รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 443

บทที่ 443 คนนี้เป็นผู้หญิงที่เคยอยู่บริษัทมู่ซื่อ ไม่ง่ายที่จะรับมือเลยจริงๆ

มีคนพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ “หรือว่าประธานถังทำเตรียมไว้ให้เขา?”

“ชัดขนาดนี้ยังต้องถามอีกเหรอ?” พนักงานหญิงคนนั้นมองค้อนใส้เพื่อนร่วมงาน และพูดนินทา “ถังซินคนนี้นี่นะ ตอนที่อยู่บริษัทมู่ซื่อก็ทำตัวไม่ดี ได้ยินมาว่ามีความสัมพันธ์กับประธานมู่”

“อ่า ประธานมู่เป็นคนระดับไหน จะเห็นเธออยู่ในสายตาด้วยเหรอ? คงจะเข้าหาประธานมู่ไม่ได้เลยไปจ้องผู้ช่วยของเขาแทน ผู้ช่วยจางคนนี้ได้รับความไว้ใจจากประธานมู่มาก จึงอยู่ในตำแหน่งสูงของบริษัทมู่ซื่อ”

“ถ้าอย่างนั้นเธอเจ้าชู้มากเลย” มีคนทอดถอนใจ และเริ่มทฤษฎีแผนการร้าย “นี่พวกเธอว่า หรือเธอเห็นดาราหญิงคนนั้นคบกับประธานมู่ จึงตั้งใจที่จะแก้เผ็ดดาราหญิงคนนั้นคืน?”

“ไม่ต้องเดาหรอก ใช่แน่นอน!”

“ได้ยินมาว่าประธานถังตั้งอยากที่จะเซ็นสัญญาให้ดาราหญิงมาเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าใหม่ของบริษัทเราด้วยเงินสามล้านหยวน จุ๊จุ๊ เงินสามล้านก็อยากจะเชิญคนอย่างระดับดาราหญิงมาและยังให้เธอถ่ายหนังสั้นโฆษณาสามนาที เธอทำยังกับนักแสดงไม่กินข้าว?”

“ฉันก็คิดว่าเธอทำเกินไป ถ้าเธองกขนาดนี้ สู้ตนเองทำเองดีกว่า!”

“เฮ่ย เธออย่าพึ่งพูดเลย ถึงประธานถังเจ้าชู้เล็กน้อย แต่เธอก็สวยมากเลย หน้าอกก็ใหญ่มากด้วยนะ!”

“……”

ในห้องทำงาน คนเหล่านั้นพูดคุยกันตามอำเภอใจและหัวเราะกันทั้งห้อง

ไม่มีใครสนใจว่าถังซินเดินเข้ามา

ถังซินจึงยื่นมือไปเคาะที่ประตูกระจกเพื่อดึงดูดความสนใจของเขา

เมื่อเห็นคนเหล่านั้นในห้องทำงานเห็นเธอแล้ว จึงเหมือนกับถูกหยิกคอหอยไว้ในชั่วพริบตาเดียว ไม่กล้าที่จะพูดออกมาอีก เธอเพียงยิ้มอย่างเย็นชา “ขอโทษนะคะที่มารบกวนพวกคุณ”

ทั้งห้องทำงานจึงเงียบกริบ บรรยากาศอึดอัดวางตัวไม่ถูก

ถังซินทำเป็นมองไม่เห็น และพูดถึงชื่อเอกสารเหล่านั้น “เอกสารพวกนี้อยู่ที่ใครเหรอคะ?”

“ถัง ประธานถัง อยู่กับฉัน……” หญิงสาวคนหนึ่งที่ใส่กระโปรงสีตารางขาวดำพูดติดอ่าง รีบร้อนหาเอกสารเหล่านั้นและส่งให้กับถังซินด้วยมือที่สั่นเครือ

“ขอบคุณ” ถังซินพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยนและรับเอกสารมาแต่กลับไม่รีบที่จะเดินออกไป

เธอทำหน้าอ่อนโยนมองไปทางหญิงสาวเหล่านั้นที่ก้มหน้าอยู่และเอ่ยถาม “ฉันได้ยินเสียงคล้ายกับว่าพวกคุณพูดว่าฉันเจ้าชู้ บอกว่าฉันเป็นมือมืดที่ทำกับดาราหญิงคนนั้น บอกว่าฉันหน้าอกใหญ่……ใช่ไหมคะ?”

“ขอ……ขอโทษค่ะประธานถัง” หญิงสาวก้มหน้าลงต่ำมากขึ้น พูดออกมาด้วยเสียงสั่น “พวกเรากำลังพูดล้อเล่น”

แววตาถังซินเคร่งขรึมและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผู้นำเป็นคนที่เธอจะเอามาพูดเล่นได้เหรอ?”

หญิงสาวไม่กล้าพูดออกมาอีก

ถังซินเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองคนที่อยู่ในห้องทำงานด้วยสายตาดุดัน เพียงแค่ใครก้มหน้าลงหรือมองซ้ายมองขวา เธอก็รู้ว่าคนพวกนี้คือคนที่พยายามนินทาเธอจึงมีท่าทางที่อึดอัดวางตัวไม่ถูก

“เวลาทำงานก็ตั้งใจทำงาน อยากที่จะผ่อนคลายก็ไปคุยกันที่ห้องน้ำ” เธอพูดด้วยความโกรธ “คิดไม่ถึงว่าพวกเธอจะมานั่งคุยเรื่องผู้นำและหัวเราะกันที่ห้องทำงาน ช่างสุดยอดจริงๆ!”

เธอพลิกดูป้ายทำงานของหญิงสาวและฉีกยิ้มริมฝีปากอันแดงก่ำ “บังเอิญจริงๆ ครั้งที่แล้วที่พูดถึงฉันในลิฟต์ก็คือเธอ ครั้งนี้ที่พูดถึงฉันในห้องทำงานก็ยังเป็นเธออีก ทำไม เธอชอบนินทาขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ไม่ใช่นะคะประธานถัง” หญิงสาวกลัวจนรีบพูดออกมาด้วยความรีบร้อน “เป็นเพราะฉันไม่รู้จักโต ไม่รู้กฎเกณฑ์พวกนั้น หวังว่าคุณจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับฉัน”

ถังซินยิ้มหัวเราะ “เธอเป็นคนไม่รู้จักโตขนาดนี้ ยังสามารถเข้ามาทำงานที่เหอซ่งได้ และยังเป็นหัวหน้ากลุ่มของแผนกวางแผน เธอคิดว่าHRและผู้จัดการของเธอ แม้แต่เกี่ยวกับเธอก็ยังไม่รู้เหรอ?

“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น……” หญิงสาวคาดไม่ถึงว่าถังซินจะเก่งขนาดนี้ ที่พูดโดยไม่สามารถให้ตนเองแก้ตัวได้

ถังซินไม่มองเธอและใช้สายตาที่เฉียบแหลมกวาดตามองไปทั้งกลุ่ม หาคนที่วันนั้นพูดถึงตนเองในลิฟต์ “ในเมื่อพวกเธอปิดปากไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ย้ายไปฝ่ายบริการลูกค้าเถอะ อยู่สักปีสองปี”