แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 264

ลั่วเสี่ยวปิงนั่งอยู่ในรถม้าและมองการต่อสู้ของข้างนอก รู้สึกหนักใจมาก เพราะนางเกิดในสมัยที่สันติสุข ไม่เคยเห็นฉากต่อสู้ที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน

แต่ลั่วเสี่ยวปิงรู้อย่างชัดเจน สมัยนี้แตกต่างกับสมัยปัจจุบัน ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เห็นฉากแบบนี้แน่นอน ดังนั้นถึงแม้หัวใจจะเต้นเร็ว ลั่วเสี่ยวปิงก็ไม่ได้ย้ายสายตาไปที่อื่น พยายามให้ตัวเองปรับตัวให้ได้

ในเวลานี้ เสียง"ปัง"ดังขึ้นมาจากข้างหลังรถม้า

ลั่วเสี่ยวปิงตกใจ พอหันไปก็เห็นกระบี่ยาวเล่มหนึ่งกำลังแทงมาทางตัวเองอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น ลั่วเสี่ยวปิงก็ภาวนาจิต แล้วคนก็ปรากฏตัวในสเพซน้ำแร่วิญญาณ

สเพซน้ำแร่วิญญาณสามารถช่วยชีวิตนางได้ ทำให้นางรอดพ้นจากกระบี่เล่มนั้น แต่นางไม่สามารถซ่อนอยู่ในสเพซน้ำแร่วิญญาณ มิเช่นนั้นถ้ามีคนพบว่าในรถม้าไม่มีคนอยู่ นางจะถูกสงสัย

ดังนั้นวินาทีต่อไป ลั่วเสี่ยวปิงก็กลับไปยังรถม้า

และคนที่แทงกระบี่พบว่าครั้งแรกไม่ได้บรรลุเป้าหมาย ก็ใช้กระบี่ฟันไม้กระดานข้างหลังของรถม้าออก เผยให้เห็นคนที่ปิดหน้าคนหนึ่ง กำลังมองลั่วเสี่ยวปิงอย่างโหดเหี้ยม

ก่อนหน้านี้ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกตัวไม่ทัน โชคดีที่มีสเพซเป็นที่ซ่อนได้

ตอนนี้อยู่ต่อหน้าคนนางก็ไม่สามารถซ่อนเข้าไปในสเพซ แต่จะว่าเสียเปรียบเลยก็ไม่เชิง

เมื่อเห็นความโหดเหี้ยมที่ปรากฏในสายตาของคนเสื้อดำ ลั่วเสี่ยวปิงก็รู้สึกกลัว แต่ในขณะที่กลัวนางก็พยายามตั้งสติให้ใจเย็นที่สุด ยาพิษในมือก็เตรียมพร้อม รอคนเสื้อดำลงมือ นางก็จะเลือกลงมือในโอกาสที่ดีที่สุด

ในตอนที่คนเสื้อดำจะลงมือ ลั่วเสี่ยวปิงก็ระมัดระวังอย่างเต็มที่ เตรียมจะหาโอกาสวางยาพิษ แต่อยู่ๆคนเสื้อดำก็ล้มลงไปอย่างคาดคิดไม่ถึง

หลังจากคนเสื้อดำล้มลงไป ลั่วเสี่ยวปิงก็เห็นใบหน้าที่คาดคิดไม่ถึง นั่นก็คือคนแก่ขอทานในเมื่อกี้นี้

ทุกอย่างล้วนเกิดขึ้นในช่วงพริบตา ลั่วเสี่ยวปิงยังไม่ทันได้ตั้งตัว คนแก่ขอทานก็ส่งสายทักทายนาง จากนั้นก็เริ่มจัดการคนเสื้อดำที่เหลือที่ไม่รู้ว่าโผล่ตัวออกมาเมื่อไหร่

ข้างหน้ามีหนานซิงและไป๋เสา ข้างหลังมีคนแก่ขอทาน ตอนนี้รถม้าก็ถือว่าปลอดภัยมากแล้ว แต่พิษในมือของลั่วเสี่ยวปิงไม่ได้เก็บกลับไป กลัวจะเกิดอุบัติเหตุอะไรอีก

แต่อุบัติเหตุที่ลั่วเสี่ยวปิงเป็นห่วงก็ไม่ได้เกิดขึ้น เพียงเวลาสักพักหนึ่ง หนานซิงก็พ้นตัวออกมาจากข้างหน้าไปที่ข้างหลัง

เมื่อเห็นรอยแตกด้านหลังรถม้า หนานซิงก็ตกใจจนเหงื่อไหลเต็มตัว

แม้เขามาในเวลาแรกที่พบความผิดปกติ แต่ก็ยังช้าไป

หากไม่มีคนแก่ขอทานคนนั้นช่วย งั้นผลกระทบ......หนานซิงไม่กล้าไปคิด

ภายใต้ความโกรธขรึม หนานซิงก็จัดการคนเสื้อดำพวกนั้นอย่างเต็มกำลัง ถึงแม้ไม่นานก็ร่วมมือกับคนแก่ขอทานจนจัดการคนเสื้อดำเหล่านั้นจนได้ แต่แขนของหนานซิงก็ได้รับบาดเจ็บ

หนานซิงในฐานะที่เป็นองครักษ์ที่อยู่ข้างของฉีเทียนเห้า เขาเป็นคนที่รอบคอบอยู่แล้ว ตอนแรกเขาคิดจะเหลือชีวิตคนหนึ่งเพื่อไต่สวน แต่คนเสื้อดำเหล่านั้นเป็นผู้กล้าตาย คนสุดท้ายที่เหลือรู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสรอดพ้นได้ เลยกัดยาพิษที่ซ่อนอยู่ในฟันจนตาย

สีหน้าของหนานซิงแย่มาก แม้กระทั่งไป๋เสาที่จัดการคนข้างหน้าเสร็จก็ทำหน้าบึ้งตึง

เมื่อเทียบกับหนานซิงและไป๋เสา คนแก่ขอทานคนนั้นดูใจเย็นกว่าเยอะเลย

หลังจากจัดการทุกคนเสร็จสิ้น คนแก่ขอทานก็สะบัดฝุ่นบนร่างกาย แล้วก็คิดจะไสหัวไป

"ท่านเจ้าคะ รอสักครู่เจ้าค่ะ"ลั่วเสี่ยวปิงเรียกให้คนแก่ขอทานหยุดลง แล้วรีบกระโดดลงจากรถม้า

คนแก่ขอทานมิได้หันกลับมา แต่หยุดเดิน

"ท่านเจ้าคะ เมื่อกี้ขอบคุณที่ลงมือช่วยนะ"ลั่วเสี่ยวปิงขอบคุณอย่างจริงใจ

เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่คนแก่ขอทานลงมือช่วย ถึงแม้นางมียาพิษอยู่ในตัว แต่นางได้เรียนมาแค่เล็กๆน้อยๆเอง รับประกันไม่ได้ว่าจะไม่รับบาดเจ็บหรอก

ตามจริงแล้ว นางก็เตรียมตัวที่จะต้องรับบาดเจ็บแล้ว

เนื่องจากรถม้าแคบมาก ตอนนั้นสิ่งที่นางคิดอยู่คือพยายามหลีกเลี่ยงให้โดนอวัยวะสำคัญ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง