อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 27

ชิวเอ๋อร์ตกตะลึงแทบแย่

“คุณชายเซียว ท่านมีเงิน แต่คุณหนูข้าไม่มีเงินหรอกนะเจ้าคะ ท่านสั่งอาหารเอง ก็จ่ายเองด้วยนะคะ”

“กลัวอะไร คุณหนูของเจ้าน่ะมีเงินเยอะจนใช้ไม่หมดเลยล่ะ”

“นี่อาจจะเป็นเงินก้อนสุดท้ายของคุณหนูแล้วนะเจ้าคะ” ถ้าไม่ใช่ครั้งก่อนโชคดี คุณหนูของนางจะมีเงินเยอะขนาดนั้นได้ยังไง

ที่น่าหดหู่คือ คุณหนูให้เงินเก้าแสนห้าหมื่นตำลึงถ้วนอย่างง่ายดาย

หลังจากที่นางรู้เรื่องนี้ ก็เกือบสลบหน้าทิ่มเลยล่ะ

“เจ้าวางใจได้เลย คุณหนูของเจ้าฉลาดจะตาย กะอีแค่เงินหนึ่งล้านตำลึง นางไม่เอาไว้ในสายตาด้วยซ้ำ”

“คุณหนู……”

ชิวเอ๋อร์มองไปที่กู้ชูหน่วนอย่างร้อนใจ

นางมีเพื่อนประสาอะไรกัน?

คุณชายเซียว คุณชายอวี่ คุณชายหลิวเป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่สุดในพระนคร อยู่กับพวกเขา ชื่อเสียงของนางจะพลอยด่างพร้อยไปด้วย

กู้ชูหน่วนคาบหญ้าหางหมาจิ้งจอกไว้ สองมือพาดไว้หลังหัว นั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจ ไม่มีความเป็นหญิงผู้ดีเลย

นางยิ้มอย่างเกียจคร้าน “ชีวิตเราเมื่อปีติควรสนุก อย่าให้จอกทองว่างเปล่าคู่แสงจันทร์”

พอพูดแบบนี้ออกไป เซียวหยู่เซวียนกับชิวเอ๋อร์ก็ตะลึง

เด็กเสิร์ฟที่ยกอาหารมาก็ชะงักเล็กน้อย เงยหน้ามองกู้ชูหน่วนด้วยแววตาที่สงสัย นานมากกว่าจะเสิร์ฟอาหารต่อ

“ยัยขี้เหร่ บทกลอนนี้ฟังดูไม่เลวเลยนะ เจ้าไปเรียนมาจากไหนเหรอ?”

“พี่ใหญ่ของเจ้าอย่างข้ายังมีความสามารถอีกเยอะ”

“เจ้ารอก่อน” ทันใดนั้นกู้ชูหน่วนก็ตะโกนเรียกเด็กเสิร์ฟ

กลับเห็นเด็กเสิร์ฟคนนี้แม้จะแต่งตัวเหมือนคนใช้ แต่ก็ปกปิดความสง่าในตัวไม่ได้

ชายคนนี้ รอบตัวแผ่ซ่านไปด้วยกลิ่นอายของหนังสือ แม้จะดูเย็นชา แต่ก็สง่างามกว่าใคร ตาคมคิ้วเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติ

“ท่านมีเหตุอันใดหรือ”

“เจ้าดูคิ้วสวยตาคม และยังหล่อมากเลยนะ ไม่รู้ว่าปีนี้อายุเท่าไหร่ ชื่อสกุลว่าอะไร บ้านอยู่ที่ไหนหรือ” กู้ชูหน่วนหัวเราะแหะๆ

เซียวหยู่เซวียนแทบหน้าทิ่ม

สายตายัยขี้เหร่นี่มันยังไงกัน?

เซียวหยู่เซวียนเงยหน้ามองเด็กเสิร์ฟ ก็ตกใจจนตะเกียบร่วง “เย่เฟิง ทำไมถึงเป็นเจ้าล่ะ?”

เย่เฟิง?

ชื่อนี้คุ้นหูจัง?

นางนึกได้แล้ว

เหมือนจะเป็นจ้วงจื่อยากจนที่ผ่านเข้ารอบสุดท้ายนะ?

“ลูกค้าถ้าไม่มีเหตุใดแล้ว ข้าน้อยขอตัวนะขอรับ”

เย่เฟิงแม้จะทำงานต่ำต้อยและพูดจาถ่อมตัว แต่เขายืดหลังตรง พูดจาไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่ง บุคลิกสง่างามมาก ไม่ว่าจะดูยังไง ก็ไม่อาจมองเขาเป็นเด็กเสิร์ฟที่ประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกละอายได้เลย

“ข้าให้เจ้าไปแล้วเหรอ? พี่เด็กเสิร์ฟ ตอนนี้พวกเราเป็นลูกค้าพิเศษของเจ้านะ”

“แม่หญิงมีเรื่องรับสั่งอันใด?” คิ้วดกดำของเย่เฟิงขมวดเล็กน้อย

“นั่งลง ดื่มเหล้ากับข้า”

กู้ชูหน่วนมือเท้าคาง มองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาโดยไม่กะพริบตา แววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

เซียวหยู่เซวียนใจสั่น

ยัยขี้เหร่นี่ คงไม่ได้ชอบเย่เฟิงหรอกนะ?

นางเป็นผู้หญิงนะ

และ นางยังเป็นว่าที่ภรรยาของท่านอ๋องหานเทพสงครามอีกด้วย

นี่ยังไม่ทันได้แต่งงานกันเลย ก็สวมเขาให้อ๋องหานเสียแล้ว นางไม่กลัวว่าอ๋องหานจะฆ่านางเหรอ