ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 467
แต่ฉันทัชกลับไม่ง่วงนอนแล้ว เขานอนตะแคง แล้วจ้องมองใบหน้ายามหลับใหลของเธอภายใต้แสงไฟสลัวเงียบๆ
ใบหน้าของเธอสวย และเรียบเนียน เปร่งประกายจากข้างในออกมา ขนตาของเธองอนยาว และกำลังสั่นไหวเล็กน้อย มือของเธอที่จับอยู่บนหน้าอกของเขา ยังคงจับไว้แน่นมาก ภายใต้แสงไฟสีเหลืองอำพันส่องแสงสลัวปกคลุมลงมา ทำให้รู้สึกอบอุ่นมาก
ริมฝีปากบางยกยิัมอย่างเซ็กซี่ออกมา ฉันทัชเพียงรู้สึกว่าในห้องเต็มไปด้วยความอบอุ่น และสงบสุข ทั้งจิตใจและร่างกาย ก็อยู่ในอาการมีความสุข
ความสุขและความสงบสุขนี้ อยู่ได้ไม่นาน จากนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงก็ดังขึ้น ทำลายความสงบนี้ลง คนที่โทรมาคืออาคิระ
เสียงเรียกเข้าที่ดังทำให้ยู่ยี่ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจเล็กน้อย เมื่อเห็นแบบนี้ เขาก็เอื้อมแขนยาวออกไปและกดปิดเสียงโทรศัพท์ทีนที
นับตั้งแต่เหตุการณ์นั้น อาคิระก็ไม่ได้ติดต่อเขามานานแล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอโกรธมากเพราะเขาเลือกที่จะหย่า
ในเวลานี้มันดึกมากแล้ว ในเวลาแบบนี้ เธอจะโทรมาทำไม?
ฉันทัชขยับนิ้วเล็กน้อย แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ใช้มือซ้ายยกผ้าห่มขึ้น และเดินไปที่ห้องนั่งเล่น ไม่อยากส่งเสียงดังจนเธอตื่น...
จากนั้น เขาเทน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้ว แล้วกดรับสาย
“คุณจะกลับเฮทเคเมื่อไหร่” เสียงของอาคิระดังขึ้นมาตามสาย มันตรงไปตรงมา และสั้นมาก
ฉันทัชถอนหายใจ ก่อนจะพูดว่า “ตอนนี้ผมคงไม่มีทางที่จะกลับไปเฮทเคได้ชั่วคราว และผมจะอยู่ที่เมือง S อีกนาน”
ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้อง ทิ้งเธอไว้ที่นี่ตามลำพัง เขาไม่วางใจ ถึงแม้จะมีโก๋อยู่ด้วยก็ตาม
“แต่ว่า คุณจะต้อง กลับมาเฮทเคให้เร็วที่สุด ฉันจะรอ” อาคิระพูดอีกครั้ง
“น้ำเสียงของคุณผสมไปด้วยอารมณ์และคำสั่ง ผมไม่ชอบ และคำถามนี้ ผมได้ตอบคุณไปแล้ว...”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ อาคิระกำลังอารมณ์เสียมาก “แล้วยังไง คุณอยากเห็นเอวาตายก่อน ถึงจะกลับมาเฮทเคได้ ใช่ไหม”
พอพูดถึงเอวา คิ้วของฉันทัชก็ขมวดเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?”
“อาการของเธอแย่ลงเรื่อยๆ และเธอปฏิเสธที่จะรับการเคมีบำบัด แค่เดินสองสามก้าวเธอก็ไม่ไหวแล้ว คำพูดของฉัน เธอไม่ยอมฟัง ฉันจะรอให้คุณกลับเฮทเค...”
ฉันทัชเปิดปากพูดด้วยเสียงต่ำ “ผมจะโทรหาเธอ แล้วเกลี้ยกล่อมเธอเอง”
“ฉันบอกให้คุณกลับเฮทเค ไม่ได้บอกให้คุณโทรไปเกลี้ยกล่อมเธอ คุณต้องรีบกลับเฮทเควันพรุ่งนี้ก่อนบ่ายสอง”
“คุณจะโกรธ จะร้อนใจ จะอารมณ์เสียอาละวาดต่อหน้าผม ผมเข้าใจ แต่ผมมีวิธีจัดการของตัวเอง...” ฉันทัชพูด
“ฉันทัช บ้าเอ๊ย ในสายตาของคุณชีวิตของเอวาเป็นอะไร มันไม่มีค่าเลย เทียบกับอะไรไม่ได้เลยหรือไง ตอนนี้เธอป่วยหนัก ฉันอุตส่าห์บอกคุณแบบนี้ แต่คุณยังบอกว่าจะจัดการเอง หึหึ จัดการอะไร จัดการให้เธอรอความตายหรือไง”
เธออารมณ์แบบนี้ ฉันทัชคิดว่าไม่จำเป็นต้องพูดคุยต่อแล้ว ดังนั้นเขาจึงกดวางสายไป
หลังจากนั้น โทรศัพท์ยังคงดังติดต่อกัน และคนที่โทรมายังคงเป็นอาคิระ ฉันทัชไม่รับสายเธอกลับไม่ยอม เธอกดโทรมาไม่หยุด
เขาไม่สนใจเธอ แล้วกดปิดเครื่องไป ฉันทัชใช้โทรศัพท์บ้านกดโทรหาเอวา
สักพัก เอวาก็กดรับสาย ดูเหมือนเธอจะหลับอยู่ เสียงขึ้นจมูก นอกจากนี้ เสียงของเธอก็ยังแหบแห้ง และอ่อนแรง
ฉันทัชถามเธอเกี่ยวกับอาการป่วยของเธอ และยังถามถึงสาเหตุที่เธอไม่ยอมรับการรักษาและให้เคมีบำบัด เสียงของเขาพูดออกมาอย่างเชื่องช้า ในคืนที่มืดมิด ราวกับเสียงสายน้ำที่ไหลช้าๆ และแผ่วเบา
เอวาบอกว่า เธอรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องรักษาอีกต่อไปแล้ว โรคนี้ได้หยั่งรากลึกลงไปในร่างกายของเธอแล้ว ทำไมจะต้องต่อต้านอีก?
รักษามากี่ปี ทรมาน และเจ็บปวดมาแล้วแค่ไหน สุดท้ายแลกมาได้แค่ ร่างกายซีดเซียวไร้เรี่ยวแรง
ในตอนแรก ยังเต็มไปด้วยความหวัง ความคาดหวัง แล้วมันก็ค่อยๆ เหี่ยวเฉา หดหู่ ไม่มีความหวังอีกต่อไป
“เพราะไม่มีความหวัง ดังนั้น คุณจึงยอมแพ้อย่างนั้นเหรอ?” ฉันทัชเข้าใจสภาพจิตใจของเธอดี
“ทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย แต่มันต่างกันที่เวลา ชีวิตของฉันก็แค่จบลงเร็วกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง ฉันไม่อยากเหนื่อย ไม่อยากได้รับความเจ็บปวดแบบนั้นอีกแล้ว” เรื่องความเป็นความตาย เอวาด้านชากับมันไปแล้ว และปลงตกแล้วด้วย
“ผมหวังว่าคุณจะยอมเข้ารับการรักษาด้วยเคมีบำบัด ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม พยายามเป็นครั้งสุดท้าย”
เอวายกยิ้ม แต่ไม่อยากพูดอะไรต่อ เธอจึงบอกว่าง่วงและอยากพักผ่อนแล้ว จากนั้นจึงกดวางสายไป
นี่เป็นครั้งแรกที่เอวากดวางสายโทรศัพท์ของฉันทัช
ส่วนอีกด้านหนึ่ง
หลังจากดูหนังจบ และกลับถึงคฤหาสน์ภูษาธร ก็ดึกมากแล้ว หัสดินยังคงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เอาเหม่อลอย ตอนที่ขับรถ ก็เกือบจะชนท้ายรถคนอื่นเกือบสองครั้ง
ในที่สุดเรนนี่ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาไม่เสียดายชีวิตของเขา คนอื่นยังเสียดายชีวิตของตัวเอง ยังอยากมีชีวิตต่อไป!
เธอให้หัสดินลงจากรถ เธอจะขับรถเอง จนในที่สุดก็กลับมาถึงคฤหาสน์ภูษาธรโดยไม่เกิดอุบัติเหตุใด ๆ พอถึงห้องนอน เรนนี่ก็เอ่ยปากพูด “เธอมีอิทธิพลต่อคุณมากเลยหรือไง อยู่ต่อหน้าภรรยา คุณยังคิดถึงผู้หญิงคนอื่น จนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หัสดิน คุณไม่คิดว่าคุณต้องอธิบายให้ฉันฟังบ้างหรือไงคะ?”
สีหน้าของเรนนี่ยังคงอ่อนโยน น้ำเสียงก็พยายามควบคุมไว้อย่างดี แต่หัสดินไม่มีอารมณ์จะพูด และไม่อยากสนใจเธอ
จะให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เรนนี่เดินไปด้านหน้าเขาและยืนขวางทางเขาไว้
ตอนนี้อารมณ์หงุดหงิดของหัสดินเริ่มรุนแรงมากขึ้น เขารู้สึกว่าเรนนี่ในตอนนี้ไม่มีความเข้าอกเข้าใจเหมือนเมื่อก่อน
“ผมไม่มีอารมณ์จะคุยกับคุณในตอนนี้ พักผ่อนเถอะ” จากนั้นหัสดินก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง