ความรักสีคราม นิยาย บท 712

อีฟเวลินจ้องส้อมในมือของวิเวียนเขม็ง นัยน์ตาวิบวับด้วยความลิงโลด เร็วสิ รีบกินเข้าไป! ขอแค่วิเวียนกลืนหมูอบสองสามชิ้นนั่น แผนการของเธอก็จะสำเร็จไปครึ่งหนึ่ง

ส้อมของวิเวียนถูกส่งเข้าปาก อีฟเวลินเฝ้ามองอีกฝ่ายกลืนหมูอบลงคอคำแล้วคำเล่า ตื่นเต้นเสียจนแทบเก็บอาการไม่ไหว

นังวิเวียน คราวนี้แกตายแน่! ฉันจะดูให้แน่ใจว่าไม่มีใครช่วยชีวิตแกได้!

หลังเสร็จสิ้นมื้อเย็น วิเวียนลุกขึ้นยืนและกำลังจะบอกลาราเชล แต่แล้วกริ่งที่หน้าประตูก็ดังขึ้น ฟินนิคมาแล้วเหรอ? วิเวียนสูดหายใจอย่างกระวนกระวาย ทำไมถึงมาเร็วนัก?

เธอเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านอย่างงุนงง จากนั้นก็ต้องประหลาดใจที่เห็นฮันเตอร์ยืนอยู่หน้าประตู

เขามาทำอะไรที่นี่?

“ฮันเตอร์ คุณมาที่นี่ทำไม?” วิเวียนถามอย่างตกใจ เขารู้ที่อยู่ของราเชลได้ไง? เราจำไม่ได้เลยว่าเคยบอกเขา

ได้ยินเสียงดังที่ประตู อีฟเวลินเข็นวีลแชร์เข้ามา พอเห็นฮันเตอร์ก็ยิ้มร่าระคนแปลกใจ “ฮันเตอร์ คุณนี่เอง!”

“วิเวียน ฉันเป็นคนบอกฮันเตอร์เองว่าให้มาที่นี่ อันที่จริงเขาควรจะกินมื้อเย็นกับพวกเรา แต่เขามาช้า” อีฟเวลินหันไปทำตาหวานใส่ฮันเตอร์ “คุณพลาดอาหารมื้อเด็ดนะ! เราเพิ่งจะเก็บโต๊ะเสร็จ ฉันบอกคุณให้มาเร็วกว่านี้นี่นา?”

เห็นอีฟเวลินพยายามอี๋อ๋อกับเขาสุดฤทธิ์ ฮันเตอร์หน้าบึ้ง เขาจ้องเธอโดยไม่พูดสักคำ

จากนั้นก็ละสายตาจากอีฟเวลินมามองวิเวียนตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเป็นห่วง ดูหวั่นๆ ว่าอาจเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

วิเวียนงง “มีอะไรเหรอฮันเตอร์? ทำไมมองฉันแบบนั้น?”