รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 437

บทที่ 437 ประธานมู่ส่งบุคลากรที่มีความสามารถไปให้หุ้นส่วน

หลังจากถังซินไปส่งฉางผิงให้อยู่กับมู่เฉินหย่วน ถังซินก็ได้ทุ่มเทให้กับการทำงานอย่างตั้งอกตั้งใจ

เธอให้ผู้ช่วยจัดหาห้องทำงานห้องหนึ่งให้กับบุคคลที่บริษัทมู่ซื่อส่งมาทำงาน และเลือกนักวางแผนที่เก่งที่สุดสองคนมาจากแผนกวางแผนของบริษัทเหอซ่ง เพื่อร่วมกันจัดเตรียมทำโฆษณาน้ำหอมรุ่นใหม่

เพราะว่าครั้งนี้ได้มีการทำสัญญาข้อตกลงกับบริษัทอื่น ถังซินจึงไม่ว่าง ต้องค่อยจับตาดูตลอดเวลา

หลังจากที่บุคลากรกลุ่มเล็กๆของบริษัทมู่ซื่อได้ดมน้ำหอมรุ่นใหม่แล้ว จึงรีบเสนอให้ติดต่อดาราผู้หญิงที่โด่งดังที่สุดมาถ่ายทำหนังสั้นโฆษณาใช้ความโด่งดังของดาราหญิงและกำลังซื้อของแฟนคลับให้เป็นประโยชน์ น้ำหอมจะต้องขายดีอย่างแน่นอน

แต่นักวางแผนจากบริษัทเหอซ่งไม่เห็นด้วย บอกว่าข้อเสนอของพวกเขาเหมือนกับโฆษณาอื่นๆในตลาด และยังแอบพูดประชดประชันเกี่ยวกับความสามารถที่มีของบุคลากรที่มาจากบริษัทมู่ซื่อ

บุคลากรของบริษัทมู่ซื่อทนไม่ได้ จึงสวนกลับขึ้นมาทันที บอกว่าเธอพวกคุณเก่งมากนัก ก็คงจะไม่ถึงกับยืมคนของบริษัทมู่ซื่อ

ทุกครั้งที่มีการประชุม ทั้งสองฝ่ายต้องมีการทะเลาะกัน ทะเลาะจนถังซินรู้สึกปวดหัว

ช่วงเวลาสำคัญ ถังซินไม่สามารถพูดได้ว่าฝั่งไหนถูกหรือผิด ทำได้เพียงแค่ไกล่เกลี่ย ข้อเสนอของทุกคนต่างก็ดีทั้งนั้น แต่งบประมาณในการเชิญพรีเซ็นเตอร์มาถ่ายหนังสั้นโฆษณาของบริษัทเหอซ่งมีจำกัด

“ ค่าใช้จ่ายในการเอาดาราหญิงที่มีชื่อเสียงดังที่สุดมาถ่ายหนังสั้นโฆษณา เพียงหนึ่งนาทีต้องจ่ายอย่างน้อยสิบล้านหยวนขึ้นไป และเนื้อหาสาระสำคัญในการทำโฆษณาให้กับน้ำหอม ก็ไม่มีจุดเด่นอะไร”

“ถ้าอย่างนั้นเพิ่มเนื้อหาสาระสำคัญได้มั้ย? คนของมู่ซื่อเอ่ยถามขึ้น แต่ว่าคลิปวิดีโอจะต้องยาวขึ้นหน่อย”

คนของเหอซ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า “โฆษณาน้ำหอมยี่ห้อดังๆระดับโลกนานสุดคือสามนาที หกนาที แต่พวกเขาเลือกดาราที่โด่งดังเป็นแนวหน้าของประเทศทั้งนั้น ถึงคลิปวิดีโอจะนานแต่แฟนคลับก็เต็มใจซื้อ”

คนของบริษัทมู่ซื่อพยักหน้า และเอ่ยขึ้นว่า “ประธานถัง ก่อนหน้านี้คุณบอกว่างบประมาณในการถ่ายหนังสั้นโฆษณานั้นมีจำกัด ถ้าให้เพิ่มเนื้อหาสาระ ค่าใช้จ่ายจะต้องเพิ่มเป็นสองเท่า ฉันดูแล้วเอาเป็นเนื้อหาเฉพาะดีกว่าค่ะ”

“ เนื้อหาเฉพาะน่าเบื่อเกินไป และถ้าดาราไม่ดังมากแฟนคลับก็น้อย”

“หากคุณมีฝีมือขนาดนั้น ถ้าอย่างนั้นคุณก็พูดมา!”

“ไม่ไม่ ยังไงคนของบริษัทมู่ซื่ออย่างพวกคุณก็เก่งกว่า พวกคุณเป็นคนกำหนดแผนเถอะ”

……

ร่วมหารือกันไม่กี่นาที คนข้างล่างก็ทะเลาะกันขึ้นมาอีก ถังซินจึงคลึงไปที่หว่างคิ้ว

เธอพลิกดูกองรูปภาพดาราหญิงที่โด่งดังที่สุดที่วางอยู่บนโต๊ะ

พลิกมาถึงรูปหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่ง ที่สวมชุดกระโปรงจีนโบราณสีฟ้าชมพู รอยยิ้มสวยหวาน ในมือถือพัดทรงกลมหนึ่งอัน แววตาเขินอายและซ่อนไว้ด้วยความขลาดกลัว เหมือนกับเลนส์กล้องถ่ายรูปเป็นสิ่งที่เธอเลื่อมใสศรัทธา

สมองของถังซินจากที่กำลังสับสนก็ได้ค่อยๆโล่งโปร่งขึ้นและมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา

เธอจึงพูดกับผู้ช่วยอ้ายลาขึ้นว่า” เอาน้ำหอมรุ่นใหม่ฉีดลงบนกระดาษสำหรับทดสอบกลิ่นน้ำหอม แผ่นแรกฉีดหนึ่งนาที แผ่นต่อมาฉีดสามสิบวินาที และแผ่นสุดท้ายฉีดครั้งเดียว รีบไปทำมาเร็ว!”

“ ค่ะ ผู้ช่วยรีบวิ่งออกไปทันที”

กลุ่มบุคลากรของบริษัทมู่ซื่อและนักวางแผนของบริษัทเหอซ่งได้มองมาที่การกระทำของถังซิน และต่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอจะทำ

“ประธานถัง คุณกำลังจะทำอะไร”

ถังซินโบกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้พวกเขาเงียบเสียง หลังจากนี้หนึ่งนาที “ฉันจะบอกพวกคุณ”

หลังจากผ่านไปหนึ่งนาที ผู้ช่วยก็ได้ดันประตูเข้ามา ในมือถือกระดาษสำหรับทดสอบกลิ่นน้ำหอมสามแผ่นและสินค้าตัวอย่างของน้ำหอมรุ่นใหม่

ผู้ช่วยถือขวดน้ำหอมและฉีดลงบนกระดาษสำหรับทดสอบกลิ่นน้ำหอมที่อยู่นอกสุด เอากระดาษสำหรับทดสอบกลิ่นน้ำหอมทั้งสามแผ่นยื่นให้ถังซิน จากซ้ายไปขวา ตามลำดับหนึ่งนาที สามสิบวินาที และที่ฉีดไปเมื่อสักครู่หนึ่งที

ถังซินหยิบกระดาษสำหรับทดสอบกลิ่นน้ำหอมน้ำมาวางไว้ที่ปลายจมูกและสูดดม ในการสูดดมแต่ละแผ่น ถังซินจะหลับตาครุ่นคิดเป็นเวลาสิบกว่าวินาที คนที่อยู่ในโต๊ะประชุมต่างคอยมองดูอย่างแปลกใจ

หลังจากที่ดมกระดาษสำหรับทดสอบกลิ่นน้ำหอมทั้งสามแผ่นที่ได้มีการฉีดด้วยน้ำหอมรุ่นใหม่เหมือนกันแต่ใช้ระยะเวลาในการฉีดที่ต่างกันแล้ว ถังซินจึงลืมตาขึ้น และพูดกับทุกคนว่า เนื้อหาสาระสำคัญของน้ำหอมรุ่นใหม่นี้แบ่งเป็นสามอย่าง ก้าวข้ามผ่านเวลามาตั้งแต่ยุคโบราณ สาธารณรัฐและปัจจุบัน เวลาอยู่ที่สามนาที

คนที่อยู่ข้างล่างต่างพากันประหลาดใจ “สาระสำคัญสามอย่าง ถ้าอย่างนั้นจะไม่เกินงบประมาณเหรอ?”