่อดทนอย่างเย็นชา

“ไปเถอะ กลับโรงแรม”นัทธียกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา

วารุณีตอบอือ“ฉันส่งข้อความหาลีน่าก่อน บอกเธอว่าพวกเราจะไปก่อน”

นัทธีพยักหน้า

วารุณีหยิบโทรศัพท์ออกมา หลังจากส่งข้อความให้ลีน่าแล้ว ก็ประคองปาจรีย์ขึ้นมาอย่างยากลำบาก

นัทธีไม่ได้ดูจะช่วยเหลือเลย วารุณีก็ไม่ได้ให้เขาช่วย

ยังไงปาจรีย์ก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอ นัทธีจะไปแตะต้องไม่ได้ เธอก็ไม่ชอบให้เขาไปแตะด้วย

ดังนั้นวารุณีจึงได้แต่กัดฟันตัวเองพาปาจรีย์เข้าไปในรถ

แป๊บเดียว ก็มาถึงโรงแรม

วารุณีหยิบคีย์การ์ดของห้องเธอจากกระเป๋าปาจรีย์ หันหน้าไปพูดกับชายหนุ่ม：“สามี คุณกลับห้องก่อนไป ฉันดูแลปาจรีย์เสร็จ ค่อยกลับไป”

นัทธีตอบอือ เปิดประตูห้องเข้าไป

วารุณีก็ใช้คีย์การ์ดในมือ เปิดประตูห้องตรงข้าม

พอเข้าไป วารุณีก็วางปาจรีย์ไว้ที่เตียง นั่งพักอยู่ข้างเตียง

เหนื่อยมาก！

วารุณีมองปาจรีย์ที่เมาหมดสติอยู่บนเตียง แต่กลับพูดพึมพำ ก็รู้สึกปวดหัว

พักไปสักพัก วารุณีก็ลุกขึ้นอีกครั้ง เอาน้ำมากะละมังหนึ่งจากห้องน้ำ ใช้ผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้ปาจรีย์ แล้วเปลี่ยนชุด

ทำพวกนี้เสร็จ วารุณีก็ยัดปาจรีย์ลงเตียง เตรียมกลับไป