เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 77

หลังผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืน ยารวมพลังร้อยกว่าเม็ด เสร็จเรียบร้อย

ยังดีที่เชี่ยวชาญเรื่องกลั่นยา ยิ่งกลั่นไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเร็วขึ้น จึงทำให้กลั่นเสร็จเร็วขนาดนี้

เอายารวมพลังเม็ดสุดท้ายใส่ลงไปในขวด ลู่ฝานเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก แล้วถอนหายใจออกมา

มียารวมพลังร้อยกว่าเม็ดนี้ ไม่เพียงแต่จะยกระดับพละกำลังของตระกูลลู่ได้ ยังเหลือไว้สำรองใช้ได้อีกด้วย

หวูเฉินดูลู่ฝานกลั่นยา ตั้งแต่ต้นจนจบ จนลู่ฝานทำเสร็จทั้งหมด หวูเฉินจึงกลับไปฝึกฝนในห้อง

จากการสังเกตดูมาหนึ่งวันหนึ่งคืน หวูเฉินแน่ใจแล้วว่า ลูกศิษย์ตัวเอง มีพรสวรรค์ด้านการกลั่นยามาก อีกทั้งทำอย่างจริงจัง นิ่งสงบ เขาไม่จำเป็นต้องกังวลอีก

เจ้าดำที่อยู่ข้างๆ วิ่งไปวิ่งมา อ้าปากเหมือนตะกละ

ลู่ฝานมองมันแล้วหัวเราะ "ชอบกินอย่างแก อะไรก็อยากลองชิม ไม่กลัววันหนึ่งกินของมีพิษ แล้วตายหรือไง"

พูดพลาง ลู่ฝานโยนยาให้มันหนึ่งเม็ด มันกลืนเข้าไปในท้อง ทันใดนั้น มีเสียงกระดูกดังขึ้นทั่วตัวเจ้าดำ

เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่า เจ้าดำตัวใหญ่ขึ้น ได้ยินมาตั้งนานว่า ประโยชน์ของยาต่อสัตว์ มีมากกว่านักบู๊ เมื่อเห็นวันนี้ เป็นจริงอย่างว่า แค่ยารวมพลังเม็ดเดียว เหมือนทำให้พละกำลังของเจ้าดำ เพิ่มขึ้นไม่น้อย

อ้าปากพ่นเปลวไฟออกมา พื้นโดนเผาจนไหม้เกรียม ดูออกเลยว่า เปลวไฟของเจ้าดำ ยกระดับขึ้นอย่างชัดเจน

เจ้าดำรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย ดีใจจนวิ่งไปวิ่งมา จากนั้นหันมาเบิกตาโตใสซื่อ มองลู่ฝาน ในแววตาวูบไหว เต็มไปด้วยความคาดหวัง

แต่ลู่ฝานกลับปิดฝาขวด แล้วพูดว่า "กินยาเยอะไม่ได้ วันนี้กินไปเม็ดนึงแล้ว อีกสักระยะค่อยกินอีก ให้ฤทธิ์ยาที่เหลือหมดไปก่อน แล้วค่อยว่ากัน"

ราวกับเจ้าดำฟังออก ก้มหัวลงอย่างผิดหวัง

ลู่ฝานยังคงหัวเราะ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เจ้าดำจะโดนเขาเลี้ยงด้วยยา จนกลายเป็นสัตว์ตัวโตหรือเปล่า!

เหอะๆ ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้สูง

เอายาใส่เข้าไปในห่อผ้าทั้งหมด ลู่ฝานบอกลาอาจารย์ และรีบกลับเมืองเจียงหลิน

เพิ่งเดินถึงหน้าประตูตระกูลลู่ ลู่ฝานเห็นพ่อตัวเองเดินไปเดินมาหน้าประตู

เมื่อเห็นลู่ฝาน ลู่หาวรีบเดินเข้ามาพูดว่า "ลู่ฝาน เป็นยังไงบ้าง"