อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 3

นางพูดอย่างจริงจัง ดวงตาสดใสไร้เดียงสา แต่กลับทำให้กู้ชูหลันและอนุภรรยาห้าโกรธจนสั่นเทาไปทั้งตัว

“กู้ชูหน่วน เจ้าโกหก ตอนที่เจ้าบังคับให้ข้าดื่มยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ย ก็ไม่ใช่ท่าทีเช่นนี้”

“น้องสาว ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้ากำลังพูดอะไร ข้ารู้ว่าข้าผิดไปแล้ว ไม่ควรไปสาย น้องสาวอย่าโกรธเลยได้หรือไม่”

กู้ชูหลันคุมอารมณ์ไม่อยู่ ความบริสุทธิ์ทั้งชีวิตของนางถูกนางทำลายหมดแล้ว นางกลับยังทำเป็นไร้เดียงสาเหมือนกระต่ายน้อยที่บริสุทธิ์ตัวหนึ่งอีก กู้ชูหลันโกรธจนทนไม่ได้ ปีนขึ้นมาคิดจะบีบคอนางโดยตรง เหมือนจะบีบคอให้นางตายทั้งเป็น

“บังอาจ”

“ปัง”เสียงหนึ่ง กู้เฉิงเซี่ยงตบโต๊ะทันที เดือดดาลเป็นอย่างมาก

นอกจากกู้ชูหน่วนแล้ว ทุกคนล้วนตกใจ

อนุภรรยาห้าจึงดึงกู้ชูหลันคุกเข่าลงทันที “นายท่านระงับความโกรธเจ้าคะ หลันเอ๋อร์เพียงแค่เลอะเทอะไปชั่วขณะถึงได้ออกไปพร้อมกับคุณหนูสาม ยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยนั่น คิดว่าต้องมีคนจงใจวางไว้เจ้าค่ะ”

ฮูหยินใหญ่และอนุภรรยาสามคนอื่นๆหัวเราะเยาะทีหนึ่ง

มีคนจงใจวาง? แอบบ่งชี้ว่าเป็นพวกนางหรือ?

อนุภรรยาห้าใช้ความโปรดปรานที่ได้รับจากท่านเฉิงเซี่ยง ในวันปกติก็เบ่งอำนาจกับพวกนางไม่น้อย ตอนนี้กู้ชูหลันเสียบริสุทธิ์แล้ว พวกนางอยากดูซิว่าอนุภรรยาห้ายังจะสามารถก่อความวุ่นวายอะไรออกมาได้อีก

ที่โง่ที่สุดคือ กู้ชูหน่วนขี้ขลาดเหมือนดั่งหนู นิสัยอ่อนแอโดยธรรมชาติ นางนอกจากออกไปจุดธูปไหว้ท่านแม่ที่ตายไปแล้วของนางเป็นบางคราวก็ไม่เคยออกจากจวน และไม่ได้ใกล้ชิดกับผู้ใด จะรู้ได้ที่ไหนกันยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยคืออะไร? และจะไปซื้อยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยได้จากที่ไหนอีก

กู้ชูหลันต้องการจะใส่ร้าย ก็ไม่หาเหตุผลที่ดีสักหน่อย

เสียบริสุทธิ์แล้ว หรือว่าคนก็โง่ไปแล้วงั้นหรือ?

อนุภรรยาสามหัวเราะแต่ก็ไม่ได้หัวเราะ คำพูดแฝงด้วยการถากถาง “อ๋อ ก็ไม่รู้ว่าใครบอกท่านเฉิงเซี่ยงว่า คุณหนูสามหนีไปที่วัดล้างกับคนรับใช้ อย่าให้เป็นการคิดใส่ร้ายคนอื่นไม่สำเร็จ แต่กลับทำร้ายคนของตัวเองละกัน”

อนุภรรยาห้าหน้าเสีย

เพื่อคิดต้องการให้ลูกสาวของตัวเองได้เป็นพระชายาเจ๋อ จึงได้ลงมือกับกู้ชูหน่วนเช่นนี้ อย่างไรนางก็คิดไม่ถึงว่า คนที่นางอยากทำร้าย กลับกลายเป็นลูกสาวของตัวเอง

คิดได้ว่าลูกสาวของตัวเองเสียบริสุทธิ์ไปแล้ว อนุภรรยาห้าแค้นเคืองใจจนกัดฟันกรอด แต่บนใบหน้าทั้งใบกลับเหมือนอยากจะร้องไห้น้อยใจ

“นายท่าน หากข้าคิดจะทำร้ายคุณหนูสามแล้วจะโง่จนกลับกลายเป็นทำร้ายลูกสาวของตัวเองได้อย่างไรเจ้าคะ นี่เห็นได้ชัดว่ามีคนตั้งใจใส่ร้ายพวกเรานะเจ้าคะ”

“ก็คือกู้ชูหน่วนคนสารเลวนี่ที่ทำร้าย ท่านพ่อ ท่านจะต้องตัดสินแทนข้านะเจ้าคะ”

อนุภรรยาห้าดึงชายเสื้อของกู้ชูหลัน ใช้สายตาบอกใบ้ให้นางว่าอย่าพูดมั่วซั่วแล้ว

แต่กู้ชูหลันที่กำลังโมโหอย่างหนักอยู่นั้นยังจะสามารถรักษาความสงบนิ่งเงียบเหมือนวันปกติได้อย่างไร

“ท่านพ่อ ท่านจะต้องสั่งสอนคนสารเลวคนนี้ นางปากไม่ตรงกับใจ”

จนถึงตอนนี้ ร่างกายส่วนล่างของนางยังคงเจ็บปวดแทบจะขาดใจ ทั้งหมดทุกอย่างนี้ก็ต้องโทษกู้ชูหน่วน

“พอแล้ว ชูหน่วน เจ้าพูดมา เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เป็นเจ้าที่กรอกยาเสน่ห์เชียนรื่อจุ้ยให้น้องสาวใช่หรือไม่?”

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างเย็นชา

คำหนึ่งก็คนสารเลว ถ้านางเป็นคนสารเลว เช่นนั้นตาแก่กู้นับว่าเป็นอะไร?

พ่อสารเลวรึ?

แม้ว่าจะรู้สึกดูหมิ่น กู้ชูหน่วนก็ยังกล่าวด้วยความน้อยใจ “น้องสาวบอกว่าใช่ เช่นนั้น......เช่นนั้นก็เป็นข้ากรอกเถอะเจ้าค่ะ”

กู้ชูหลันเดือดดาลขึ้นมาเป็นอย่างมาก โมโหจนกล้ามเนื้อหัวใจแทบจะขาดเลือดตาย หากไม่ใช่อนุภรรยาห้าดึงนางไว้แน่น กลัวเพียงแต่นางคงจะระเบิดตายไปนานแล้ว

“แม้ว่าจะเป็นวันครบรอบวันตายท่านแม่ของเจ้า เจ้าก็พาคนไปรับใช้ไปสองสามคนได้ กลางค่ำกลางคืน เด็กผู้หญิงคนเดียวอยู่ข้างนอกทำอะไร?”

“ลูกก็อยากพาคนไปสองสามคนเจ้าค่ะ แต่.........แต่น้องห้าบอกว่า นางพาคนไปมากมายแล้ว ข้าก็ไม่ต้องพาไปแล้ว ตอนนั้นขณะที่น้องห้าพูดเช่นนี้ มีหลายคนอยู่ในเหตุการณ์ ไม่เชื่อท่านก็ถามพวกเขาได้เจ้าค่ะ”

อนุภรรยาสามกำลังเล่นเล็บของตัวเองอย่างเกียจคร้าน ยิ้มแล้วกล่าว “คุณหนูห้าพูดเช่นนี้จริง ยังให้คนขวางชิวเอ๋อไว้อีกเจ้าค่ะ”

คุณหนูเจ็ดกู้ชูฉิงยังไม่เข้าใจเรื่องราวความเป็นมา ก็รีบสนับสนุน “ข้าก็เห็นแล้วเจ้าค่ะ”

อนุภรรยาห้ากระวนกระวายใจแล้ว กลัวเพียงแค่เรื่องราววันนี้จะไม่ดีแล้ว

กู้เฉิงเซี่ยงตวาดด้วยความโกรธ “ค่ำคืนดึกดื่นเจ้าออกไปทำอะไร”