แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 1047

ทันใดนั้นไช่อิงกั๋วก็หน้าดำคร่ำเครียด และเขาตะโกนเสียงดัง ไช่เหวินหลี่ไอ้เดรัจฉานคนนี้ ทำลายเรื่องดีๆของฉัน!"

พุด!

ทันใดนั้นกริชของไช่เหวินหย่าก็แทงทะลุหน้าอกของไช่อิงกั๋ว ใบมีดที่คมกริบนั้นเปื้อนไปด้วยเลือด ทำให้มันดูน่าขนลุกเล็กน้อย

“เธอ……ไช่อิงกั๋วเบิกตากว้างด้วยความสยดสยอง มองไปที่ไช่เหวินหย่าอย่างเหลือเชื่อ เอียงศีรษะและทรุดตัวลงกับพื้น

ตระกูลไช่ทุกคนที่อยู่ห้องโถงดูหวาดกลัว มองไปที่ไช่เหวินหย่า และก้าวเท้าไปข้างหลังโดยไม่รู้ตัว

สายตาของไช่เหวินหย่าจ้องมองฝูงชน จากนั้นก็เดินไปที่ชายวัยกลางคน มองชายวัยกลางคนแล้วฉีกยิ้มแบบฝืนๆ

“ในบรรดาคนที่ล่วงละเมิดฉันในวันนั้น แกก็เป็นหนึ่งในนั้น!” น้ำเสียงของไช่เหวินหย่านิ่งสงบจนน่ากลัว ราวกับว่ากำลังพูดถึงเรื่องของคนอื่น

“ไม่ ฉันไม่ได้ทำ!” หลังจากที่ชายคนนั้นพูดจบ ก็วิ่งหนีทันที ต่อหน้าเฉินโม่ เขาไม่กล้าแม้แต่จะขัดขืน

แต่น่าเสียดาย ในขณะที่เขาวิ่งไปถึงหน้าประตู จู่ๆร่างของเขาก็ทรุดลงบนพื้นโดยไม่มีเสียงใดๆ และมีรูเลือดขนาดเท่าเล็บมือที่ด้านหลังศีรษะซึ่งมีเลือดออกช้าๆ

ทุกคนตกตะลึงและก็ตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

คนขี้ขลาดบางคน คุกเข่าลงบนพื้นทันที และโค้งคำนับเฉินโม่เพื่อขอความเมตตา “เฉินไต้ซือ ไม่เกี่ยวกับพวกเรา! ไช่อิงกั๋วเป็นคนที่ต้องการทรยศท่าน พวกเราทุกคนถูกบังคับจนทำอะไรไม่ได้เลย เฉินไต้ซือได้โปรดยกโทษให้ด้วย!”

ไช่เหวินหย่าหยุดเดินและมองไปที่เฉินโม่ ราวกับจะขอความคิดเห็นจากเฉินโม่

เฉินโม่พูดอย่างไร้ความรู้สึก “ดำเนินการต่อ”

ไช่เหวินหย่าพยักหน้า หยิบกริชขึ้นมาและเดินมาหาอีกคน

“ไช่เหวินเสีย รสชาติของฉันอร่อยใช่ไหม?”

ชายหนุ่มคนนั้นตกใจจนหน้าซีด และพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “คุณหนูใหญ่ โปรดไว้ชีวิตด้วย!”

พุด!