เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 141

ห้องทำงานท่านประธานเอ็นซีกรุ๊ป โอเล่ย์นั่งอยู่บนโซฟารอเสี่ยวเนี่ยนเลิกงาน เตรียมจะพาเธอไปทานอาหารเย็น

ใครจะรู้ว่าเสี่ยวเนี่ยนโทรศัพท์ไม่หยุด

“พ่อคะ นี่คือเบอร์ใหม่ของหนู พ่อบันทึกไว้หน่อยนะ ตอนนี้หนูทำงานแล้ว รอหนูเงินเดือนออกจะซื้อบุหรี่จงหัว แอปเปิ้ลแดงฟูจิ เสื้อปักลายดอกให้พ่อนะคะ”

โอเล่ย์ส่ายหน้า ดวงตาสีอำพันสวยงามเปล่งประกายความรักใคร่เอ็นดู ของสามอย่างนี้ราคาถูกมากเหอะ จะซื้อตอนไหนก็ได้ จะรอเงินเดือนออกทำไม?

“อ่อใช่พ่อ พ่อไม่ต้องตามหาเอี๋ยนต้าฟาแล้วนะคะ เขาไปหาญาติกับ อูเจินจู จะโทษ อูเจินจูก็ไม่ได้ หนูรู้แล้วค่ะ คุณพ่อรักษาตัวด้วยนะคะ ลาก่อนค่ะคุณพ่อ”

หู้ว ในที่สุดเธอก็วางสายแล้ว! นี่คุยครึ่งชั่วโมงแล้ว!

โอเล่ย์ลุกขึ้นยืนเหมือนกับถูกปล่อยโทษ สองมือวางลงบนโต๊ะทำงาน แล้วมองเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน “ไปกันเถอะคุณหนู ไปทานข้าวกัน”

“ฉันยังต้องโทรศัพท์อีก ยังแจ้งเพื่อนไม่เสร็จ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหยิบนามบัตรของ อานฉุนซีออกมาจากกระเป๋า กดป้อนบันทึกเบอร์โทรศัพท์ หมายเหตุชื่อ “ไอ้หน้ากะอาน”

“ชื่อมีสง่าราศีมาก!” โอเล่ย์กลั้นหัวเราะไม่อยู่ “เธอทำไมถึงตั้งฉายาให้คนอื่นนะ? อีกอย่าง เขาคือใคร ผู้ชายหรือผู้หญิง?”

“โอเล่ย์ ทำไมนายเหมือนกับเซียวเซิ่ง ยุ่งอะไรขนาดนี้?” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถลึงตาโตอย่างไม่พอใจ “ฉันรู้จักเขาห้าปีกว่าแล้ว จะตัดขาดกันเพราะนายไม่ได้ เซียวเซิ่งก็ไม่ได้”

“ใครใช้ให้เธอตัดขาดกันล่ะ เธอโทรเลย โทรช้าๆ...” โอเล่ย์ถอยกลับไปบนโซฟาอย่างรู้ตัว แล้วนอนเล่นเกม

ท่านประธานไม่อยู่ หน้าที่ประคับประคองภรรยาของท่านประธานตกอยู่บนหัวเขา กินดีอยู่ดีบริการอย่างดี แถมยังต้องอารมณ์ดี ไม่อย่างงั้นไฟไหม้หลังสวนจะไม่ดีเอา

ดังนั้นเธออยากโทรศัพท์ก็ให้เธอโทรเถอะ เพียงแค่ไม่ไปหาสวี่เจียนก็พอ

“พี่ซี ฉันคือเสี่ยวเนี่ยน ใช่ค่ะ ฉันซื้อโทรศัพท์มือถือแล้ว” เสียงของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนฟังแล้วเป็นมิตรมาก

“เสี่ยวเนี่ยน เธอทานอาหารเย็นแล้วยัง?​“ อานฉุนซีกำลังอึ้งอยู่กับข้อมูลในคอมพิวเตอร์ เขาเสียใจยิ่งกว่าอกหัก ในตอนี้ได้รับสายของเสี่ยวเนี่ยน เขามีชีวิตขึ้นมาอีก

“ยังเลย พี่ทานแล้วเหรอ?”

“พี่...ก็ยังไม่ทาน” อานฉุนซีอยากพูดว่า “ไปทานด้วยกันเถอะ” แต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก เขาอดกลั้นไว้

“ขอโทษด้วยนะ พี่ซี ตอนเที่ยงไม่ได้พูดความจริงกับพี่” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยิ้มอย่างขอโทษ ในใจกลับรู้สึกเสียใจเล็กน้อย “เดิมทีฉันไม่อยากบอกเรื่องวุ่นวายพวกนั้นให้พี่ฟัง นี่รีบร้อนเกินไปไม่ใช่เหรอ? ถ้าฉันไม่พูด ก็เอาเปรียบพี่สิ! พี่ซี ฉันไม่อยากให้พี่เป็นตัวสำรอง ฉันอยากให้พี่มีความสุขของตัวเอง!”

งง ฟังคำพูดพวกนี้ โอเล่ย์ลืมเล่นเกม ตัวละครในเกมถูกฟันตายก็ไม่สนใจ เขาหูผึ่งแอบฟัง แล้วหรี่ตาลง—ทำไมรู้สึกว่าข้างในนี้มีเรื่องอะไรบางอย่างนะ?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนติดหนี้ความรู้สึกไว้มากแค่ไหนกันแน่?

“เสี่ยวเนี่ยน พี่ไม่โทษเธอ พี่รู้แล้วว่าเธอแต่งงานกับใคร” อานฉุนซีมองข้อมูลบนหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างเจ็บปวด

ถึงแม้เธอไม่ยอมพูดว่าสามีของเธอคือใคร แต่หลังจาก อานฉุนซี กลับมาก็ติดต่อเพื่อนให้ช่วยสืบหา—เธอกับเซียวเซิ่งคือสามีภรรยากัน

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังพี่” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เธอแทบอยากจะมุดหัวไปใต้โต๊ะ “และก็ไม่ได้ตั้งใจทำให้พี่กลัดกลุ้มใจ ฉันแต่งงานโดยไม่เต็มใจ ถูกคนวางแผนจริงๆ”

“พี่รู้แล้ว สาวน้อย” อานฉุนซีดวงตาร้อนผ่าว น้ำตาเกือบจะไหลออกมา

“สำหรับเรื่องที่ถูกวางแผนยังไง ตอนนี้ฉันยังไม่แน่ชัด” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถอนหายใจอย่างจนปัญญา “เพียงแต่ เขารับปากแล้วว่าจะหย่ากับฉัน”

“หุบปากเถอะ ยัยตัวร้าย!” อานฉุนซีแทบอยากจะดีดกระโหลกเธอผ่านสายโทรศัพท์ “อย่าให้ความหวังกับพี่อีกเลย”