แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 124

“อ้า….”

ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ชาวบ้านที่อยู่ด้านนอกต่างกรีดร้องอย่างตกใจ คนที่ขี้กลัวถึงขั้นหลับตาไม่กล้ามองดู กลัวว่าจะเห็นภาพนองเลือด

เทียบกับความตื่นตระหนกตกใจของพวกชาวบ้าน สีหน้าเซี่ยงเซียวเซียนกลับเรียบเฉย

เดิมมีดสั้นใกล้จะแทงถูกเซี่ยงเซียวเซียนแล้ว มู่กุ้ยผิงตื่นเต้น นึกว่าขอเพียงฆ่าเซี่ยงเซียวเซียนวันนี้ตนเองก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว

แต่เมื่อสบกับสายตานิ่งเฉยคู่นั้นของเซี่ยงเซียวเซียน มู่กุ้ยผิงก็ตื่นตระหนกตกใจ

กระทั่งมู่กุ้ยผิงยังไม่ทันได้ตั้งตัว แม้แต่คิดในใจก็ไม่ทัน เซี่ยงเซียวเซียนที่เดิมนั่งเฉยอยู่ขยับตัวเคลื่อนไหวแล้ว

เห็นเพียงเซี่ยงเซียวเซียนที่เดิมให้ความรู้สึกเหมือนบัณฑิตอ่อนโยนคนหนึ่ง หลบการโจมตีจากมู่กุ้ยผิงได้อย่างง่ายดาย พร้อมทั้งยกเท้าเตะมู่กุ้ยผิงบินลอยออกไป

เคลื่อนไหวรวดเร็วเฉียบพลัน เกิดขึ้นอย่างว่องไว

มู่กุ้ยผิงที่หกล้มระเนระนาด “…..” เขาลืมไปแล้ว เซี่ยงเซียวเซียนก็มีฝีมือในการต่อสู้ และยังเป็นหนึ่งในแม่ทัพระดับสอง

ส่วนเขา มืออีกข้างหนึ่งยังได้รับบาดเจ็บ….

มู่กุ้ยผิงค่อยมีความคิดเสียใจ แล้วก็มีทหารมาพยุงเขาไว้

ไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ ทหารสองคนที่จับแขนเขาไว้นั้น จับโดนแขนข้างที่หักของมู่กุ้ยผิง เจ็บปวดจนมู่กุ้ยผิงร้องโอดครวญไม่หยุด

พวกคนที่คุกเข่าอยู่ นอกจากลั่วเสี่ยวปิงสองแม่ลูกแล้ว คนที่เหลือได้ยินมู่กุ้ยผิงร้องอย่างเจ็บปวด ในสายตาต่างก็เผยให้เห็นถึงความหวาดกลัว

โดยเฉพาะจางไฉจือที่เล่าหมดทุกอย่าง ตอนนี้สีหน้าขาวซีด ราวกับคิดถึงความทรงจำอันน่ากลัวอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“เดิมนายมาร์ควิสก็มีคดีติดตัวหนักหนามากมายแล้ว ตอนนี้เห็นทีว่าคงจะเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคดี” เซี่ยงเซียวเซียนกลับไปนั่งที่เดิม สีหน้าจนใจยิ่งนัก

ตอนนี้เวลานี้เซี่ยงเซียวเซียนแลดูราวกับขุนนางพลเรือน ยังเหลือความเป็นขุนนางทางทหารที่เฉียบคมตรงไหน? แต่เซี่ยงเซียวเซียนที่เป็นเช่นนี้ กลับทำให้แลดูน่าเกรงขาม

และก็เพราะเซี่ยงเซียวเซียนเป็นแบบนี้ จึงทำให้มู่กุ้ยผิงชะล่าใจคิดอยากฆ่าศัตรู

มู่กุ้ยผิงมองดูเซี่ยงเซียวเซียนด้วยดวงตาแดงก่ำ พร้อมกัดฟันพูดขึ้นว่า “เซี่ยงเซียวเซียน เจ้ากล้า…..”

“มีอะไรที่ข้าไม่กล้า?” เซี่ยงเซียวเซียนยิ้มกริ่ม จากนั้นก็โบกมือ แล้วก็มีคนยื่นเอกสารมาให้หลายชุด

“ใช่แล้ว นายมาร์ควิส ลืมบอกเจ้าไป ในมือของข้ายังมีเรื่องราวเกี่ยวกับคุณชายในหลายปีมานี้ คิดดูว่าพวกโรงเหล้าโรงน้ำชาต่างก็เป็นที่ชื่นชอบมาก” พูดเสร็จ เซี่ยงเซียวเซียนก็ตั้งใจอ่านขึ้นมา ดูแล้วก็เหมือนจิ้งจอกชั่วร้าย

มีคำกล่าวว่ามังกรคลอดลูกได้มังกร หงส์คลอดลูกเป็นหงส์ ลูกหนูเจาะรูเป็น

คนอย่างมู่กุ้ยผิง ลูกชายที่คลอดออกมาก็ไม่ใช่คนดีอะไร กระทำเรื่องชั่วร้ายเสื่อมเสียไม่น้อยสักนิด

กับลูกชายตัวเอง มู่กุ้ยผิงพอรู้อยู่แล้ว สิ่งที่เซี่ยงเซียวเซียนพูดใช่ว่าเขาจะฟังไม่ออก

เพียงแต่ เขาไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมาในทันที

เทียบกับลูกชายแล้ว เขาสนใจตนเองยิ่งกว่า

ต่อให้ไม่มีลูกชาย เขาอาจจะไม่มีคนสืบสกุล แต่หากสามารถมีชีวิตอยู่หนึ่งคน เขาก็จะเลือกตนเองอย่างไม่ลังเล

เพียงแต่ ยังไงก็เป็นลูกชายที่รักที่สุดมาสิบแปดปี เขายังคงทำใจไม่ได้

“อ้อ ใช่ นายมาร์ควิสอย่าใส่ใจสิ่งที่ข้าพูดเมื่อกี้ คนโรงเหล้าโรงน้ำชาไม่ชอบเรื่องของคุณชาย แต่ต้องชอบเรื่องเจ้านายมาร์ควิสแน่ ถึงตอนนั้นฮ่องเต้ต้องผิดหวังในตัวนายมาร์ควิสแน่? ฮ่าๆ”

มู่กุ้ยผิงพูดขึ้นว่า “เจ้ากล้า” เห็นได้ชัดว่าไม่มีความมั่นใจ เพราะมู่กุ้ยผิงรู้ว่าเซี่ยงเซียวเซียนกล้าทำอย่างนั้นแน่นอน