ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 329

“บอกหม่ามี๊มาซิ ช่วงนี้ทำอะไรกับคุณอา” เชอร์รีนรู้สึกว่าเลอแปงมีความอดทน สามารถดูแลเด็กเพียงลำพังได้ถึงเจ็ดแปด

“ทำเยอะมากค่ะ คุณอาพาหนูไปเที่ยว ซื้อของเล่นให้ พาหนูกินของกิน แล้วก็ไปเยี่ยมคุณย่า”

เสียงของซารางอ้อแอ้ เธอไม่รู้เรื่องความรักความเกลียดระหว่างผู้ใหญ่ แล้วก็ไม่รู้เรื่องความพัวพันพวกนั้นด้วย เธอเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง

“คุณอายังเอาของไปให้คุณย่ากิน เอารูปวันแต่งงานของแด๊ดดี้กับหม่ามี๊ให้คุณย่าดู แล้วคุณย่าก็ร้องไห้ ร้องไห้อย่างน่าสงสารมาก!”

เชอร์รีนไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากมองชายข้างกาย

ถึงเขาจะสงบ นุ่มนวล แต่ก็ไม่ได้ดูผ่อนคลายเหมือนก่อนหน้านี้ เขาดูคิดอะไรบางอย่าง

“จริงด้วย ตอนออกมาพวกเราบังเอิญชนกับพี่สาวตำรวจ ไอติมของหนูตกไปใส่หน้าอกของพี่เขาพอดี คุณอาเลยยื่นมือไปเช็ด สุดท้ายโดนตบมาหนึ่งรอบ เสียงดังมาก!”

เธอสามารถจินตนาการถึงฉากที่ซารางพูดได้ จึงหัวเราะเสียงเบา จากนั้นก็ลูบหลังกล่อมเธอหลับ

ง่วงมากจริงๆ ระหว่างกล่อมซารางไป เธอก็หลับไปด้วยอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่รู้ว่าหลับไปนานแค่ไหน อาจจะเป็นสองชั่วโมง หรือสามชั่วโมง เธอรู้สึกคอแห้งจึงลืมตาลุกขึ้นมานั่ง เผื่อจะเทน้ำกิน

ก่อนจะเห็นร่างสูงยืนอยู่ตรงหน้าต่างภายใต้ความมืด เขายืนอยู่ตรงนั้น เหมือนต้องการปิดบังตัวเองในความมืด ในมือมีบุหรี่มวนนึง

ดวงตาของเธอสั่นไว้เล็กน้อย เธอหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ซาราง และเดินไปยืนข้างหลังเขาเสียงเบา พร้อมกับกางมือออกไปกอดเอวเขา

เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะตื่นขึ้นมา จึงรีบดับบุหรี่ด้วยความตกใจ “ตื่นขึ้นมาทำไม กลิ่นบุหรี่รบกวนหรือเปล่า”

“เปล่า คุณน่าจะตามน้ำหน่อยนะ อย่างน้อยก็แกล้งร้องตกใจออกมาก็ได้” แกเมของเธอถูบนแผ่นหลังอุ่นและกว้างของเขา และพูดติดตลก

“ในเมื่อรู้ว่าเป็นคุณ จะกลัวได้ยังไง”

“ฉันชอบฟังประโยคนี้ มันรู้สึกอบอุ่น” เธอยืนอยู่ข้างหน้าเขา มองเขาด้วยสายตาลึกซึ้ง “ไปเยี่ยมเธอสิ”

ไม่ต้องบอกว่าเธอที่พูดถึงคือใคร ในใจของเธอรู้ดี ในใจของเขาก็รู้เหมือนกัน

เขามองเธออย่างลึกซึ้งและไม่ได้พูดอะไรออกมา เชอร์รีนจึงยื่นมือออกมาลูบแก้มเขา “พวกเราปลอดภัยมีความสุขกันแล้วนะ ไม่ใช่หรอ”

ออกัสกระเดือกสั่น ดึงเธอเข้าไปไว้ในอ้อมกอด เขาก็เธอแน่นมาก ราวกับจะฝังเธอไว้ในตัวของเขา

“โชคดีที่พวกเราปลอดภัยมีความสุข ถึงได้มีโอกาสให้อภัย ไม่อย่างนั้นชาตินี้ก็คงมีโอกาสได้ให้อภัยใคร พรุ่งนี้ฉันจะไปกับคุณ”

“อืม….” เขาตอบเสียงเบาในลำคอ

ที่จริงที่เธอพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา ก็เพราะไม่อยากเห็นเขาสูบบุหรี่กลางดึก เธอไม่อยากให้เขาเป็นอย่างนั้น

สำหรับสุนันท์ ความโกรธในใจของเธอยังไม่ได้หายไปจนหมด ดังนั้นถึงเธอจะไป ก็ไปเพียงแค่ผิวเผินเท่านั้น

วันถัดไป

ทั้งสองคนไปเรือนจำ เมื่อสุนันท์เดินออกมา น้ำตาของเธอก็หยดลงมาทันที เพราะความรู้สึกผิดในใจที่สุดของเธอก็มาจากออกัส

ตอนนี้เขาเต็มใจที่จะปรากฏตัวต่อหน้าเธอ ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก!

ออกัสหรี่ตามอง เป็นตามที่เลอแปงบอก เธอดำ ผอม แต่ยังมีกำลังใจดี เห็นอย่างนี้เขาก็สบายใจแล้ว…

“ออกัส….” สุนันท์พูดเสียงแหบ และมองเขาผ่านกระจก เพียงแค่เขายอมมา ทุกอย่างต้องดีขึ้นแน่นอน

“เป็นยังไงบ้าง” ปากบางเปร่งเสียงออกมา สิ่งที่เขาพอจะพูดได้ก็มีเท่านี้

“แม่สบายดี สบายดีมาก แค่ลูกไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ไม่เป็นไรก็ดี….” น้ำตาของเธอไหลอาบหน้า เมื่อเห็นเชอร์รีนยืนอยู่ข้างหลังจึงพูด “ขอโทษนะ ขอโทษ ขอโทษจริงๆ!”

เชอร์รีนก็ไม่พูดอะไรออกมาเช่นกัน เธอมีกำแพงในใจกับสุนันท์ ยังไม่สามารถยิ้ม หรือแกล้งทำเป็นใจกว้างลืมเรื่องที่ผ่านมาได้

เธอแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา ไม่ชอบเสแสร้งแกล้งทำ ในใจคิดยังไงก็แสดงออกอย่างนั้น

“ฉันรู้แล้ว เรื่องพวกนั้นเป็นความผิดของฉัน เป็นเพราะฉันตาบอด ไม่มีเหตุผล และไม่มีหน้าจะขอให้เธอยกโทษให้ แค่วันนี้เธอมาเยี่ยมฉันก็ซึ้งใจมากแล้ว เข้ามาอยู่ในคุกตั้งนาน ก็ไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน”

สุนันท์ยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา แล้วมองเชอร์รีน “ขอโทษจริงๆนะ ที่ทำเรื่องต่างๆกับเธอเหล่านั้น นอกจากจะขอโทษแล้ว ฉันยังอยากจะขอบคุณเธอ ขอบคุณที่ยังอยู่เคียงข้างเขา ไว้รอฉันออกไป ฉันจะพยายามทำให้เธอให้อภัยฉันให้ได้”

เชอร์รีนยังคงเงียบเหมือนเดิม เธอมีปมในใจ มันไม่ใช่ว่าพูดเพียงแค่สองสามประโยคแล้วจะหายได้

แต่การที่เธอมาเยี่ยม ก็ถือว่าเป็นการยอมให้มากแล้วสำหรับเธอ

สุนันท์ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ก่อนหน้านี้เธอทำเกินไป การที่เธอจะมีปฏิกิริยากับต้นแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ คนเราไม่ควรโลภหรือคาดหวังมากเกินไป

แม้จะได้เจอกันแค่เวลาสั้นๆ แต่สุนันท์ก็ยิ้มไม่หุบ จนเมื่อถึงเวลากลับเข้าไปในคุก เธอก็ยังยิ้มออกมาเล็กน้อย

ทั้งสองคนเดินจับมือกันออกมา แล้วชมนกชมไม้ตามถนน

ต้นไม้เปลี่ยนเป็นสีเหลืองแล้ว แล้วเริ่มจะร่วงแล้ว เมื่อเดินเหยียบก็เริ่มจะมีเสียงกรอบ

….

หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ ออกัสก็ซื้อที่ตรวจครรภ์มา และกำลังจะเป็นคนตรวจให้เธอด้วยตัวเอง แต่เชอร์รีนก็ดันเขาออกไปด้วยความอาย จนหน้าแดง

เธออยู่ในห้องน้ำ ส่วนเขารออยู่ข้างนอก

ผ่านไปพักใหญ่เธอก็เดินออกมา เขาจึงถามผลลัพธ์ของเธอทันทีอย่างไม่รีรอ

เธอส่ายหน้า “ไม่ท้อง หมอบอกว่าฉันมีโอกาสท้องน้อยมาก การจะท้องไม่ใช่เรื่องง่าย”