อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 35

นึกถึงสิ่งที่หลิวเยว่พูดกับเขาเมื่อวาน กู้ชูหลันตั้งใจลอบกัดเขา เขาถึงได้โดนพ่อของเขาทำโทษ

เซียวหยู่เซวียนนัยน์ตาหดลง มองกู้ชูหน่วนอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หรือว่า……

ยัยขี้เหร่กำลังแก้แค้นแทนเขา?

เซียวหยู่เซวียนครุ่นคิดแล้วก็ยิ่งคิดว่ามีความเป็นไปได้

เป็นไปได้ยังไงที่จู่ๆในพระนครก็มีข่าวซุบซิบของกู้ชูหลันแพร่กระจายไปทั่ว ยัยขี้เหร่ฉลาดดั่งจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ จะเดิมพันในสิ่งที่ไม่เป็นผลดีกับนางได้ยังไง

เซียวหยู่เซวียนอบอุ่นหัวใจ น้ำเสียงก็อ่อนโยนขึ้นมาก

“ยัยขี้เหร่ ข้ารู้ซึ้งในน้ำใจเจ้าแล้ว ครั้งนี้พวกเราไม่เดิมพันแล้ว”

กู้ชูหน่วนกลอกตาขึ้นบน

“ก่อนหน้านี้ข้าอยากแต่งงานกับเจ้า เจ้าไม่เอาเอง ตอนนี้สายไปแล้วล่ะ เดือนหน้าวันที่หนึ่งข้าจะต้องงานกับเทพสงครามแล้ว เก็บน้ำลายที่ไหลย้อยของเจ้าเสีย อย่าคิดจะได้แอ้มข้าเชียว”

เซียวหยู่เซวียนรู้สึกสับสน

นางพูดอะไร?

น้ำลายที่ไหลย้อย?

เขาน้ำลายไหลเมื่อไหร่กัน?

“เจ้ารู้ไหมว่าเทพสงครามเป็นคนยังไง? เจ้ายังกล้าแต่งงานกับเขาอีก?” เซียวหยู่เซวียนพูดเสียงดังกะทันหัน

“รู้สิ อยู่ใต้คนๆเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น มีอำนาจมีอิทธิพลหน้าตารูปหล่อ ข้ามองคนไม่ผิดหรอก”

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง? เทพสงครามโหดเหี้ยมอำมหิต อารมณ์แปรปรวนไม่แน่นอน เพราะคนอื่นมองเขาแวบเดียว เขาก็สังหารทุกคนที่นั่นแล้ว ขนาดหมายังไม่เว้นเลย เพราะสำนักงูใหญ่พูดเรื่องไม่ดีของเขาแค่คำเดียว เขาก็สังหารคนทั้งสำนักสามร้อยกว่าคนทั้งหมด เขามันเป็นฆาตกร”

“ดังนั้นเจ้าหมายความว่า พวกเราคู่กันดีกว่างั้นเหรอ?”

เซียวหยู่เซวียนสะอึกพูดไม่ออก หน้าแดงระเรื่อ ใบหูร้อนผ่าวไปหมด

“คือ……เห็นแก่ที่เจ้าขี้เหร่ ข้าก็ไม่ว่าอะไร……”

“ป๊าบ……”

ยังพูดไม่ทันจบ เซียวหยู่เซวียนก็ถูกตบหัวอย่างแรง “เป็นบ้าอะไรของเจ้า ให้ข้ายืมสองแสนสิ”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียวหยู่เซวียนบึ้งตึง

เป็นการยอมรับในตัวกู้ชูหน่วนเป็นครั้งแรก แต่กลับโดนนางดูถูก จะให้เขาเอาหน้าไปไว้ไหน?

เซียวหยู่เซวียนตะคอก “ไม่มีเงิน”

“เมื่อวานเจ้ายังมีแปดแสนตำลึงไม่ใช่เหรอ?”

กู้ชูหน่วนไม่สนใจว่ามีคนมองอยู่เท่าไหร่ ก็ค้นตัวเซียวหยู่เซวียนทันที เขาตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว

“ชายหญิงมิควรถูกเนื้อตัว เจ้าอย่าซี้ซั้วทำนะ”

ไม่ทันระวัง หยกมรดกสิบทอดของตระกูลที่ห้อยอยู่ที่เอวก็ถูกกู้ชูหน่วนแย่งไป

“ยัยขี้เหร่ เอาหยกนั่นคืนข้าเดี๋ยวนี้นะ” ถ้าท่านพ่อรู้ว่าหยกมรดกสืบทอดของตระกูลถูกเอาไปจำนำ เขาต้องถูกตัดขาสองข้างเป็นแน่

กู้ชูหน่วนเอาหยกในมือขึ้นมา แสยะยิ้มพูดว่า “สองแสนตำลึง”

“เจ้าทำเกินไปแล้วนะ”

“ถ้าชนะข้าให้เจ้าสามแสน”

“แล้วถ้าแพ้ล่ะ?”

“ข้าไม่มีทางแพ้แน่นอน”

กู้ชูหน่วนหัวเราะอีกครั้ง รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจ ขนาดบุคลิกของนางยังเปลี่ยนไปจากเดิมเลย

“พี่ใหญ่ นั่นเงินสี่แสนตำลึงเชียวนะ ถึงจะโยนลงน้ำ ก็มีเสียงดังไม่เบาเลยนะ” หลิวเยว่กับอวี่ฮุยไม่เห็นด้วยกับการกระทำนี้

ครั้งก่อนที่ชนะเป็นเพราะโชคช่วย แต่ทว่าครั้งนี้เป็นรอบชิงชนะเลิศ จะชนะด้วยโชคได้ยังไง

“เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าเชื่อข้าเถอะ”

คำว่าเจ้าเชื่อข้า บวกกับรอยยิ้มที่เด็ดเดี่ยวและมั่นใจนั้น