อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1

ปวด ปวดหัว ร่างกายก็ปวด โดยเฉพาะช่วงท้องน้อยแปรปรวนขึ้นลงอย่างผิดปกติเป็นระยะๆ กระทบกระเทือนกู้ชูหน่วนไม่หยุด

เธอสั่นเทาด้วยความเย็นยะเยือกอย่างฉับพลัน ตัวเองเป็นถึงสายลับระดับสูงสุดของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดควบด้วยตำแหน่งหมอระดับสุดยอดของโลก จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าร่างกายของตัวเองเกิดอะไรขึ้น

ยังไม่ได้จัดการความรู้สึกนึกคิดให้กระจ่าง ข้างหูก็เป็นเสียงพูดเองเออเองด้วยความอวดดี

“พี่สาว พี่อย่าได้โทษน้องเลย จะโทษก็ต้องโทษที่พี่ไร้ความสามารถไร้คุณธรรมทั้งยังหน้าตาไม่ดีอีก ก็เพราะเป็นคุณหนูสามที่เกิดจากเมียหลวง ดังนั้นตั้งแต่เล็กพี่จึงได้ถูกกำหนดให้เป็นพระชายาเจ๋อ คนที่เฉลียวฉลาดรูปงามมีความสามารถเช่นนั้น พี่จะคู่ควรได้อย่างไร”

“อนุแม่ได้ล่อคนของจวนเฉิงเซี่ยงเข้ามาแล้ว ประเดี๋ยวผู้ชายเหล่านั้นก็จะมาถึงแล้ว ท่านวางใจ ท่านโดนยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ย จะทำให้ท่านมีความสุขถึงขีดสุดอย่างแน่นอน”

ความทรงจำที่ทั้งแปลกและคุ้นเคยพรั่งพรูขึ้นมาในจิตใจอย่างมหาศาล กู้ชูหน่วนโมโห โมโหอย่างรุนแรง

มดตัวเล็กๆ บังอาจกล้าวางแผนทำร้ายนาง

“รอผ่านวันนี้ไป ชั่วชีวิตนี้ของท่านก็อย่าได้คิดตะกายหาอ๋องเจ๋อ.......”

ซือ.......

กู้ชูหลันที่ยังคงอวดดีม่านตาหดลง ใบหน้าที่งดงามเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก ถอยหลังไปสองสามก้าวโดยบังคับฝีเท้าตัวเองไม่ได้

กู้ชูหน่วนที่เดิมทีโดนยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยสลบหมดสติไปกลับยืนอยู่ต่อหน้าของนางอย่างคาดไม่ถึง และยังยิ้มอย่างน่ากลัวให้นางอีก รอยยิ้มนั้นราวกับว่ามาจากขุมนรกที่น่ากลัว ทำให้คนหวาดผวาเป็นที่สุด

“กึก”เสียงหนึ่ง ก็ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนเคลื่อนไหวอย่างไร ห้านิ้วกลายเป็นลงกรงเล็บ บีบคอนางไว้แล้ว กำลังนั้นเหมือนดั่งกำแพงเหล็กกำแพงทองแดง กลับทำให้นางไร้ปัญญาที่จะดิ้นรนให้หลุดพ้นได้

“อ๋องเจ๋อเฮงซวยนั่นจะตะเกียกตะกายไขว่คว้าข้าได้รึเปล่าก็ไม่รู้ แต่เจ้าน่ะ ไม่มีโอกาสได้ไขว่คว้าเขาแล้ว”

พลังของกู้ชูหน่วนดุดัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความบ้าคลั่งหยิ่งทะนง กู้ชูหลันตกใจแล้ว

นางสารเลวผู้นี้มีพลังที่แข็งกล้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

ในไม่ช้า นางก็กระวนกระวายแล้ว เพราะว่ากู้ชูหน่วนเอายาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยอีกขวดบนตัวของนางมา กรอกเข้าในลำคอของนางทั้งหมด ทิ้งไว้ประโยคหนึ่งด้วยรอยยิ้มแต่ก็ได้ยิ้ม

“ยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยของดีเช่นดี ข้าจะเสพสุขคนเดียวได้อย่างไร”

“เจ้า......เจ้าคิดจะทำอะไร......”

“เจ้าคิดจะทำอะไร ข้าก็คิดจะทำอย่างนั้นน่ะสิ”

มือที่ขาวสะอาดเรียวยาวกดจุดฝังเข็มทำให้รู้สึกชาของกู้ชูหลัน เอาผ้าคลุมหน้าบนหน้าของนางออกอย่างสง่างาม และใส่ไว้บนหน้าของตัวเอง กวาดตามองกู้ชูหลันที่กระวนกระวายร้อนรนแวบหนึ่งด้วยความดูถูก เมื่อร่างกายแฉลบ ก็แฉลบไปอยู่ด้านหลังเสาเหมือนดั่งสายลมสบายๆเช่นนั้น มองดูชายฉกรรจ์ไม่กี่คนที่ถูมืออยู่ด้านนอกประตูและใกล้เข้ามาด้วยท่าทางลามกด้วยสายตาที่เย็นชา

“ไม่ได้บอกว่าเป็นหญิงอัปลักษณ์ผู้หนึ่งหรือ? ทำไมถึงได้หน้าตางดงามขนาดนี้?”

“สนใจอะไรล่ะ อย่างไรเสียมีเงินแล้วก็มีผู้หญิงอีก คุ้มค่าเพียงนี้จะไม่ทำได้อย่างไร”

“หยุด คนสารเลวนั่นเพิ่งจะออกไป พวกเจ้ารีบไปหานาง เป็นข้าที่จ่ายเงินจ้างพวกเจ้านะ อ้า........พวกเจ้ากล้าแตะต้องข้า ข้าจะให้อนุแม่ของข้าฆ่าพวกเจ้า.......”

ดวงจันทร์มืดมิดลมแรง สถานที่หนึ่งในวัดล้าง มีเสียงเล็กๆน้อยๆของคนเงาคนไม่กี่คน กำลังแสดงสิ่งที่น่ารังเกียจเหลือจะทนเป็นฉากๆ

ในไม่ช้า ด้านนอกวัดล้างมีคนกลุ่มใหญ่เคลื่อนเข้ามาอย่างใหญ่โต นำโดยกู้เฉิงเซี่ยงที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ท่านเฉิงเซี่ยงเจ้าคะ คุณหนูสามอาจจะคิดไม่ตกชั่วขณะ ถึงได้หนีตามคนใช้ออกจากบ้านไป รอจนนางคิดได้แล้ว ก็กลับมาแล้วเจ้าค่ะ”

“ก็นั่นน่ะสิเจ้าคะ แม้ว่าคุณหนูสาม.......แต่นางก็ไม่ใช่คนไม่รู้ความ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีอะไรกับคนใช้อย่างแน่นอน......ซืด......”

ประตูใหญ่ถูกถีบออก ทุกคนล้วนตกตะลึงแล้ว สีหน้าของกู้เฉิงเซี่ยงดั่งถูกแทนที่ด้วยสีย้อมที่ทาลงไปเช่นนั้น

“สารเลว.......”

เสียงตะคอกด้วยความเดือดดาลเสียงหนึ่ง ทุกคนคุกเข่าลงไป

โดยเฉพาะอนุภรรยานางจางม่านตาหดลงมาก แทบจะไม่กล้าเชื่อ

“นายท่านระงับความโกรธเจ้าค่ะ นี่จะต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ หลันเอ๋อร์ไม่สามารถทำเรื่องประเภทนี้ได้เด็ดขาด”

ไฟราคะในร่างกายช่วงหนึ่งแข็งแกร่งกว่าอีกช่วงหนึ่ง กู้ชูหน่วนไม่มีใจจะดูต่อไป