ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 312
เชอร์รีน ส่ายหัว “ไม่ หลังจากผ่านเหตุการณ์นี้มา ฉันพบว่าการที่ผู้หญิงทำตัวสบายๆเกินไปไม่ใช่เรื่องดี บางทีในอนาคตคุณอาจจะชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆก็ได้ และคุณก็จะให้เธอเข้ามาพักที่นี่ แล้วตอนนั้นฉันก็คงจบลงเหมือนครั้งนี้ ฉันต้องมีชีวิตและความคิดของตัวเอง”
“ผมบอกแล้ว เธอเป็นน้องสาว น้องชายของเธอหัวใจวาย และช่วงนี้อาการโคม่า เธอไม่สามารถทนแบกรับคนเดียวได้ ผมจึงปล่อยให้เธออยู่ที่นี่...”
“ฉันรู้แล้ว และฉันก็พบว่าคุณไม่ใส่ใจและเอาใจใส่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว คุณละเลยฉันมากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันไม่รู้ว่าจริงๆแล้วคุณรู้สึกยังไงกับฉันกันแน่ ก่อนหน้านี้คุณไม่เคยพูดอย่างนี้กับฉันมาก่อน และไม่เคยให้ฉันขับรถมาเอาเสื้อผ้าและรับซาราง ฉันรู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว...”
บนหัวของออกัสเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยเมฆสีดำ ทั้งมืดและทึบ การแสดงสมจริงเกินไป นี่เขาหาเหาใส่หัวหรือเปล่า
นี่คืออะไร มันคืออะไรกันแน่ เห็นได้ชัดว่าคนที่ถูกลงโทษคือเธอ แต่ทำไมเขาถึงเป็นคนเดียวที่ทนทุกข์และไม่พอใจ
“แสดงสมจริงเกินไปก็ผิดด้วยหรอ” ฝูงกาบินเหนือศีรษะของเขา เหมือนสติเขาหลุดไปแล้ว
“ไม่ผิด ฉันตอนนี้แค่ตั้งคำถามกับความรู้สึกของคุณ ว่าจริงๆแล้วคุณแสดงได้ดี หรือว่าคุณเบื่อฉันแล้วกันแน่ ถึงได้ทำให้คุณแสดงออกมาได้อย่างราบรื่นและง่ายดาย”
ระหว่างพูดเชอร์รีนก็กอดเสื้อผ้าซารางไว้ในอ้อมแขน แล้วพูดว่า “ดึกแล้ว คุณไปนอนเถอะ ฉันจะกลับแล้ว”
คิ้วหล่อเหลาของออกัสยกขึ้น แขนแกร่งโอบรอบเอวของเธอ “อยู่ก่อน”
“ไปนอนเถอะ ซวนซวนกับแม่ของฉันยังรอฉันกลับอยู่” เธอตัดสินใจ
“ผมไร้วุฒิภาวะจริงๆ ผมสาบานว่าจะไม่ใช้อุบายแบบนี้อีก!” ณ.เวลานี้ เขารู้แล้วว่าอะไรคือความเสียใจ!
เชอร์รีนยกมือขึ้นมาตบหน้าเขาเบาๆ ก่อนจะพูดแบบขอไปที “ฉันรู้แล้ว”
เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อย หยิบเสื้อคลุมสีดำด้านข้างขึ้นมา และนวดหน้าผากก่อนจะพูด “ผมไปส่ง”
“ฉันขับรถมา อยู่ข้างล่าง” เธอปฏิเสธ เลิกคิ้วขึ้น และพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องไปส่งจริงๆนะ ฉันไปแล้วนะ”
ฝีเท้าของเธอเร็วมาก เชอร์รีนเดินออกจากคอนโดอย่างรวดเร็ว และปิดประตูห้อง ขณะที่ออกัสช้าไปหนึ่งก้าว และเมื่อเขาออกมา ประตูลิฟต์ก็ปิดลงแล้ว
เขายืนอยู่หน้าลิฟต์ รอลิฟต์ตัวถัดไป เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง รถสีแดงก็ได้แล่นออกไปแล้ว
คิ้วของออกัสย่นสูงขึ้นเรื่อยๆ นี่เขาลงโทษเธอ หรือเธอลงโทษเขากันแน่
...
ตอนที่เชอร์รีนอุ้มซารางที่กำลังหลับสะลืมสะลือเดินออกจากห้อง ตาของเธอก็บังเอิญเหลือบไปเห็นออกัสนั่งอยู่บนโซฟา ทำให้เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
“ตื่นแล้วหรอ เมื่อคืนหลับสบายไหม” ริมฝีปากบางของเขาโค้งขึ้นและทักทายเธอ
เมื่อดึงสติกลับมาได้ เธอก็เหลือบมองนาฬิกาที่ผนังอย่างว่างเปล่า แต่เพิ่งจะหกโมงเช้าเอง เขามาทำอะไรที่นี่เช้าขนาดนี้
เธอพาซารางไปล้างหน้า แปรงฟัน และหวีผม เมื่อเธอออกมากนกอรก็เตรียมอาหารเช้าไว้แล้ว และชายคนนั้นก็นั่งที่โต๊ะอาหาร
ทั้งสี่นั่งล้อมโต๊ะอาหาร บรรยากาศดูกลมกลืนมาก แม้ว่าท่าทีของกนกอรจะไม่ได้เป็นมิตรหรือเย็นชา แต่เธอก็ไม่ได้อารมณ์เสียอีก
“คุณป้า กินข้าวเสร็จแล้วพวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ” ออกัสจิบนมถั่วเหลืองไปพลางๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง