รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 564

บทที่564 ฉันควรจะไปฟ้องร้องหล่อน เพราะว่าฉันคือผู้เสียหาย

หล่อนยอมชายคนนี้แล้วจริงๆ เอาฉางผิงไว้ที่นี่ก็พอแล้ว ต้องมีคนเยอะขนาดนี้เชียวเหรอ เรียกคุณแม่ถังมา

คนเดียวไม่พอ แม่เขาก็มา！

คุณแม่ถังต้มซุปมาให้จะป้อนถังซิน เจ็บปวดไปแล้วก็บอกว่าจะอยู่นี่เป็นเพื่อนหล่อน

โมมอยอี้ก็สงสารถังซินเลยนั่งอยู่ข้างๆ คุณแม่ถังพูด โมมอยอี้พูดและยังบอกอีกว่าสภาพแวดล้อมที่บ้านตระกูลมู่ดี อยากให้ถังซินย้ายไปอยู่ที่นั่น

หูถังซินถูกหญิงสองคนนี้พูดหว่านล้อมอยู่นานจนใกล้จะระเบิดแล้ว

หล่อนชักแม่น้ำทั้งห้ามากพูดถึงหาข้ออ้างให้พวกเขากลับบ้านได้อย่างโล่งอก

พักไปได้ไม่นานที่ห้องก็ถูกเปิดออกมาแรงๆ หล่อนตกใจจนหันไปดู

พอเห็นคนมาถังซินก็ขมวดคิ้ว สีหน้าหม่นลง“คุณนายวี่ คุณควรจะเจียมเนื้อเจียมตัวหน่อยนะคะ ถ้าจะมาหาฉันก็ควรจะเคาะประตูถามแล้วค่อยเข้ามานะคะ”

“ถังซิน ฉันไม่ได้มาเล่นลิ้นกับเธอนะ！”คุณนายวี่เดินมาด้านหน้าถังซิน สวมชุดกระโปรงยาวสีม่วงกับสร้อยคอไข่มุก ดูผู้ดี สายตาก้าวร้าวมากขึ้น“ฉูนฉูนตายแล้ว เธอรู้ไหม？”

สีหน้าถังซินยังคนเยือกเย็น“ตอนนี้รู้แล้ว น่าเสียดายที่คุณเสียลูกสะใภ้ไปหนึ่งคน”

เห็นหล่อนไม่สะทกสะท้าน คุณนายวี่ก็โกรธจนหน้าบูด

หล่อนว่าเสียงทุ้มต่ำ“เธออย่าคิดว่ามู่เฉินหย่วนทำให้การตายของหล่อนเป็นอุบัติเหตุแล้วฉันจะเชื่อ ต้องเกี่ยวข้องกับเธอแน่ๆ！”

“บอกว่าการตายของหวีซือฉูนเกี่ยวข้องกับฉันก็เอาหลักฐานมา”ถังซินยิ้มอย่างเยือกเย็น“ฉันคิดซะอีกว่าหล่อนไม่มีลูกแล้ว คุณเลยคิดว่าหล่อนไร้ประโชยชน์ก็เลยหาคนมาจัดการหล่อน！”

“เธอ……”

ถังซินเงยขึ้นมองหล่อน“ไม่ใช่ว่าคุณไม่เคยทำแบบนี้นี่ ถูกไหม？”

“ถังซินเธออย่าชะล่าใจ！”คุณนายวี่ต่อว่าหล่อนแล้วนิ้วก็ชี้ไปที่ขาหล่อน“ถ้าการตายของฉูนฉูนไม่เกี่ยวกับเธอแล้วทำไมเธอมาอยู่นี่？ฉันได้ยินว่าเมื่อคืนเธอมีปากเสียงกับฉูนฉูนที่ร้านอาหารฮ่องกง！”

“ใช่ค่ะ หล่อนเอาปืนออกมาจะฆ่าฉัน”ถังซินพูด“ฉันควรจะไปแจ้งความหล่อนเพราะฉันคือผู้เสียหาย แต่ว่าหล่อนตายยังไง ฉันไม่รู้”

คำพูดถังซินคมชัด มีเหตุผล จนคุณนายวี่ที่โกรธไปต่อไม่ถูก

ยัยเด็กผู้หญิงสมควรตาย

ทำไมเหมือนกับส้งจิ้งเหออย่างนี้ พูดได้ดีทีเดียว！

คุณนายวี่กำกระเป๋าแพงๆไว้แน่นแล้วพูดอย่างเยือกเย็น“ฉูนฉูนคือลูกสาวที่ผู้หมวดหนานรักมากที่สุด หล่อนตายแล้ว ผู้หมวดหนานจะต้องหาสาเหตุแน่นอน！ถังซิน เธอคิดจริงๆเหรอว่าเธอจะมีอิทธิพลปิดบังเรื่องพวกนี้ที่เมืองหนานเฉิงได้？”

“น่าขำจริงๆ มีอิทธิพลปิดบังเรื่องพวกนี้ที่เมืองหนานเฉิงได้ไม่ใช่ตระกูลวี่ของคุณเหรอ？”ถังซินขำเบาๆอย่างเสียดสี“หล่อนตายแล้วคุกคามคุณตรงไหนเหรอ？ก็เปล่านี่ คุณก็แค่ขาดเครื่องมือปั๊มลูกไปคนนึง”

“……”

“คุณนายวี่คุณสุดยอดมากไม่ใช่เหรอ ค่อยหาเครื่องมือปั๊มลูกที่ชาตกระกูลดีๆมาอีกสักตระกูลจะยากอะไร？”หล่อนพูดไปก็ร้องอ้อออกมา“ขอโทษ ฉันลืมว่าลูกคุณโคม่าอยู่ คุณหาเครื่องมือปั๊มลูกได้แล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไร”

“ถังซิน เธอมันไร้มารยาทเสียจริง！”คุณนายวี่ถูกกระตุ้นความโกรธ โกรธจนสีหน้าเปลี่ยน อยากจะตบหน้าหล่อน

แต่ถังซินจับข้อมือไว้แน่นๆ

ถังซินหยิบน้ำร้อนที่โต๊ะ ยกมือขึ้นมาลาดใส่หน้าคุณนายวี่

คุณนายวี่รีบหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด มองคอเสื้อที่เปียกเป็นรอยกว้างก็จ้องถังซินเขม็ง“บ้าหรือไง นี่มันชุดตัดทำมือนะ！”

“ขอโทษ มือกระตุกน่ะ”ถังซินพูดเรียบๆ“เดี๋ยวจะใช้คืนให้นะ”

คุณนายวี่เช็ดชุดไปก็กัดฟันมองผู้หญิงไร้การศึกษานี่ไป“ถังซิน เธอเป็นใครคิดดูเอาเองนะ！ฉันอยากเอาเธอออกจากเมืองหนานเฉิงจริงๆ！”