เกิดอีกคราเป็นชายาตัวร้าย(มีEbook) นิยาย บท 109

เสี่ยวเอ้อช่วยพยุงหัวหน้าผู้นั้นเข้าไปในส้วม แอบซัดผงนิทราใส่แล้วรีบงับประตูให้ก่อนจะเอากระดาษที่มาแปะหน้าห้อง

‘นายท่าน เมาจนหลับอยู่ในส้วมขนาดนี้เห็นทีคงรู้ตัวพรุ่งนี้เช้า!’

ชิงหลานที่เดินตามเฉาอวิ๋นจือไปในห้องสวมหน้ากากหนังสีน้ำตาลที่ตนซื้อมาจากถนน นางชักกระบี่ทาบบนคอของเฉาอวิ๋นจือ

“เจ้าคือมือปราบที่ลงมือฆ่าคุณหนูเผยใช่หรือไม่?”

“ห้ะ!” มือปราบใจโฉดแม้จะเมาจนแทบพยุงตัวไม่ไหว แต่เมื่อรู้ว่าตนเองถูกคนบุกเข้ามาขู่ฆ่าก็ตกใจ

“จาว...เปง...คราย...”

“พูด! เจ้าฆ่าเผยมู่ซีใช่หรือไม่?”

“ข้า...เหรอ?....แค่ช่วยปลดม้า..ทาววว...นั้น...นาง...ตาย...เอง...ฮ่าๆ นาง...ถูก..วาง..ยา..จึงไม่..ไม่อาจหนี...หนีได้ทัน!” คำสารภาพตะกุกตะกักของคนชั่วตรงหน้าทำเอาชิงหลานมือสั่นระริก...

‘ข้า...ข้าถูกคนชั่ววางแผนฆ่าจริงหรือนี่?’

ชิงหลานบันดาลโทสะตวัดกระบี่แทงต้นขาของมือปราบเฉาอย่างแรง

“อ๊าก! จาววแทง...ข้า...” ร่างที่เมามายซวดเซถอยออกเมื่อนางชักกระบี่กลับ เลือดจากต้นขาของเฉาอวิ๋นจือพุ่งกระฉูด

นางยังตวัดกระบี่ขึ้นจ่อที่คออีกครั้ง “ผู้ใดใช้ให้เจ้าทำ?”

“นาย...ท่าน...”

ยังไม่ทันทีชิงหลานจะรีดเค้นความจริงต่อ ทุบประตูร้องเรียกก็ดงขึ้น

“ท่านเฉา! เปิดประตู!” ชิงหลานเห็นว่ามีคนจะเข้ามา นางจึงจ้วงฟันข้อมือของเฉาอวิ๋นจืออย่างแรงก่อนกระโจนออกทางหน้าต่างวิ่งไปตามราวระเบียง เสียงร้องโอดโอยของเฉาอวิ๋นจือดังตามหลังมา

“อ๊าก!”

โจรสองคนที่นอนอยู่ห้องข้างๆ สะดุ้งตื่นแล้วพุ่งเข้าไปในห้อง ภาพที่เห็นพวกเขาถึงกับตะลึง มือปราบชั่วถูกแทงที่ต้นขาเลือดอาบ ส่วนอีกมือก็กุมข้อมือข้างขวาอยู่ พวกโจรอีกสี่คนเพิ่งตามมาสมทบจากหอคณิกาวิ่งตามมาข้างหลัง พวกมันรีบเข้าไปประคองเฉาอวิ๋นจือแล้วฉีกม่านมุ้งออกมาพันแผลให้

“มิได้การ! พวกเราต้องรีบไปจากที่นี่!”

“หัวหน้าล่ะ!”

เฉาอวิ๋นจือทั้งถูกฟันทั้งถูกแทงเข้าไปก็หายเมารีบบอกว่าหัวหน้าของพวกมันลงไปเข้าส้วม เจ้าสองคนที่เข้ามาในห้องเฉาอวิ๋นจือจึงรีบลงไปค้นหาในส้วมกลับเจอหัวหน้าตนเองหลับคอพับอยู่ในห้องที่มีกระดาษแปะไว้ว่า ‘ชำรุด’

เสี่ยวเอ้อในโรงเตี๊ยมเห็นคนกลุ่มนี้เอะอะก็รีบมาดู หนึ่งในโจรกลุ่มนั้นรีบหันมาตะคอกมิให้ผู้อื่นเข้ามาวุ่นวายก่อนจะพาคนทั้งสองออกจากโรงเตี๊ยมไป ยามนั้นเหล่าลู่กำลังนำหัวหน้ามือปราบหลิวมุ่งหน้ามายังโรงเตี๊ยม

“องค์ชายทรงอยู่ดูแลที่ด่านตรวจด้านนอก เฉาอวิ๋นจือร้ายกาจนักกล้าแอบเข้ามาในอำเภอได้!”

เมื่อเหล่าลู่พากลุ่มมือปราบมาถึงเสี่ยวเอ้อก็บอกกล่าวว่าคนทั้งหมดหนีไปแล้ว หัวหน้ามือปราบหลิวจึงสั่งคนแยกย้ายตรวจตราในอำเภออย่างเร่งด่วน และส่งมือปราบไปรายงานให้นายอำเภอและองค์ชายสิบห้าได้ทรงทราบ

ลู่ฮั่นมองหาชิงหลานแต่กลับไม่เจอนางก็นึกเป็นห่วง เขาวิ่งออกจากโรงเตี๊ยมออกมาภายนอก พลันถูกคนผู้หนึ่งกระชากแขน

“อาจารย์ข้าอยู่นี่!”

“หลานเอ๋อร์! รีบกลับจวนเถอะ พวกโจรออกจากโรงเตี๊ยมแล้ว พวกมันอาจจะหาที่กบดานใหม่ ข้าบอกหัวหน้ามือปราบหลิวแล้วว่าพวกมันซ่อนม้าไว้เรือนร้าง นอกเมือง”