ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 455

ยู่ยี่ยิ้มกรุ้มกริ่ม “นายไม่เห็นจะอ้วนเหมือนโก๋เลย”

“พี่พูดมาให้โก๋ดูแลควบคุมน้ำหนักหรือเปล่า?  โอเค ฉันจะเป็นคนเอาคำพูดเธอ ไปบอกเขาเอง” ฉันทัชหัวเราะคิกคัก

“ไม่ต้องหรอก ฉันก็แค่พูดเล่น เธอคิดว่าฉันพูดจริงเหรอ?”

การที่ได้พูดคุยกันเป็นเรื่องที่ทั้งสนุก ทั้งอบอุ่น ทั้งสองพูดคุยหัวเราะเป็นไปตามปกติ สนุกสนานได้ตามต้องการ

ทุกวันนี้ที่ฉันไปเดินห้างมา บังเอิญไปเจอเรนนี่อยู่ครั้งหนึ่ง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความสุขซึ่งนั้นเป็นเรื่องที่ดีเลยล่ะ

เธอกำลังหยิบของบางอย่าง เช่น ผ้าม่าน หรืออะไรบางอย่าง

ยู่ยี่ไม่ได้สนใจอะไรเธอมากนัก เธอแค่ปัดมันเบา ๆ แล้วก็เดินออกไป มีผู้คนจำนวนมากมายที่แห่กันมาซื้อของในช่วงปีใหม่  เธอซื้อเสื้อขนเป็ดและเสื้อโค้ตมาอย่างละตัว

และเคยบังเอิญพบหัสดินครั้งหนึ่งที่บริษัท เขาเข้ามาราวกับว่ามีบางอย่างจะเกิดขึ้น เขาสวมเสื้อสูทตัวตรงพร้อมการเดินอย่างมีสไตล์

ทั้งสองเดินสวนผ่านราวกับคนแปลกหน้า เธอเองไม่กล่าวทักทายอะไรและเขาเองก็เช่นกัน ทั้งสองไม่แม้แต่ให้ใช้หางตามอง

ยู่ยี่ไม่มีการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น ทัศนคติชั่งเย็นชายิ่งกว่าเขา มาคิดดูดีๆ ฉันทัชก็จากไปได้หลายวันแล้วซึ่งทำให้เธอมีความรู้สึกคิดถึงเขาเล็กน้อย

แล้วในตอนบ่าย ทั้งสองได้คุยกันทางโทรศัพท์อีกครั้ง และเขาบอกว่าเขาจะกลับมาให้ได้โดยเร็วที่สุด

วันแต่งงานจะเริ่มวันพรุ่งนี้แล้ว ทั้งเมือง S กำลังรายงานข่าวนี้ ได้เกิดความโกลาหลมากขึ้นๆ และทุกคนๆต่างก็รู้ดี

ในช่วงกลางดึก

หัสดินสวมเสื้อคลุมเดินออกจากบ้าน แม้ชฎารัตน์จะไม่เต็มใจ แต่ก็คอยช่วยเก็บกวาดให้ ซาฮาร่านั้นค่อนข้างพอใจเลยทีเดียว

ทัศนคติของคุณพ่ออติวิชญ์อธิบายไม่ได้เลยว่ามีความสุขหรือไม่ แต่อย่างไรก็ตามก็ต้องผ่านมันไปให้ได้

ซาฮาร่าจะไปห้ามหัสดิน แต่ก็ห้ามไม่ทัน หัสดินบอกจะไปดื่มเหล้าแล้วกลางคืนก็กลับ

ณ ที่บาร์ เขากับดนัยกำลังดื่มสังสรรค์กันอยู่ การแต่งงานเข้าใกล้มาทุกทีแต่ก็ไม่ได้มีความสุขเลย ดนัยเองก็เลี่ยงที่จะไม่พูด

เมื่อก่อน นึกว่าจะได้เดินร่วมกับยู่ยี่จนสุดปลายทาง ใครจะไปรู้ ไม่นึกว่าระหว่างทางจะเกิดเรื่องร้ายๆแบบนี้ขึ้น

เมื่อยู่ยี่ใกล้ที่จะพักผ่อน เธอได้ยินเสียงกริ่งประตูจึงเดินไปเปิดประตู ปรากฏว่าเป็นฉันทัชเอง

ดวงตาเธอเบิกกว้าง เธอทั้งมีความสุข ตื่นเต้นและเอนตัวเข้าไปกอดเขา

ฉันทัชดึงเธอออกเล็กน้อย สายตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น “ฉันจะไว้กอดคุณทีหลัง ตอนนี้บนตัวฉันเย็นไปหมดแล้ว และฉันเองก็ชอบความจริงใจของคุณ…”

ยู่ยี่มองเขา “คุณหายไปตั้งห้าวัน”

“ใช่ ดังนั้นฉันเลยรีบกลับมา แม้มันจะดึกแล้ว แต่ฉันก็ต้องขึ้นเครื่องบินกลับ”

“ลำบากหน่อยนะ เดี๋ยวจะเปิดน้ำไว้ให้คุณอาบนะ”

ตอนนั้นเธอกำลังจะหันหลังกลับ ฉันทัชคว้าแขนของเธอ แล้ววาดคิ้วและตากวาดไปทั่วท้องของเธอ: "เดี๋ยวฉันทำเองก็ได้"

พยักหน้า ยู่ยี่ไปห้องนอน นาโนได้ส่งข้อความมาหา “วันพรุ่งนี้จะงานแต่งหัสดิน เธอจะไปด้วยกันกับฉันไหม”

ยู่ยี่คิดๆ “ไม่ล่ะ ฉันจะไปกับเขา”

นาโนร้องโวยวายเหมือนถูกมีดบาด “มีแฟนก็ลืมเพื่อน แต่ฉันจะให้อภัยคุณ!”

แล้วเชอร์รีนไม่ไปด้วยเหรอ? เขาถาม

เขารังเกียจสองสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน ถึงขั้นกินไม่ลงเลย ฉันเองก็ไปหัวเราะเยาะ หน้าที่ของเธอคือครอบงำผู้ชมด้วยทักษะของคุณและบดขยี้เจ้าตัวเล็กที่ตายไปสามตัว เธอคิดว่าการสวมชุดแต่งงานจะทำให้คุณดูเป็นผู้ใหญ่เหรอ?

ขณะที่เธอกำลังสนทนาอยู่ ฉันทัชกำลังสวมเสื้อคลุมออกมาจากห้องอาบน้ำ เนื้อหาการสนทนาได้ดันเข้าตา

เรนนี่ภาพถ่ายงานแต่งงานของ เธอได้โพสต์ภาพบางส่วนบน WeChat รวมถึงบางส่วนให้กับเพื่อน ภาพโปรไฟล์บน Wechat ก็เป็นรูปของทั้งคู่ในงานแต่ง

ยู่ยี่ไม่ได้เพิ่มเขาเป็นเพื่อน เพราะตนเองไม่เห็น นาโนส่งรูปภาพทั้งหมดในคราวเดียว ทั้งยังคงแสดงความคิดเห็น

“รูปนี้ก้นไม่มี แล้วดูหน้ามันสิ ถ้าให้ใช้คำพูดตลกๆน่ะ มันเหมือนที่ช้อนรองเท้าเลย!”

รูปถ่ายก็ดูงั้นๆ แล้วยังจะกล้าลงรูปอีก ชั่งเสียสายตาจริงๆ เห็นแล้วอยากจะอ้วก”

ยู่ยี่เพียงส่งรูปถึงเธอ เธอเองก็ต้องทนจำใจมากๆ

“พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปเอง” ฉันทัชอ้าปากและยกผ้าห่มขึ้น: "ตอนนี้ปิดคอมพิวเตอร์แล้วพักผ่อนนะ!"

ยู่ยี่กล่าวอำลานาโน จากนั้นได้ปิดคอมพิวเตอร์ลงซุกตัวเข้าไปในอ้อมแขนอันอบอุ่นของเขาราวกับเตาไฟ และนอนหลับอย่างสบาย

วันถัดไป

เรนนี่ตั้งตารอคอยการแต่งงานครั้งนี้มาเป็นเวลานาน และตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ มีบุคลากรช่างแต่งหน้า ชุดเจ้าสาวที่มาโดยเฉพาะ

ชุดแต่งงานสั่งจากแบรนด์ดังในต่างประเทศ ราคาก็แพงเว่อร์ ทั้งยังสวยหรู เรียกได้ว่าชั่งเป็นชุดแต่งงานที่เจิดจรัส

เรนนี่ขอให้แต่งหน้าให้สว่างขึ้นเล็กน้อย แต่ต้องให้ดูสวยสมบูรณ์แบบแบบไร้ที่ติ แต่งหน้าสองชั่วโมง แล้วก็ทำผมต่อ

เมื่อทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์ คนที่ปรากฏตัวในกระจกก็คือเจ้าสาวที่สวยงามสมบูรณ์แบบ และรองเท้าส้นสูงที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอก็คือส้นสูงคริสทัลที่ส่องประกายระยิบระยับ

เพื่อนๆต่างมาพร้อมกันทั้งหมดต่างมาแสดงความยินดีกล่าวชื่นชม เรนนี่เองได้ยินต่างก็ดีใจด้วย

ผู้คนต่างล้อมเธอไว้ตรงกลาง ต่างคนต่างยกย่องสรรเสริญฉัน และฉันก็ยกย่องกลับไปมาไม่หยุด