รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 430

#บทที่430 เจ้าแม่กวนอิม

พูดจบเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงไปดูถังซินด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น“คุณถัง เมื่อคืนนอนที่นี่เหรอครับ？”

“อือ”

“ว้าว……”ผู้ช่วยจางพูดอย่างราบเรียบ ในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมเมื่อคืนประธานมู่มองเขาด้วยท่าทางไม่พอใจตลอด ที่แท้เป็นเพราะเขาเกือบจะทำลายเรื่องดีๆของประธานมู่！

ผู้ช่วยจางโน้มเข้าไปหาแล้วถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่า“งั้นคุณกับประธานมู่คืนดีกันแล้ว？”

เขาอยู่กับมู่เฉินหย่วนมาหลายปีก็เข้าใจมู่เฉินหย่วนพอประมาณ ถ้าไม่ใช่เพราะว่ายังมีถังซินอยู่ในใจ ครั้งที่แล้วก็คงไม่ไปช่วยหล่อนที่ประเทศY และเมื่อคืนยังให้หล่อนนอนที่นี่อีก

นอกจากถังซิน แมวกับหมาแล้ว เขาที่เป็นผู้ช่วยยังไม่เคยได้นอนที่นี่มาก่อน

นึกถึงเมื่อปีก่อนที่เขาทำงานยันเที่ยงคืนแล้วอยากนอนที่โซฟายังถูกเขาไล่เลย

อั่ย ชีวิตเขายังสู้สัตว์เลี้ยงสองตัวนั่นไม่ได้！

“พวกเราเลิกกันแล้ว ไม่มีทางคืนดีกันอีก”ถังซินพูดเบาๆ

คำพูดของเขาเมื่อคืน หล่อนยังจำได้ จะตัดความสัมพันธ์กับเขา แล้วก็ไม่หวังอะไรอีกแล้ว

ผู้ช่วยจางงุนงง“งั้น งั้นเมื่อคืนคุณถังนอนที่นี่……”

“ประธานมู่ใจดีกลัวว่าฝนตกหนักจะเดินทางลำบากก็เลยให้ฉันอยู่นี่”

ผู้ช่วยจางยิ่งงงเข้าไปอีก

เมื่อคืนที่ถูกประธานมู่ไล่กลับไป เขาคิดว่าถังซินพูดแบบนี้ไม่สามารถโน้มน้าวเขาได้！

ถังซินไม่สนใจผู้ช่วยจางที่นิ่งงงไป หล่อนเอาชามกับตะเกียบเข้าไปที่ครัว หล่อนรู้ว่าเดี๋ยวแม่บ้านทำความสะอาดจะมา ก็ไม่ทำอะไรจึงได้แค่เอาชามแช่ในน้ำในอ่าง

ตอนที่หล่อนออกมาก็หันไปเห็นส้มสองตะกร้าที่วางไว้อยู่สายตาก็หม่นลงหน่อยๆ

จากนั้นถังซินก็พูดกับผู้ช่วยจางว่า“คุณเอาส้มสองตะกร้านี้ไปที่รถ เดี๋ยวฉันเก็บของเสร็จก็จะไป”

เห็นผู้ช่วยจางยังไม่ขยับถังซินจึงพูดว่า“ผู้ช่วยจาง？”

“อ๋า？”ผู้ช่วยจางกลับมามีสติ“ยกอะไรครับ？”

ถังซินชี้ไปที่มุม เขามองตามไปก็เห็นส้มสองตะกร้านั่นก็นึกในใจ‘บ้าเอ้ย’จนเกือบจะพูดออกมา

นี่ไม่ใช่ที่ประธานมู่เรียกให้คนเอามาส่งให้เมื่อคืนหรอกเหรอ？

เห็นประธานมู่ดีต่อหล่อนขนาดนี้และยังให้นอนที่บ้าน ทำอาหารเช้าให้กินเองอีกแล้วทำไมสีหน้าของคุณถังถึงเย็นชาขนาดนี้？

ในใจผู้ช่วยจางมีความอยากรู้อยากเห็น แต่ว่าเขารู้ว่าถามอะไรถังซินไปก็เท่านั้น เลยพับแขนเสื้อขึ้นแล้วยกสองตะกร้านั่นขึ้นรถไป

ถังซินไปที่รังแมวแล้วก็เจอกล่องแมว

ตอนที่หล่อนอยากจับอุ้งเท้าของแมวแต่ก็พบว่ามันหายไปตั้งนานแล้ว หมาก็ไม่รู้ไปไหน

“จาวฉัย？”ถังซินเรียกไปสองคำ

“เมี๊ยว……”

ถังซินได้ยินเสียงแมวร้อง ก็เห็นว่าเสียงออกมาจากด้านหลังตู้

เลยไปดูที่ตู้ก็เห็นแมวอ้วนๆนั่นอยู่ข้างในขยับตัวไม่ได้

“วิ่งมาที่นี่ทำไมเนี่ย？”ถังซินจนปัญญา

ยังดีที่เป็นตู้ไม้สั่งทำ ใส่ของจิปาถะ หล่อนจึงย้ายออกมาได้

แมวรีบวิ่งออกมาจากข้างในและสะบัดหาง

ถังซินจะเอาตู้นั่นย้ายกลับไปที่เดิมก็เห็นในช่องมีกระเป๋าสีแดงวางไว้

ถังซินยื่นมือไปหยิบ คลำดูพบว่าเป็นของแข็งๆ ถูกห่อด้วยผ้าแดง พอเปิดดูหล่อนก็เห็นหยกกวนอิมสีขาว หน้าตาใจดีถูกเด็กๆล้อมรอบจำนวนมาก

นี่……

เจ้าแม่กวนอิม？

ถังซินงงว่าของแบบนี้ทำไมอยู่มุมตู้ แล้วก็นึกขึ้นได้วันนั้นที่กลับมากับมู่เฉินหย่วนได้ยินเขาถามท่านมู่ว่าของที่แอบอยู่หลังตู้คืออะไร พอท่านมู่ไป หล่อนก็อยากเห็นแต่ถูกมู่เฉินหย่วนห้าม