หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 502

บทที่ 502 จะเอาอะไรอีก

หลังจากที่เย่สวนเดินออกจากร้านอาหาร กงหยู่หนิงเป็นกังวลลู่เสี้ยงหยาง จึงมุ่งไปที่โรงพยาบาลทันที

ในโรงพยาบาล มีเพียงแค่ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่คนเดียวอย่างเดียวดายบนเตียง ภายใต้สถานการณ์ที่บีบบังคับ ทำให้เธอน้ำตาตกอย่างหักห้ามไม่ได้

แต่เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อลู่เสี้ยงหยาง เธอปาดน้ำตาทิ้งอย่างเงียบๆ เดินเข้าไปนั่งลงที่ข้างเตียงของลู่เสี้ยงหยางด้วยรอยยิ้ม

ลู่เสี้ยงหยางนึกประหลาดใจ ในเวลาแบบนี้เขาไม่คิดเลยว่ากงหยู่หนิงจะมาในเวลาแบบนี้

กงหยู่หนิงแสร้งทำเป็นไม่เคยเจอเย่สวนมาก่อน ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเย่สวนและเขา พลันลอบถามออกไป “เย่สวนล่ะ เธอไม่มาด้วยหรือ?”

ตอนนี้เธอต้องแน่ใจก่อน ว่าเรื่องราวที่เย่สวนบอกกับเธอ เป็นเรื่องจริงหรือไม่ หากลู่เสี้ยงหยางยังถูกปิดบังเป็นกบในกะลา เธอก็จะไปคิดบัญชีกับเย่สวน เล่นตลกกับเธอเห็นๆ?

เมื่อกล่าวถึงเย่สวน ลู่เสี้ยงหยางเสมือนกับมีดคมกรีดเฉือน แต่เพื่อความสุขของเย่สวน จึงกล่าวอย่างใจแข็ง “ไม่รู้สิ ผมแยกทางกับเธอแล้ว ต่อจากนี้เราอยู่ใครอยู่มัน เธอจะไปที่ไหนไม่ใช่เรื่องของผม”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น กงหยู่หนิงเข้าใจทุกอย่างขึ้นมา ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนเลิกรากันแล้วจริงๆ พวกเขาทั้งคู่ได้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันแล้ว หลังจากนี้ทางใครทางมัน

ในตอนนี้เธออดเสียใจไม่ได้ เรื่องราวนี้ได้พิสูจน์คำโบราณที่ว่าไว้ สามีภรรยาไม่ต่างอะไรกับนกที่อยู่ในป่าเดียวกัน เมื่ออุปสรรคคืบคลานเข้ามาก็ต่างโบยบิน

แต่ เธอไม่ใช่คนแบบนั้น ในเมื่อเธอเลือกแล้ว ต่อให้ต้องตาย เธอก็จะไม่ละทิ้ง

…..

เวลาผ่านไป

พริบตาเข้าสู่วันที่สาม ในสองวันนี้ ขอเพียงแค่มีเวลาว่าง กงหยู่หนิงก็จะไปดูแลลูเสี้ยงหยางที่โรงพยาบาล

ส่วนเย่สวนเธอไม่ปรากฏตัวอีกเลย เสมือนกับว่าตัดขาดกับลู่เสี้ยงหยางแล้วจริงๆ

สำหรับลู่เสี้ยงหยาง นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการ แม้ว่าจะเจ็บปวดใจอยู่บ้าง

ช่วงบ่ายในวันเดียวกัน

ขณะที่เย่สวนนั่งเหม่อลอยอยู่ในบ้าน ก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง ที่มาจากเซี่ยงหยู่โม่

เมื่อเห็นว่าคือเขาเธอก็รู้สึกสะอิดสะเอียนขึ้นมา แต่ก็ต้องรับสายอยู่ดี

ไม่ทันให้เย่สวนได้พูดอะไร เซี่ยงหยู่โม่ก็โพล่งขึ้นด้วยความตื่นเต้น “เย่สวน ผมได้ยาพลิกสวรรค์มาแล้ว บ่ายนี้เราเจอกันหน่อยไหม”

อะไรนะ?

เขาได้ยาพลิกสวรรค์มาแล้วงั้นเหรอ?

เย่สวนมีชีวิตชีวาขึ้นมาในทันที สายตาของเธอเป็นประกาย ขอเพียงแค่เธอได้ยาพลิกสวรรค์มา เธอก็จะเอาไปให้กับลู่เสี้ยงหยางทันที

หากเป็นไปตามคาด ลู่เสี้ยงหยางจะได้ฟื้นฟูดานเถียนเป็นแน่แท้

“ได้ ถ้างั้นเรามาเจอกันที่ร้านน้ำชาชิงเฟิงเดี๋ยวนี้เลย” เย่สวนโพร่งขึ้นทันที เพราะความตื่นเต้น ทำให้น้ำเสียงของเธอสั่นเครือเล็กน้อย

หลังจากที่ตัดสายทิ้ง เย่สวนเดินทางไปที่ร้านน้ำชาชิงเฟิงในทันที

สิบนาทีหลังจากนั้น เย่สวนก็มาถึงร้านน้ำชาชิงเฟิงจนได้ ไม่นาน เซี่ยงหยู่โม่เองก็มาถึงเป็นที่เรียบร้อย

เมื่อได้พบกับเซี่ยงหยู่โม่ เย่สวนก็โพล่งออกไปทันที “คุณเอายาพลิกสวรรค์มาได้แล้วจริงเหรอ? เอามาให้ฉันเร็วเข้า”

เมื่อเห็นทีท่ารีบร้อนของเย่สวน เซี่ยงหยู่โม่รู้สึกไม่ชอบใจ ให้ตาย ไอ้หน้าละอ่อนลู่เสี้ยงหยางที่เกาะผู้หญิงกินนั่น มีความสำคัญต่อเย่สวนขนาดนั้นเชียวหรือ? ถึงทำให้เธอเป็นเดือนเป็นร้อนถึงปานนี้