ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 465

ทันทีที่คิดได้ ยู่ยี่ก็ซาบซึ้งใจ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นตรงมุมปาก จงใจพูดแกล้ง “แล้วอั่งเปาของฉันล่ะ?”

ร่างกายยังคงโน้มตัวลงเรื่อยๆ ตามด้วย ก็ค่อยๆ ขยับเข้าใกล้ จนระยะห่างระหว่างทั้งสองแทบไม่มี ดวงตาคมลึกของฉันทัชเหมือนน้ำลึก เหมือนต้องการที่จะดูดเธอเข้าไป “คุณอยากจะได้ จริงๆเหรอ”

ด้วยความที่อยู่ใกล้เกินไป ลมหายใจร้อนของชายหนุ่มพ่นไปที่หน้าของเธอ หัวใจของยู่ยี่เต้นแรง เธอแค่อยากล้อเล่น แต่คิดไม่ถึง ว่าเขาจะคิดจริงจังขนาดนี้

เขาก้มหน้าลง มือขวาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสูทของเขา ฉันทัชหยิบซองอั่งเปาออกมา แววตาของเขาร้อนแรง แล้วถามขึ้นมาอีกครั้ง “คุณอยากได้ไหม”

ยู่ยี่ไม่ได้พูด หรือตอบอะไร แต่หันหน้าไปด้านข้าง เพื่อหลบสายตาของเขา

แววตาของเขาลุกเป็นไฟ ความหมายที่เผยออกมาจากไม่ปกติเลย สัญชาตญาณบอกกับเธอว่า มันอันตรายมาก

เธอยืดตัวขึ้นมา ยืนตัวตรง แผ่นหลังตรงผง่าผ่าเผย จ้องมองเธออย่างจริงจัง ฉันทัชยื่นอั่งเปาให้เธอ

เธอไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ แววตาของเธอบึ้งตึงเล็กน้อย และในวินาทีต่อมา ริมฝีปากของฉันทัชก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นวางอั่งเปาไว้บนโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วช่วยเธอเอาผมทัดหู “ ฉลาดจริงๆ……”

หลังจากนั้น เขาก็ออกจากห้อง เดินลงไปชั้นล่าง บอกว่าจะไปซื้ออาหารเช้า ให้เธอลุกขึ้นมาล้างหน้าแต่งตัว

หลังจากเขาจากไป ยู่ยี่ก็ลังเลอยู่สักพัก จากนั้นจึงเปิดอั่งเปาที่เป็นของเธอออกดู

ข้างในนั้นคือโฉนดที่ดินของบ้านในเมืองบีเจกับเฮทเค ส่วนอีกใบคือแบบฟอร์มการจดทะเบียนสมรส

ความจริงแสดงให้เห็นว่า การคาดเดาของเธอเมื่อตะกี้ไม่ผิด นอกจากอั่งเปาของเด็กๆ อั่งเปาซองนี้ ที่จริงแล้ว เขาคงคิดมานานแล้ว

แต่ว่า เธอไม่มีความคิดจะก้าวเข้าสู่ชีวิตการแต่งงานอีกครั้ง การแต่งงานครั้งก่อน ทำให้เธอเจ็บปวดและสิ้นหวังมาก ครั้งที่สอง เธอยังไม่มีความกล้านั้น

การแต่งงานไม่เหมือนกับการคบกัน การคบหากันสามารถคบได้หนึ่งครั้ง สองครั้ง หรือสามสี่ครั้ง แต่การแต่งงานนั้นแตกต่างกัน

ตอนที่ฉันทัชกลับมา เขาซื้ออาหารจีนและอาหารตะวันตกมา ท่าทางของเขาอ่อนโยน

ยู่ยี่ยังคิดทบทวนดูแล้ว แล้วยื่นอั่งเปาคืนเขา ก่อนจะพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันยังไม่มีแผนจะแต่งงานค่ะ เรื่องการแต่งงาน ฉันยังรู้สึกกลัวอยู่”

มือที่กำลังจัดจานของเขาหยุดชะงัก ฉันทัชหันกลับมา สีหน้าที่อ่อนโยนของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงเลยสักนิดกับคำพูดของเธอ ก่อนจะตอบอย่างอ่อนโยนว่า “ได้ครับ ผมตามใจคุณ”

ในใจมีกระแสความอบอุ่นพัดผ่าน ยู่ยี่ยิ้มบาง “ขอบคุณนะคะ”

เสื้อเชิ้ตสีขาวของชายหนุ่มรัดท่อนแขนกำยำแน่น เขากำลังเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้ว การกระทำของเขาเต็มไปด้วยความเซ็กซี่และมีเสน่ห์ ดูทั้งอบอุ่นและอ่อนโยน “ผมดูแลคุณแบบนี้ สักวันหนึ่ง คุณจะต้องจากผมไปไม่ได้ นี่คือความคิดและแผนที่แท้จริงในใจของผม...”

เธอยังคงยิ้มบาง ก่อนจะเดินไปเข้าไป แล้วยืนอยู่ข้างหลังเขา ยู่ยี่ยื่นมือออกมา แล้วโอบแขนของเธอไว้รอบเอวที่กำยำของเขา พร้อมกับกอดเขาไว้แน่น

“เอาล่ะ มากินข้าวเช้าได้แล้ว หลังกินอาหารเช้าเสร็จ ผมจะพาคุณไปที่หนึ่ง...” ฉันทัชหันกลับมาจุมพิตริมฝีปากของเธอ

ความกลัวของเธอ ไม่ได้หายไป นั่นเป็นเพราะเธอเจ็บปวดมาเยอะมากจริงๆ เขาเข้าใจ และสิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือทำให้ความกังวลใจของเธอ และข้อกังขาทั้งหมดของเธอขจัดออกไปจากใจให้หมด

หลังทานอาหารเช้าเสร็จ ฉันทัชก็พาเธอออกจากคอนโด ไม่ได้ขับรถไป จึงเดินไปตามถนน

ในช่วงเทศกาลปีใหม่ มีคู่รักหนุ่มสาวเดินเที่ยวบนถนนจำนวนมาก ฉันทัชจูงมือของเธอไว้ ยู่ยี่รู้สึกอบอุ่น และรู้สึกปลอดภัยมาก

ฉันทัชพาเธอไปที่ห้างสรรพสินค้า อยากจะซื้อของขวัญปีใหม่ให้เธอ เธอไม่ต้องการ ตอนนี้ไม่ใช่เด็กเล็กแล้ว จะเอาของขวัญปีใหม่อะไรอีก

ถนนตลอดทั้งแถว มีอะไรให้เล่นให้สนุกอีกหลายอย่าง ยู่ยี่เพ่งสายตาไปที่แผงลอยเกมโยนห่วง เธออยากจะลองเล่นดู

แขนยาวโอบเอวบางของเธอ ฉันทัชหรี่ตามอง คิ้วของเขาคลายอย่างอ่อนโยน “ผมเคยบอกแล้ว ผมจะอยู่ร่วมฉลองปีใหม่กับคุณ คุณอยากทำอะไร คิดจะทำอะไร แค่บอกผมมาก็พอแล้ว...”