หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 493

บทที่ 493 ลำบากใจ

เวลาผ่านไป เที่ยงวัน

ร้านอาหารจายซิง

หลิ่วหรูยู่นั่งอยู่ที่โต๊ะติดกระจกคนเดียว เสมือนกับว่ากำลังรอใครบางคน

เธอเป็นคนหน้าตาสะสวยอยู่แล้ว บอกกับชุดสายเดียวค่อนข้างสบายที่เธอสวมใส่ ที่คู่กับกระโปรงที่ทันสมัย ทำให้เธอดูเซ็กซี่และน่าดึงดูดจนเกิดต้านทาน

เหล่าคนเข้าออกในร้านไม่น้อย ต่างก็จับจ้องไปที่เธอ หนุ่มโสดหลายคนที่มีความกล้าเดินเข้าไปขอเบอร์ติดต่อเธอหลายคน แต่ก็ถูกหลิ่วหรูยู่ปฏิเสธ

เธอนั่งรอคนเดียวอยู่หลายนาที หากแต่ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

ชายหนุ่มอยู่ในชุดสูทรองเท้าหนัง ที่เงาวับ เส้นผมถูกจัดเซตไปข้างหลัง หน้าตาหล่อเหลาเอาการ

ไม่ใช่ใครอื่น เขาคือฉินหยุนเฟย

วันนี้เขานัดหลิ่วหรูยู่ออกมาทานอาหาร

ฮ่าฮ่า ไอ้หน้าละอ่อนลู่เสี้ยงหยาง ตอนนี้กลายเป็นขยะไร้ค่าไปแล้ว เรื่องดีขนาดนี้จะไม่บอกกล่าวให้หลิ่วหรูยู่ได้รับรู้ได้อย่างไร

หวังว่าหลิ่วหรูยู่จะตายใจเมื่อได้รับรู้ข่าวนี้ ดับความคิดที่มีต่อลู่เสี้ยงหยางซะให้สิ้นซาก

ไม่นาน ฉินหยุนเฟยนั่งลงที่ตรงข้ามหลิ่วหรูยู่ พร้อมถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ

หลิ่วหรูยู่ไม่สนใจเขา เพียงแค่เอ่ยตอบไปอย่างขอไปที ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น

เมื่อเห็นทีท่าของหลิ่วหรูยู่ ฉินหยุนเฟยรู้สึกโกรธขึ้นมา แต่ก็ยังคงเก็บอาการดั่งเก่า พลันเรียกพนักงานบริการเพื่อสั่งอาหารอย่างสุภาพบุรุษ เมื่ออาหารถูกเสิร์ฟจนครบ ฉินหยุนเฟยและหลิ่วหรูยู่จึงเริ่มรับประทาน

ระหว่างทานอาหาร ฉินหยินเฟยไม่สามารถทนได้อีกต่อไป จึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ “หรูยู่ ที่ฉันนัดเธอออกมาในวันนี้ เพราะฉันมีเรื่องบอกเธอ”

“เรื่องอะไร?” หลิ่วหรูยู่เอ่ยถาม

ฉินหยุนเหยหัวเราออกมา ก่อนเอ่ย “ผมรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างคุณและลู่เสี้ยงหยางค่อนข้างดี”

ไม่พูดถึงลู่เสี้ยงหยางยังดี เมื่อเอ่ยถึงเขา ความคิดถึงในใจหลิ่วหรูยู่ที่มีต่อลู่เสี้ยงหยางนั้นมากขึ้นไปอีก เมื่อเทียบกันแล้ว ก็ยิ่งรังเกียจฉินหยุนเฟยมากขึ้นไปอีก

เธอทำหน้าบึ้งตึงพร้อมเอ่ยถาม “หมายความว่ายังไง?”

ฉินหยุนเฟยฉีกรอยยิ้มกว้างกว่าเก่า “ไม่มีอะไรผมแค่จะบอกคุณ เรื่องที่มีความเกี่ยวข้องกับเขา”

“อืม งั้นเหรอ?” หลิ่วหรูยู่ตั้งหน้าตั้งตารอคอย จับจ้องฉินหยุนเฟยนิ่ง เธอไม่ได้เจอลู่เสี้ยงหยางมานานแล้ว ได้รับรู้ข่าวคราวของเขาบ้าง ก็ถือว่าดีมากแล้ว

เมื่อมองทะลุความคิดของหลิ่วหรูยู่ ฉินหยุนเฟยแอบขำในใจ ก่อนที่จะปริปาก “เมื่อคืนนี้ ลู่เสี้ยงหยางใช้วิธีที่โหดร้ายและไร้มนุษยธรรม ฆ่าข่มขืนนักเรียนในชั้นของเราไป๋หมิ่นหมิ่น วันนี้เช้า เขาถูกทางสถาบันลงโทษ อาจารย์ประจำชั้นลงมือแทงดานเถียนของเขากับมือ ตอนนี้เขาได้กลายเป็นคนที่ไร้ค่าไปแล้ว เหมือนว่าจะยื้อชีวิตอยู่ที่โรงพยาบาล…..”

“อะไรนะ? นายว่ายังไงนะ? ลู่เสี้ยงหยางฆ่าข่มขืนไป๋หมิ่นหมิ่น? ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล? บาดเจ็บ…..” ฉินหยุนเฟยไม่ทันได้จบประโยคดี ปฏิกิริยาของหลิ่วหรูยู่ก็ตื่นตูมขึ้นมาอย่างมาก ความกังวลแสดงออกบนใบหน้าชัดเจน

“ใช่ เรื่องมันเป็นอย่างนั้นแหละ” ฉินหยุนเฟยพยักหน้า ราดน้ำมันเข้ากองไฟหนักกว่าเก่า “ผมเคยบอกคุณก่อนหน้านี้แล้ว ขยะอย่างลู่เสี้ยงหยางมันไม่ใช่คนดี เห็นไหม เขาเผยธาตุแท้ออกมาแล้ว ถึงได้ทำเรื่องนี้โหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลิ่วหรูยู่ไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้น พลันส่ายหน้าไม่หยุด “ไม่ เป็นไปไม่ได้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่คนแบบนั้น แกโกหก”

“ฮ่าฮ่า” ฉินหยุนเฟยระเบิดหัวเราะออกมาอีกครั้ง ปฏิกิริยาของหลิ่วหรูยู่อยู่ในการคาดเดาของเขาอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงควักโทรศัพท์ออกมา เปิดคลิปวิดีโอให้เธอได้เห็น เพื่อที่จะให้เธอตัดใจจากลู่เสี้ยงหยางโดยเด็ดขาด

หลิ่วหรูยู่ใช้ความกล้าหาญอย่างมาก ในการดูคลิปวิดีโอจนจบ ก่อนที่จะคลั่งไป

ลู่เสี้ยงหยางถูกแทงทะลุดานเถียนจริงๆ ต่อจากนี้เขาจะกลายเป็นคนไร้ค่า จะทำยังไงดี เขาจะรับได้ไหม?

แต่สิ่งเหล่านี้เอาไว้ก่อน ตอนนี้สิ่งที่เธอเป็นกังวลมากที่สุด คือลู่เสี้ยงหยางพ้นขีดอันตรายหรือยัง

เมื่อนึกขึ้นได้ เธอลุกขึ้นจากที่นั่ง เตรียมตัวเดินทางไปที่โรงพยาบาล เพื่อดูสถานการณ์ของลู่เสี้ยงหยาง