ฟีนิกซ์ 5 (ซีรีส์ 5หนุ่มแห่งฟีนิกซ์) นิยาย บท 47

เวลา 18:12 น. (กระท่อมกลางป่า)

“ท่านคะ พักผ่อนก่อนเถอะ” อันนารีบบอก เมื่อเห็นผู้เป็นนายกำลังจะขับรถไปสำรวจในป่าต่อกับทีมบอดี้การ์ดชุดใหม่ ที่เตรียมพร้อมออกค้นหาในตอนกลางคืน

“ไม่! ฉันเป็นห่วงมิรา” คาเรนเทียบอกก่อนจะเดินตรงไปยังรถฮัมวีคันใหญ่ที่จอดรออยู่ด้วยสีหน้าหงุดหงิด ไม่รู้ว่าป่านนี้แม่กระต่ายน้อยของตนจะเสียขวัญขนาดไหน

“ฮึก...ดิฉันขอโทษนะคะที่ดูแลคุณมิราไม่ดี” อันนาน้ำคลออีกครั้ง

“ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกอันนา” คาเรนเทียหันไปบอกแม่บ้าน คนสนิททีวันนี้ร้องไห้ไปไม่ต่ำกว่าสิบครั้ง

“พี่คาเรน! เมลิซ่าเดินทางไปอังกฤษกับ...” คริสเตียนโน่ที่เพิ่งจะทราบข่าวจากมารดา เอ่ยยังไม่ทันจบก็ถูกขัดขึ้นซะก่อน

“เธอไปกับใคร?” คาเรนเทียถามอย่างร้อนใจ

“ไปกับแม่ผมเองครับ แม่ไม่รู้ว่าเธอเป็นคนรักของพี่ ผมขอโทษจริงๆ ครับ” คริสเตียนโน่บอกอย่างรู้สึกผิด เพราะมารดาของตน ‘ไคลี’ เพิ่งจะติดต่อกลับมาหลังจากที่เดินทางไปถึงอังกฤษได้สองชั่วโมง

“ไม่เป็นไรคริส! อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้หลงอยู่ในป่า” คาเรนเทียรู้สึกโล่งใจ และคิดว่าหากเธอเดินทางไปอังกฤษจริง ยังไงตนก็ต้องตามหาตัวจนเจอในไม่ช้า จึงรีบหันไปสั่งงานคนสนิท “สั่งการ์ดให้หยุดการค้นหา แล้วโทรไปบอกคนของเราที่อังกฤษ ให้รีบไปดักรอมิราที่ห้องพัก”

“ครับบอส” แอนดรูขานรับ

“โทร. ไปเช็กกับเดเมียน เผื่อมิราจะกลับไปทำงาน อ้อ! แล้วก็อย่าลืมส่งคนไปดักไปที่โรงพยาบาลด้วยนะ” คาเรนเทียไม่ลืมกำชับเรื่องสำคัญ

“ได้ครับบอส” แอนดรูขานรับก่อนจะแยกตัวไปจัดการงานที่ได้รับมอบหมาย

คาเรนเทียรีบต่อสายผู้เป็นมารดา ซึ่งขณะนี้กำลังเดินทางไปที่บริษัทกับบิดา เพื่อเตรียมข้อมูลที่จะแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้ โดยให้ไชน่าโทร. ไปเชิญนักข่าวทุกสำนักมาในตอนเก้าโมงเช้า

[เจอลูกลูกสะใภ้แม่แล้วใช่ไหม?] เอลลีเอ่ยถามอย่างรู้สึกตื่นเต้น คิดว่าบุตรชายนั้นโทรมาแจ้งข่าวดี

[เปล่าครับ! แต่รู้แล้วว่าตอนนี้มิราอยู่ที่อังกฤษ] คาเรนเทียรีบรายงาน

[พระเจ้า! เธอไปได้ยังไงกัน?] เอลลีถามอย่างรู้สึกมึนงง เพราะเอกสารต่างๆ ของหญิงสาวยังอยู่ที่บุตรชาย

[ไปกับน้าไคลีครับ เอ่อ...ผมรบกวนคนของแม่ที่อังกฤษให้ช่วยออกตามหามิราอีกแรงได้ไหม]

[ดะ...ได้สิ เดี๋ยวแม่จะจัดการให้]

[ขอบคุณครับ]

[จะให้เริ่มสืบจากตรงไหนก่อน]

[มิราเป็นผู้ช่วยเชฟอยู่ที่ PDC กาสิโนครับ]

[โอเค! ลูกจะเดินทางไปอังกฤษใช่ไหม?]

[ครับ!]

[งั้นก็เดินทางปลอดภัยจ้ะ ทางนี้แม่กับพ่อจะจัดการต่อให้เอง]

[ขอบคุณครับ] คาเรนเทียกดวางสาย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ หลังจากที่ได้ยินมารดาพูดประโยคที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน (ทางนี้แม่กับพ่อจะจัดการให้เอง)

“ผมไปด้วยนะครับพี่” คริสเตียนโน่รีบบอกเมื่อเห็นญาติผู้พี่กำลังจะเดินไปขึ้นรถ

“พรุ่งนี้นายมีงานสำคัญไม่ใช่เหรอ?”

“งานไหนก็ไม่สำคัญไปกว่าพี่กับเมลิซ่าหรอกครับ”

“แต่ว่า...” คาเรนเทียพยายามจะท้วงแต่ก็ถูกอีกฝ่ายขัดขึ้นเสียก่อน

“รีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวไม่เจอเมลิซ่า” คริสเตียนโน่บอกก่อนจะเดินนำเข้าไปนั่งในรถรอ

คาเรนเทียส่ายหน้าเบาๆ อย่างรู้สึกเพลียกับความดื้อรั้นของญาติ ผู้น้อง ที่พรุ่งนี้มีนัดเซ็นสัญญากับคู่ค้ารายใหม่ ซึ่งก็คงจะไม่พ้นคนสนิทและเลขาใหญ่ที่ต้องรับหน้าแทนให้อีกตามเคย

เก้าชั่วโมงต่อมา...England

หลังจากที่บอดี้การ์ดโทร.มารายงานว่าเมลิสสาไม่ได้กลับไปที่ห้องพักหรือกาสิโน คาเรนเทียจึงรีบต่อสายเจคอปอย่างร้อนใจ กลัวว่าเมลิสสาจะบินออกนอกประเทศ

[ว่าไงครับพี่คาเรน]