แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 12

เวลาต่อมา...

"เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเถลไถลสักที รู้บ้างมั้ยว่าทำให้ใครต้องเดือดร้อนบ้าง!"

"คุณพ่อพูดเหมือนกับว่าฟ้าเป็นตัวปัญหาของคุณพ่อเลยนะคะ"

"รึมันไม่ใช่ล่ะ?"

"...." ร่างบางยืนสงบนิ่งไม่กล้าเถียงไม่กล้าโต้ตอบอะไรกลับไปเลย ความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันเหมือนกับถูกกดให้จมดินลงไป ต่อให้จะพยายามมาพูดดีแค่ไหนก็คงไม่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาได้

"ฉันจะให้แกแต่งงานให้เร็วที่สุดจะได้เลิกทำตัวเหลวไหลสักที!" คนเป็นพ่อกระแทกเสียงใส่ลูกสาวที่ยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้า จากนั้นก็เดินหนีไปทันที

"ฟ้าลูก..."

"ฮึก..." ร่างบางขยับถอยหนีผู้เป็นแม่ มองหน้าผู้หญิงตรงหน้าด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

แม่ของเธอคือคนเดียวที่อธิบายเรื่องนี้ให้กับพ่อฟังได้ คือคนเดียวที่จะสามารถคัดค้านการแต่งงานได้

"แม่รู้ว่าหนูเสียใจ แต่แม่ก็อยากให้หนูเข้าใจพ่อนะ"

"เลิกพูดเอาดีเข้าตัวเองได้แล้ว มันไม่ได้ทำให้ฟ้ารู้สึกดีกับคุณขึ้นมาเลย ตลอดเวลาที่ฟ้าใช้คำว่าแม่เรียกคุณมันเป็นอะไรที่ฟ้าคิดผิดไปมากๆ"

"โถ่ลูก..."

"ต่อจากนี้ไปไม่ต้องมายุ่งกับฟ้าอีก จะเป็นจะตายยังไงก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามคำสั่งของคุณพ่อเถอะค่ะ"

"...."

ร่างบางเดินหนีกลับขึ้นไปบนห้องของเธอทันทีี เธอรู้สึกเสียใจมากเมื่อก้าวเข้ามาในบ้านแล้วได้ยินคำๆ นี้จากปากของผู้เป็นพ่อ โดยที่เธอนั้นยังไม่ทันจะได้อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟังเลยแต่ทุกคนก็ตีความกันไปต่างๆ นานา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอไม่ว่าเธอจะไปเจอกับอะไรมาสุดท้ายแล้วคนที่ผิดก็คือเธอ

ต่อให้เธอต้องตาย คนที่มีความผิดก็คงจะเป็นเธออีกอยู่ดี

เวลาต่อมา...

วันนี้เธอจำใจมากับผู้เป็นพ่อเพราะมีนัดดูตัวกับลูกชายของเพื่อนสนิท คนที่เธอจะต้องแต่งงานด้วยในอีกไม่ช้านี้ แม้จะไม่เต็มใจแต่เธอก็ไม่อยากจะขัดขืนอะไรอีกแล้ว

"สวัสดีค่ะคุณลุง"

"สวัสดีครับ หนูฟ้านี่สวยกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะ ตอนเด็กๆ ก็ว่าน่ารักแล้วโตขึ้นมาสวยเหมือนแม่ไม่มีผิดเลย"

"ขอบคุณมากค่ะ"

"ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย" ผู้เป็นพ่อกระซิบเบาๆ เมื่อเห็นลูกสาวนั่งหน้าบึ้งตึงแม้จะนั่งอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่เธอก็ไม่ได้ยิ้มแย้มตอบรับอะไร

"เอ่อ...ไหนล่ะเจ้าชินกรณ์ลูกชายของนายน่ะ"

"เห็นว่ากำลังมานะ ไปดูงานที่บริษัทน่ะก็เลยเพิ่งจะกลับนี่ฉันก็โทรตามแล้วล่ะ น่าจะกำลังรีบมาอยู่แหละ"

"อ๋อ รายนี้เขาก็เก่งนะเปิดบริษัทได้ตั้งหลายบริษัทแถมดูแลคนเดียวด้วย นี่ถ้าฟ้าฝันเรียนจบฉันก็จะให้เข้าไปบริหารบริษัทต่อจากฉันเหมือนกัน"

"...." ฟ้าฝันได้แต่นั่งเอือมระอาให้กับคำพูดของผู้เป็นพ่อ เธอไม่ได้อยากเข้าไปบริหารบริษัทเลย และเธอก็ไม่ได้อยากเรียนต่อบริหารเลยด้วย แต่ที่ต้องเข้าไปเรียนต่อเพราะถูกบังคับ สุดท้ายเธอก็ไม่มีสิทธิ์เลือกเข้าเรียนคณะที่ตัวเองอยากเรียน ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำในสิ่งที่เธออยากทำมาตั้งแต่เด็กๆ ทุกอย่างมันเป็นความฝันของเธอและมันก็คงจะเป็นความฝันตลอดไป

"นั่นไง เจ้าชินกรณ์มาแล้ว"

"...." พ่อของฟ้าฝันหันหลังกลับไปมอง แต่เธอนั้นไม่ได้สนใจอะไรเพราะไม่ได้อยากเห็นหน้า

"หืม หล่อเหมือนนายตอนหนุ่มๆ เลยนะ"

"แหม ก็นิดหน่อยแหละ ไม่อย่างนั้นสาวๆ คงไม่ติดตรึม"

"...." ฟ้าฝันรู้ชะตากรรมของตัวเองทันที ขนาดพ่อตอนหนุ่มๆ ยังดูเจ้าชู้ขนาดนี้ แล้วลูกชายจะเจ้าชู้ขนาดไหน