หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 770

ในฐานที่เป็นลูกน้องคนหนึ่งของเฉินผิง ถึงแม้ว่าหลินเทียนหู่จะมิได้แข็งแกร่งมากนัก แต่เขาก็ไม่เคยทอดทิ้งฝ่ายหลังแล้วหนีไปก่อน

ถึงต้องตาย เขาก็จะเอาชีวิตเข้าเสี่ยง

“คุณเฉิน สามารถทำงานรับใช้คุณมานานถึงขนาดนั้นได้ นับว่าเป็นเรื่องดีที่สุดที่เกิดขึ้นกับฉันแล้ว หากชาติหน้ามีจริง ฉันก็ยินดีจะเป็นลูกน้องของคุณอีกนะคะ” ชื่อเฟิ่งเอ่ยด้วยสีหน้าแน่วแน่เช่นเดียวกัน

หลังจากพูดจบประโยค พวกเขาทั้งสองคนก็แลกเปลี่ยนสายตากันแล้วเตรียมใจกับสิ่งที่กำลังจะมาถึง ถึงจะถ่วงเวลาได้แค่ไม่กี่นาที แต่พวกเขาคิดว่าน่าจะซื้อเวลาให้เฉินผิงหนีไปได้บ้างแล้ว

“เหลวไหล...” เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ออกไปก่อนเถอะ ผมย่อมต้องมีแผนอยู่แล้ว พวกคุณอยู่ที่นี่ก็รังแต่จะเป็นภาระให้ผม”

เขาแทบไม่เคยโมโหใส่หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งเลย แต่คราวนี้เขากลับมีน้ำเสียงเข้มงวดผิดปกติ

เมื่อเห็นท่าทีตอบสนองของเฉินผิงแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็เงียบไปเพราะไม่แน่ใจว่าควรจะทำเช่นใด

“ฉันไม่ไปหรอก” ทันใดนั้นเสี่ยวหลานที่อยู่ข้างหลังเฉินผิงก็เอ่ยขึ้นด้วยความสำนึกผิด “ถ้าหากฉันไม่ห้ามคุณมิให้ฆ่าหนิงอวี่ เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น ในเมื่อเรื่องนี้เป็นความผิดของฉัน ฉันก็จะไม่ไปไหนทั้งนั้น”

เสี่ยวหลานรู้สึกผิดเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากฉันไม่ห้ามเฉินผิงเอาไว้ หนิงอวี่ก็คงไม่รอดชีวิต มันก็จะไม่มีโอกาสมาที่นี่พร้อมกับซี่ยโหวตุน

เธอรู้สึกผิดเสียใจเป็นอันมากที่เรื่องกลายเป็นเช่นนี้ อันที่จริงหากเกิดอะไรขึ้นกับเฉินผิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้เลย

“คุณเฉิน พวกเราก็ไม่ไปเหมือนกัน อย่างมากก็แค่ก็ให้ผมทุ่มสุดตัวกับร่างแก่ๆ นี้ของตัวเอง” ไป๋เสี่ยวซานเอ่ยขัดจังหวะขึ้นมาด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว

เมื่อเห็นทุกคนไม่ยอมไป เฉินผิงก็ยิ้มอย่างอับจนหนทาง แต่เขาก็รู่สึกประทับใจกับการกระทำของพวกเขาอยู่บ้าง

“เลิกนึกถึงเรื่องหนีกันไปได้เลย วันนี้จะไม่มีใครหนีออกไปได้ทั้งนั้นแหละ” เซี่ยโหวตุนยิ้มเยาะ ราวกับรู้ทันแผนของเฉินผิงได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

ในขณะเดียวกัน เซี่ยโหวตุนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เฉินผิงอายุแค่นั้น แต่มันกลับมีพลังอันน่าเหลือเชื่อถึงเพียงนั้นได้ เมื่อนึกถึงเรื่องนั้นแล้ว เขาก็สูญเสียความมั่นใจไปบางส่วน ทันใดนั้นเขาก็เหวี่ยงหมัดที่ก่อให้เกิดระลอกคลื่นในอากาศจนได้ยินเสียงดังสนั่น