เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 67

แววตาน่าหลานรั่วสว่างวาบ แล้วพูดว่า "ได้ คำไหนคำนั้น ถ้านายรับสามกระบวนท่าของฉันได้ ฉันขอโทษนายอยู่แล้ว"

ลู่ฝานทำท่า "เชิญ" ให้กับน่าหลานรั่ว เว้นระยะห่าง และเผชิญหน้ากัน

แม้บทสนทนาของทั้งสองคน จะไม่ดังมาก แต่เมื่อหนึ่งคนบอกเล่าให้กับสิบคน สิบคนนั้นก็ไปบอกต่ออีกร้อยคน จนรู้กันทั้งหมด

กลุ่มคนถอยไปด้านหลัง เว้นที่ว่างให้ทั้งสองคน บนโรงน้ำชา ลู่เฮ่าหรานขมวดคิ้วพูดว่า "หาเรื่อง หาเรื่องจริงๆ เขาจะสู้กับน่าหลานรั่วได้ยังไง อีกฝ่ายเป็นครูสถาบันสอนวิชาบู๊นะ"

ลู่หาวพูดด้วยสีหน้ากังวลใจ "ดูเหมือนลู่ฝานจะมีความมั่นใจนะ แต่การตัดสินใจนี้ ดูบุ่มบ่ามไปหน่อย ตอนนี้ดูว่าเขาจะรับมือกับสามกระบวนท่าของน่าหลานรั่วอย่างไร คิดว่าในฐานะที่เป็นครูสถาบัน น่าหลานรั่ว ยังต้องไว้หน้าตัวเองสักนิด คงไม่ได้ลงมือด้วยแรงทั้งหมด"

คนตระกูลลู่ตกใจ คนตระกูลโม่อดหัวเราะออกมาไม่ได้

"ลู่ฝาน ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ คิดไม่ถึง......คิดไม่ถึงว่าจะประลองกับครูน่าหลาน สามกระบวนท่า น่าขำสิ้นดี!"

โม่หยุนเฟยหัวเราะออกมาเป็นคนแรก

โม่หลินถามว่า "หยุนเฟย ครูน่าหลาน พละกำลังเป็นยังไง"

โม่หยุนเฟยตอบว่า "แดนปราณในชั้นเก้า แม้ไม่ได้สูงในบรรดาครูของสถาบัน แต่จัดการลู่ฝานได้สบายๆ"

โม่เทียนหัวเราะ แล้วพูดว่า "งั้นก็ดี แดนปราณในชั้นเก้า แค่กระบวนท่าเดียว ก็กำจัดลู่ฝานได้แล้ว วัยรุ่นอวดดีตามคาด หาเรื่องใส่ตัว"

หัวหน้าตระกูลเหยียนจางเหยียนถามจางเยว่หาน ด้วยคำถามเดียวกัน

จางเยว่หานตอบอย่างนิ่งๆ "พละกำลังของครูน่าหลานไม่ด้อย ลู่ฝานแพ้แล้ว"

จางเหยียนหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "งั้นก็ดี ฉันทนดูความโอ้อวดของลู่ฝานไม่ไหวแล้ว เยว่หาน ลูกเลือกถูกแล้ว คนอวดดีไร้สมองแบบนี้ ไม่ใช่คนรักในฝันของลูกหรอก ลูกไม่จำเป็นต้องเศร้าแล้ว"

จางเยว่หานแววตาวูบไหว พูดออกมาว่า "รู้แล้วค่ะพ่อ"

ในลานกว้าง

น่าหลานรั่วง้างมือขึ้น

"ลู่ฝาน ปล่อยพลังปราณของนายออกมาสิ วางใจเถอะ ฉันเป็นครูของสถาบัน ไม่เอาชีวิตนายหรอก นิดหน่อยก็พอแล้ว"

น่าหลานรั่วแสร้งทำเป็นอ่อนโยน ทำท่าเป็นแบบอย่างของครู

แต่ขณะนั้น น่าหลานรั่วแอบเอาพลังปราณมาไว้เต็มแขน เขาจะกำจัดลู่ฝานด้วยการโจมตีครั้งเดียว เมื่อเป็นเช่นนี้ จะเห็นได้ชัดว่าการพิจารณาของเขา ไม่มีปัญหา

ลู่ฝานไม่ได้ปล่อยพลังปราณออกมา แค่เอากระบี่หนักด้านหลังออกมา

มือจับด้ามกระบี่เอาไว้ ลู่ฝานยืนอยู่ตรงนั้น กลับทำให้คนรู้สึกมั่นคงดั่งขุนเขา

ภาพลวงตาเช่นนี้ ทำให้คนที่ผลการฝึกตนไม่เพียงพอ รู้สึกหายใจรุนแรง