ไฟแค้น นิยาย บท 65

"ถ้าผ่าไฟแดงตำรวจจะจับไหม"

"คุณพูดอะไร" ใบหน้างามแดงระเรื่อขึ้นมา ถ้าในห้องนี้สว่างหน่อยคงจะเห็น ..หญิงสาวแทบจะละลายอยู่แล้ว คนอะไรถึงละมุนได้ขนาดนี้

เพียงไม่นานชายหนุ่มก็ทิ้งกายลงนอนตะแคงหันหน้ามาหาคนตัวเล็ก โดยใช้มืออีกข้างค้ำค้างไว้

"ผมแค่พูดเล่น เพราะตอนที่ผู้หญิงมีการผลัดเปลี่ยนเลือดในร่างกายมันเป็นช่วงที่ติดเชื้อได้ง่ายมาก" แล้วท่านดอกเตอร์โรมันก็บรรยายอะไรไปอีกมากมาย เพื่อให้ความรู้กับเธอในเรื่องนี้ด้วย

"ฉันต้องทำใจใช่ไหมคะ"

"ทำใจว่า..." ชายหนุ่มพูดทิ้งช่วงไว้เพื่อให้อีกคนตอบ

"ก็ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกันกับคุณด็อกเตอร์" เกิดมาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าผู้หญิงที่หัวไม่ดีแบบเธอ จะมี ผู้ชายที่เรียนเก่งระดับเป็นด็อกเตอร์ มานอนคุยด้วยอยู่บนเตียง

"ด็อกเตอร์ก็เป็นคนธรรมดานะคุณ" เขาไม่เคยคิดว่าตัวเองดีเด่นกว่าใคร

"คุณคงเรียนเก่งมากเลยใช่ไหมคะ ถึงจบด็อกเตอร์ได้ด้วยอายุเพียงแค่นี้"

โรมันไม่ต้องดิ้นรนหาเงินเรียน เพราะเงินของเขามีพร้อมอยู่แล้ว ..แค่ตั้งใจเรียนให้ดี..เขาก็เลยได้เปรียบคนอื่นตรงนี้

"ทีหลังดึกดื่นขนาดนี้ไม่ต้องนั่งแท็กซี่ออกมานะมันอันตราย" ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะถ้าจะให้คุยเรื่องการเรียนของเขามันคงอีกยาว

"ก็ฉันคิดถึง.."

"คิดถึงก็โทรมา แล้วจะไปหา" มือหนาคว้าคนตัวเล็กเข้ามานอนหนุนแขนตัวเองแล้วกอดเธอไว้..

นาฬิกาไม่รู้ว่าการคิดถึงจนทนไม่ไหวมันเป็นแบบนี้ วันที่เขานอนอยู่ข้างกาย ทำไมความรู้สึกนี้ถึงไม่เกิดขึ้น ..เธอก็เลยไม่ให้เขากลับบ้านไปด้วย แต่พอไม่มีเขา ความโหยหาความคิดถึงมันก็ประดังเข้ามาจนทนไม่ไหว

"อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนี้"

ใบหน้างามซุกเข้าอกแน่นๆ ของคนร่างหนา เพราะอยากซ่อนแววตานั้น แต่มันยิ่งทำให้โรมันหัวใจเต้นแรงขึ้น

"คุณรู้ไหม..ว่ามีอีกอย่างที่ป้องกันเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกายของอีกฝ่ายได้"

"อะไรคะ" เธอถามทั้งๆ ที่ใบหน้าก็ยังแนบอยู่ที่เดิม

"ถุงยางอนามัย"

"คุณ!" แอบค้อนเขาแบบอายๆ

แต่โรมันไม่คิดจะใช้มันกับเธอ เพราะครั้งแรกของเขาและเธอ จะต้องไม่มีอะไรมากีดขวาง ถ้ารู้แบบนี้ ทำตั้งแต่วันแรกที่ได้สัมผัสร่างกายเธอไปแล้ว..ยังแอบนึกเสียดาย

เช้าวันต่อมา..

"คุณขยับไปนิดหนึ่งสิ" จังหวะที่พูดกับเขา หญิงสาวเบือนหน้าหลบตลอด

"เป็นอะไร"

"ก็ฉันยังไม่ล้างหน้าแปรงฟันเลย"

"ผมก็ยัง"

"คุณไม่ล้างหน้าสักอาทิตย์หนึ่ง ก็คงจะยังเหมือนเดิม แต่คุณดูสภาพฉันสิ..เยินขนาดนี้" จบคำพูดหญิงสาวก็รีบลุกออกจากเตียง ตรงเข้าไปห้องน้ำ

ผมที่กระเซอะกระเซิง ได้ถูกสองมือเรียวสอดเข้าไปแล้วขยี้เบาๆ แบบขัดใจ ..อะไรของเธอเนี่ยนาฬิกา ขนาดตัวเองยังแทบจะรับสภาพตอนตื่นนอนของตัวเองไม่ได้

และทันใดนั้นชายหนุ่มก็เดินตามเข้ามาในห้องน้ำ มือหนาโอบเอวบางไว้

"คุณอย่าเพิ่งมองสิคะ" หญิงสาวพยายามเหลือบตามองหาหวี

"คุณจะอายทำไม เดี๋ยวอีกหน่อยผมก็เห็นสภาพนี้ทุกวันแล้ว"

"เหมือนคุณจะปลอบใจฉันนะ..ฉันคิดถูกไหม"