อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 30

กู้ชูหน่วนหัวเราะ “เงินหนึ่งล้านกว่าตำลึงนั่น ข้าชนะมาด้วยความสามารถของตัวเอง ทำไมต้องให้ท่านด้วย?”

“ไร้สาระ เจ้าวางแผนแย่งไปต่างหาก” กู้ชูหลันพูดอย่างโมโห ถ้าเอาเงินสองแสนตำลึงกลับมาไม่ได้ นางอย่าคิดจะมีชีวิตต่อไปอีกเลย

“อ้อ……ข้าวางแผนงั้นเหรอ? ข้าบังคับให้เจ้าเดิมพันงั้นเหรอ? หรือข้าร่วมมือกับอาจารย์ซ่างกวน ให้อาจารย์ซ่างกวนช่วยข้าโกง?”

กู้ชูหลันพูดไม่ออก

อาจารย์ซ่างกวนเป็นคนยังไง?

นั่นเป็นถึงหนึ่งในนักปราชญ์ทั้งสี่เชียวนะ เชี่ยวชาญในหลายๆด้าน น่าเกรงขาม ทั้งยังเป็นคนสำคัญขององค์ฮ่องเต้อีก จะมาช่วยนักเรียนโกงได้ยังไง

อนุภรรยาห้าเห็นแบบนี้แล้ว ก็เปลี่ยนไปอีกเรื่องทันที “ในเมื่อเจ้าชนะแล้ว แต่ยังไงเจ้าก็ยังเป็นคนของจวนเฉิงเซี่ยงอยู่ จวนนี้เลี้ยงเจ้ามานานหลานปี เจ้าน่าจะตอบแทนอะไรบ้างนะ”

กู้ชูหลันได้สติ ก็พยักหน้าแรงๆ “ใช่แล้ว เป็นอย่างที่ว่าเลย”

กู้ชูหน่วนลดมือขวาลงและเก็บป้ายประกาศิตไว้ที่กระเป๋า จากนั้นก็เดินไปหาอนุภรรยาห้า แล้วพูดอย่างหยิ่งผยอง

“ตอบแทนงั้นเหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะท่านแม่ของข้า เขาจะเป็นเฉิงเซี่ยงได้เหรอ? ถ้าไม่ใช่เพราะสมบัติก่อนแต่งงานของท่านแม่ข้า จวนเฉิงเซี่ยงจะรุ่งเรืองได้เหมือนทุกวันนี้เหรอ? ที่พวกเจ้ามีกินมีใช้ทุกวันนี้ได้? แต่จวนเฉิงเซี่ยงทำอะไรกับข้าไว้บ้าง? กินอาหารเหลือจากพวกเจ้า เอาเศษผ้ามาเป็นเสื้อผ้าใส่ เทียบไม่ได้กับข้ารับใช้ด้วยซ้ำ ตอนที่ข้าป่วยจนแทบตาย เคยมีใครเชิญหมอมารักษาให้ข้า หรือต้มยาให้ข้ากินสักถ้วยไหม?”

อนุภรรยาห้าถอยหลังไปเรื่อยๆ ตะคอกอย่างหน้าเสียว่า “ข้าไม่ได้ยุ่งเรื่องในจวนเสียหน่อย เจ้าจะตะโกนใส่ข้าทำไม?”

คำพูดนี้ เหมือนกับโทษไปที่ฮูหยินใหญ่ทั้งหมด

ฮูหยินใหญ่มองค้อนนาง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกคุณชายคุณหนูและฮูหยินในจวน ข้าก็เอาเบี้ยเลี้ยงให้อย่างเข้มงวดทุกเดือน ส่วนเรื่องที่ทำไมคุณหนูสามถึงไม่ได้รับนั้น งั้นก็คงต้องถามเซี่ยเฟิงแล้ว เพราะยังไงอาหารและที่พักอาศัยของคุณหนูสาม ก็มีแต่เซี่ยเฟิงที่ไปส่งให้”

ใครก็รู้ว่าเซี่ยหยู่กับเซี่ยเฟิงเป็นมือซ้ายขวาของอนุภรรยาห้า ถ้าสืบได้ว่าเซี่ยเฟิงมีปัญหา งั้นเรื่องทุกอย่างก็ต้องตกไปที่อนุภรรยาห้า

อนุภรรยาห้าโกรธจนกัดฟันกรอด

ทุกคนในจวนต่างก็รู้กันดีว่า นอกจากพวกนางจะรังแกคุณหนูสามแล้ว ฮูหยินใหญ่ก็รังแกเหมือนกัน แต่ฮูหยินใหญ่ทำได้ลึกลับกว่า เรื่องนี้ถ้าสืบลงไป ฮูหยินใหญ่อาจจะผลักเรื่องทุกอย่างไปที่ข้ารับใช้ และพวกนางจะต้องซวยแน่

อนุภรรยาห้าพูดไม่ออก อนุภรรยาสามกลับจับเล็บตัวเองเล่นอย่างเกียจคร้าน พูดโดยไม่กลัวว่าเรื่องจะใหญ่ขึ้น “อยากรู้ว่าใครแอบเอาเบี้ยเลี้ยงในทุกเดือนของคุณหนูสามไป แค่สืบก็รู้แล้ว”

“อนุแม่ เรื่องเล็กแบบนี้สืบทีหลังก็ได้ แต่กู้ชูหน่วนต้องเอาเงินหนึ่งล้านกว่าตำลึงออกมาก่อน” กู้ชูหลันพูด

“เหอะ เบี้ยเลี้ยงของคุณหนูสามบุตรภรรยาเอกถูกหักไปขนาดนี้ ยังเป็นเรื่องเล็กอีกเหรอ?” อนุภรรยาสามพูดประชด

“พอแล้ว ทะเลาะอะไรกัน กู้ชูหน่วน เจ้าถูกหักเบี้ยเลี้ยงข้าจะสืบเองทีหลัง แต่เงินหนึ่งล้านกว่าตำลึงนั่น เจ้าจะต้องเอาออกมาตอนนี้”

กู้ชูหน่วนแสยะยิ้ม

ผู้ถ่อมตนย่อมอยู่ยงคงกระพัน

ในสายตาเขา ไม่ว่านางจะถูกรังแกแค่ไหน กู้เฉิงเซี่ยงก็ไม่เคยรู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ

ในสายตาเขา มีแค่เงินหนึ่งล้านกว่าตำลึง

กู้ชูหน่วนหาวอย่างขี้เกียจ มองดูพวกเขาโมโหอย่างดีอกดีใจ

“น่าเสียดาย ท่านพูดช้าเกินไป ข้าให้คนอื่นๆไปหมดแล้วล่ะ”

ทุกคนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

“เจ้า……เจ้าว่ากระไรนะ? ให้คนอื่นๆไปหมดแล้ว? เป็นไปได้ยังไง นั่นหนึ่งล้านกว่าตำลึงเชียวนะ”

“ทำไม ท่านไม่เชื่อเหรอ? พวกท่านทุกคนก็ไปตรวจเองได้เลยนะ”

กู้เฉิงเซี่ยงตะคอก “ชิวเอ๋อร์ เจ้าว่ามาสิ เงินหนึ่งล้านกว่าตำลึงไปไหนหมดแล้ว?”

ชิวเอ๋อร์ตกใจจนตัวสั่นเทา “คุณหนูให้คุณชายเซียวไปห้าแสนตำลึง ต่อมาก็ให้คนอื่นอีกสามแสนตำลึง รวมแล้วแปดแสนตำลึงเจ้าค่ะ คุณหนูก็ให้คุณชายหลิวอีกสองแสนตำลึง คุณชายอวี่อีกสองแสนตำลึง รวมถึงซื้อยาบำรุงอีก ใช้ไปทั้งหมดหนึ่งแสนสองหมื่นตำลึงเจ้าค่ะ”

ทรุด……

ทุกคนในจวนเฉิงเซี่ยงแทบทรุดกันหมด ทุกคนต่างมองกู้ชูหน่วนด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ

พ่อบ้านรีบวิ่งเข้ามา กระซิบข้างหูกู้เฉิงเซี่ยง

กู้เฉิงเซี่ยงได้ยินแล้วก็แทบเป็นลม

เจ้าลูกทรพีให้เงินคนอื่นไปถึงหนึ่งล้านกว่าตำลึงอย่างง่ายดาย นางรู้หรือว่าว่าเงินพวกนั้นหมายถึงอะไร?

นั่นเป็นเงินที่สามารถช่วยตระกูลที่กำลังจะล้มละลายให้กลับมารุ่งเรืองได้อีกครั้ง