เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 87

ตกดึก ความเงียบก็เข้ามา

ลู่ฝานนั่งอยู่ในห้อง ฝึกวิชากายทองไฟอาบของตนเอง

วิชายุทธไม่มีวันสิ้นสุด ทุกวินาทีห้ามปล่อยให้เสียเปล่า ลู่ฝานใช้การฝึกฝนมาทดแทนการนอนหลับเสียจนชินแล้ว

รอบๆ มีพลังฟ้าดินเกิดหมุนรอบขึ้นจากการดึงดูดของลู่ฝาน เป็นเหมือนกับเตาหลอม ที่กำลังหล่อหลอมร่างกายเขา

หายใจเข้า หายใจออก

บนตัวเหมือนมีไอควันบางๆ โชยออกมา ค่อยๆ ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น

ตั้งแต่ที่เขามีแหวนที่ตระกูลให้มา ลู่ฝานสัมผัสได้ว่าการฝึกฝนของตนเองเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ประสิทธิภาพของมัน ดีกว่าอุกกาบาตจิตเย็นเสียอีก ทำให้ลู่ฝานคิดไม่ถึงไปเหมือนกัน

ด้านนอกประตูก็มีเสียงเคาะดังขึ้น

"ลู่ฝาน"

ลู่ฝานค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วก็เก็บปราณชี่เข้าไป

ลุกขึ้นมาเปิดประตู ก็เห็นตัวของลู่หมิงปรากฏขึ้นในสายตา

ลู่หมิงพูดนิ่งๆ ว่า "ฉันจะไปกินอะไรที่ห้องโถงเสียหน่อย จะไปด้วยไหม?"

ลู่ฝานตอบว่า "ได้สิ ตั้งแต่เข้ามาจนถึงตอนนี้ ยังไม่ได้กินข้าวกินน้ำเลย ควรจะกินอะไรสักหน่อยแล้วเหมือนกัน"

พอได้ยินว่าจะมีของกิน เจ้าดำที่กำลังนอนหลับปุ๋ยก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที แล้วก็กระโดดขึ้นมาบนหัวไหล่ของลู่ฝาน

ลู่หมิงมองเจ้าดำแล้วพูดว่า "ระวังสัตว์อสูรของนายจะกินล้างกินผลาญจนหมดเงินล่ะ"

ลู่ฝานก็หัวเราะเบาๆ

ปิดประตู แล้วทั้งสองคนก็เดินไปยังห้องโถงของโรงเตี๊ยม

ตอนนี้ในห้องโถงมีคนมากินข้าวไม่น้อย พวกลู่ฝานก็หาโต๊ะตัวหนึ่งแล้วนั่งลง จากนั้นก็สั่งกับข้าวง่ายๆ มาสองอย่าง