รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 230

หรือว่า นอกจากแย่งกระเป๋าของเธอไปแล้ว ผู้ชายคนนี้ยังเคยลงมือฆ่าเธอในตอนที่เธอไม่รู้ตัวอีกด้วย?

การันต์เคยเรียนจิตวิทยามาก่อน และยังได้รับปริญญามาแล้วด้วย จึงสามารถมองการแสดงออกทางสีหน้าและสายตาของมายมิ้นท์ออกได้อย่างทะลุปรุโปร่งและมองออกว่าในใจของเธอกำลังคิดอะไรอยู่ไปโดยปริยาย

เดิมทีเขายังคิดที่จะปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะฉลาดขนาดนี้ และคาดไม่ถึงว่าเธอจะเดาออกแล้วจริงๆ

“ตอนที่คุณไปทำแท้งที่โรงพยาบาลในครั้งก่อน ส้มเปรี้ยวก็สั่งให้ผมฆ่าคุณบนเตียงผ่าตัด หลังจากนั้นก็แกล้งทำว่าเป็นอุบัติเหตุในการผ่าตัด แต่ต่อมาผมก็ได้เห็นไฝสีแดงที่อยู่บนข้อมือของคุณ ดังนั้นผมจึงไม่ได้ลงมือ” การันต์ไม่กล้ามองเธอเล็กน้อย

“ไอ้สารเลว!”　 ราเม็งดวงตาแดงก่ำ เขาคว้าคอเสื้อของการันต์ขึ้นมาด้วยมือข้างหนึ่งและต้องการจะชกเขา

การันต์เองก็ไม่ได้ทำการต่อต้านใดใดเช่นกัน เขาปล่อยให้เขาต่อยเข้ามา ขอเพียงแค่สามารถทำให้มายมิ้นท์คลายความโกรธออกไปได้

เขาจะไม่มีทางทำให้เทพธิดาของเขาเกลียดเขาเป็นอันขาด

“ราเม็ง!” มายมิ้นท์คว้าแขนของราเม็งเอาไว้ “ปล่อยเขาไปซะ”

“พี่ มันจะฆ่าพี่นะ!” ราเม็งไม่ยินยอม

มายมิ้นท์พูดเน้นย้ำอีกครั้งว่า “ปล่อยเขาไปซะ”

“......”ราเม็งมองเห็นการไม่อนุญาตให้สอดปากสอดคำภายในดวงตาของเธอ สุดท้ายเขาก็เลยยอมปล่อยการันต์

มายมิ้นท์หันหน้าไปมองการันต์ที่กำลังขมวดคิ้วและกำลังใช้แรงดึงรอยพับของคอปกเสื้ออยู่ แล้วถามว่า “ถ้าตอนนั้นคุณไม่เห็นไฝแดงที่ข้อมือฉัน คุณก็จะทำให้ฉันตายอยู่บนเตียงผ่าตัดใช่ไหม?”

จริงๆแล้วเธอก็รู้เช่นกันว่าคำถามที่ตัวเองถามนี้เกินความจำเป็นอยู่บ้าง

แต่เธอก็ยังอยากที่จะฟังคำตอบจากเขาดู

ริมฝีปากของการันต์ขยับไปมา เขาใช้เวลานานมากจึงจะสามารถหลีกหนีจากการจ้องมองของเธอได้ แล้วตอบกลับมาหนึ่งคำว่า “......ใช่!”

“เหอะ......” มายมิ้นท์ยิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วเดินผ่านเขาและมุ่งหน้าไปที่ลิฟต์

แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยชอบการันต์คนนี้สักเท่าไหร่ แต่เธอก็เคยช่วยชีวิตเขา

เมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองเคยช่วยชีวิตในตอนนั้นตอบแทนตัวเองเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้คือเธอ ในใจของเธอก็ยังรู้สึกไม่สบายอยู่ดี

“พี่ครับ รอผมด้วย” ราเม็งชายตามองการันต์ด้วยสายตาที่เคียดแค้น แล้วรีบเดินไปทางมายมิ้นท์

การันต์ไม่ได้ขัดขวางให้มายมิ้นท์จากไป ในฐานะนักศึกษาปริญญาเอกด้านจิตวิทยา เขารู้ว่าภายในหัวใจของเธอได้รับการกระทบกระเทือนแล้วอย่างรุนแรงในขณะนี้

ทั้งหมดเป็นเพราะส้มเปรี้ยวถ้าไม่ใช่เพราะส้มเปรี้ยวมาแทนที่เทพธิดาของเขา เขาก็คงไม่ต้องทำให้เทพธิดาของตัวเองเสียใจแบบนี้

คอยดูเถอะ เขาจะทรมานเธอให้เต็มที่เลย แล้วทำให้เธอกลายมาเป็นหุ่นสตัฟฟ์ตัวหนึ่งที่สมบูรณ์แบบที่สุดในห้องใต้ดินของเขา!

ภายในดวงตาของการันต์ส่องประกายขึ้นมาด้วยแสงอันน่าอกสั่นขวัญหาย

ด้านนอกโรงแรมราเม็งเดินตามมายมิ้นท์ทันในที่สุด

“พี่ครับ พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม?” ราเม็งมองมาที่เธอ แล้วถามด้วยความเป็นห่วง

มายมิ้นท์ก้มหน้ามองลงไปที่ไฝสีแดงบนข้อมือของตัวเอง โดยที่ไม่ได้ตอบอะไร

เธอจะไม่เป็นไรได้อย่างไร

เธอเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองเกือบจะตายไปแล้วนะ

เมื่อเห็นว่ามายมิ้นท์ไม่พูดไม่จา ราเม็งจึงกอดเธอเอาไว้ในทันที และเอาคางไปวางไว้บนไหล่ของเธอ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้งว่า “พี่ครับ อย่ากลัวไปเลย พี่ยังมีผมอยู่นะ ผมจะอยู่เคียงข้างพี่และปกป้องพี่ตลอดเวลาเลย”

เมื่อได้ยินดังนั้น ในหัวใจของมายมิ้นท์ก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา และพยับเมฆแห่งความทุกข์ใจก็ถูกปัดเป่าออกไปเป็นจำนวนมากในทันที

เธอตบหลังเด็กชายตัวโตไปมา แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “พอได้แล้ว พี่เชื่อนาย ปล่อยพี่ก่อนเถอะ พี่แทบจะหายใจไม่ออกแล้ว”

“โอ้” ราเม็งปล่อยมือจากเธออย่างเชื่อฟัง แล้วก้มหน้ามองลงไปที่ท้องของเธอด้วยสายตาที่คลุมเครือ แล้วถามว่า “พี่ครับ พี่ตั้งครรภ์ ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?”

ตอนที่อยู่ในห้องอาหารเขาก็อยากถามคำถามนี้อยู่แล้ว

แต่ในตอนนั้น เธอกำลังตั้งใจฟังการสนทนาระหว่างการันต์ และส้มเปรี้ยวอยู่ เขาไม่อยากรบกวนเธอ ก็เลยอดทนเอาไว้ตลอดเวลามาจนบัดนี้