ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 444

เมื่อเธอกลับมาแล้ว ก็มีงานที่ต้องทำ จึงไปไม่ได้แล้ว และถามเขาว่าจะไปกี่วัน

ทั้งสองคนส่งข้อความมากมายหลายข้อความ สำหรับเรื่องท้องนั้น ในตอนนี้ยู่ยี่กำลังช็อกอยู่จึงยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับฉันทัช

ตอนเที่ยงพักทานอาหารกลางวัน ยู่ยี่ไม่ได้ทานอะไรมากนัก สามารถมองออกได้ว่า เธอนั้นกำลังมีเรื่องหนักอกหนักใจ

ในวันเดียวกันนั้นฉันทัชก็จากไปแล้ว ตกกลางคืน ยู่ยี่นอนไม่ค่อยจะหลับทั้งคืน เป็นเพราะว่า สถานการณ์เธอในตอนนี้กลับมาแย่อีกครั้ง

พลิกตัวจากซ้ายไปขวา จากขวาไปซ้าย ก็ยังนอนไม่หลับ ยู่ยี่ถอนหายใจ เมื่อไปทำงานในวันถัดไป เธอจ้องไปที่ใต้ตาอันดำคล้ำที่เห็นได้ชัดมากที่สุด

หัสดินขวางทางเธอที่บริษัท เธอในตอนนี้ยิ่งไม่มีอารมณ์จะไปสนใจหัสดิน แต่หัสดินก็ไม่ยอมไป นั่งข้างๆ อยู่ตลอดเวลา

การตัดสินใจของเขานั้นใหญ่มาก ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองนั้น จะต้องกลับมารื้อฟื้นกันใหม่อย่างแน่นอน

2 วันมานี้ หัสดินวนเวียนอยู่รอบๆ ตัวเธอตลอด ทั้งตอนเช้า ตอนเที่ยง ตอนบ่าย ก็ไม่ได้ไปบริษัท ดูเหมือนคนไม่เอาถ่านอยู่เล็กน้อย

ยู่ยี่คุยกันอยู่กับฉันทัชผ่านทางโทรศัพท์ แต่สำหรับเรื่องเด็กนั้นเธอไม่เคยพูดถึง ประกอบกับสถานการณ์เธอที่เป็นแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดถึงอย่างไรดี ในใจยังคงคิดเรื่องนี้อยู่ต่อไป

วันนี้ ยู่ยี่ออกไปทำงานอย่างขยันขันแข็ง เธอไปที่ไซต์ก่อสร้าง หัสดินยังตามเธออย่างใกล้ชิด

เธอไม่สบอารมณ์นัก และตำหนิเขา หัสดินเพียงแค่หรี่ตาดอกท้อของเขาพลางยิ้ม ไม่มีความคิดที่จะจากไป ยู่ยี่ไม่มีทางเลือก ปล่อยเขาไปอย่างนั้น

…………

เรนนี่ยังสอบถามข่าวคราวเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ หัสดินยังไม่ได้สงสัยเธอ แสดงให้เห็นว่าวิธีของคุณหมอไอแซ็คนั้นค่อนข้างจะได้ผล

ส่วนตระกูลภูษาธรนั้น เธอเคยไปแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และในครั้งนั้น ก็เป็นซาฮาร่าที่ให้เธอไปส่งของให้

จากที่ฟังซาฮาร่าบอกมา หัสดินในช่วงนี้กำลังตามจีบยู่ยี่อยู่ สิ่งที่แสดงออกมานั้นค่อนข้างชัดเจน ว่าต้องการให้ยู่ยี่มีลูกกับเขา

ชฎารัตน์ก็รู้เรื่องที่เขากำลังทำอยู่ ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้บอกเห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้ห้ามปราม และอาจจะถือได้ว่านี่คือการยินยอม

ทางด้านพ่อหัสดินนั้น เธอในครั้งนั้นเห็นเขาโดยบังเอิญ ดูค่อนข้างเก่งกาจพอตัว

ตอนนี้ ปัญหาหลักทั้งหมดอยู่ที่ยู่ยี่ ดังนั้นการเคลื่อนไหวของยู่ยี่นั้น เธอจึงจำเป็นต้องใส่ใจระมัดระวัง

แต่ว่ายู่ยี่ดูเหมือนจะกลับมาคืนดีกับคุณฉันทัชคนนั้นแล้ว เลิกกันไม่นานเท่าไร ก็กลับมาคืนดีกันอีก เห็นได้ชัดว่า ความรู้สึกของคนทั้งสองนั้นไม่ธรรมดา

คุณฉันทัชเป็นสไตล์ที่ผู้หญิงทุกคนจะชอบจริงๆ แต่ฐานะทางครอบครัวของเขาไม่อาจเทียบเท่าหัสดิน หรือบางทีอาจจะไม่เทียบเท่าแม้แต่ตระกูลของสามีซาฮาร่า มิเช่นนั้น……….

เรนนี่คิดไว้มากมาย ทั้งเรื่องเกี่ยวกับหัสดิน เรื่องเกี่ยวกับยู่ยี่ และเรื่องเกี่ยวกับเธออีกด้วย

ขอเพียงหัสดินถูกยู่ยี่ที่อยู่ที่นั่นปฏิเสธ หรือถึงขั้นยอมแพ้ไปเลยก็ยิ่งดีที่สุด ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็สามารถชนะได้โดยไม่ต้องลงแรง ได้รับสิ่งที่เธอต้องการครอบครองทั้งหมด

อีกด้านหนึ่ง

หัสดินยังคงตามติดยู่ยี่ แต่ยู่ยี่ไม่แม้แต่จะหันไปมอง ยังคงเดินอยู่ในไซต์ก่อสร้าง

แม้ว่าแต่ก่อนโปรเจกต์นี้จะเป็นเรนบีที่รับช่วงต่อไป แต่เธอก็เข้ามาอยู่เพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น แต่เธอในขณะนั้นก็ถือว่าเป็นผู้รับผิดชอบคนหนึ่ง ดังนั้นจึงควรปฏิบัติหน้าที่ตามความรับผิดชอบของตัวเอง

ตึกใหญ่แห่งนี้ตามพิมพ์เขียวอาคารนั้นจะต้องสร้าง 30 ชั้น ขณะนี้ดำเนินการสร้างไปแล้ว 18 ชั้น อีกไม่นานก็ใกล้จะเสร็จงานแล้ว

อากาศนั้นหนาวมาก ขนาดใส่เสื้อกันหนาวขนเป็ดหนาๆ เธอก็ยังสามารถรู้สึกถึงลมหนาวราวกับน้ำเย็นจัดพัดพาเข้าไปข้างใน รู้สึกหนาวมากจริงๆ

แต่คนงานบนไซต์ก่อสร้างนั้นกลับสวมเสื้อผ้าบางๆ บางคนใส่เสื้อแจ็คเก็ตเพียงแค่ตัวเดียว แต่ทั้งหน้ากลับเต็มไปด้วยเหงื่อ ลำบากพวกเขาแล้ว

หัสดินที่เดินอยู่ข้างหลังนั้น สามารถเห็นเธอดึงเสื้อกันหนาวขนเป็ดเข้าหาตัวเอาไว้แน่นอย่างอดไม่ได้อยู่ตลอด ดวงตาดอกท้อของเขาหรี่ลง เขาเริ่มถอดเสื้อคลุมสีดำ ไปคลุมไว้ที่ไหล่ของเธอ

ยู่ยี่ไม่ได้รับมันเอาไว้ เธอหยิบเสื้อคลุมออกแทบจะในทันที หันหน้า และยัดเสื้อไว้ที่อกเขาทันที และเดินไปข้างหน้าโดยไม่บอกกล่าว

น้ำใจของคนอื่นนั้น เธอรับมันได้หมด แต่เพียงแค่หัสดินเท่านั้นที่ไม่ได้!

บนไซต์ก่อสร้างนั้นกำลังยุ่งวุ่นวายกับการทำงาน เธอเดินสังเกตการณ์อยู่ 2 รอบ จากนั้นก็เตือนผู้รับผิดชอบโปรเจกต์เป็นพิเศษว่า ในช่วงฤดูหนาว โดยเฉพาะยังมีการทำงานบนที่สูง ดังนั้นในด้านความปลอดภัยนั้น จะต้องใส่ใจ รอบคอบ ตรวจสอบ!

ผู้รับผิดชอบพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า แสดงออกว่าเข้าใจ

เมื่อไม่มีอะไรต้องหยุดพักอีก ยู่ยี่ก็ออกจากไซต์ก่อสร้าง ตอนนี้ใกล้จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว เธอคิดที่จะไม่กลับไปที่บริษัทอีก

หัสดินขวางทางเธอไว้ทันที “ผมเลี้ยงมื้อเย็นคุณเอง คุณไม่ใช่ว่าชอบต้มเผ็ดเนื้อที่สุดเหรอ เดี๋ยวผมพาคุณไปทาน”

ยู่ยี่ขมวดคิ้ว แค่นหัวเราะเย็น 2 ที “คุณไปกินเองก็ได้นี่ อยากกินมากเท่าไหร่ก็กินมากเท่านั้น ฉันไม่มีอารมณ์และไม่สบายใจที่จะไปเป็นเพื่อนกินข้าวกับคุณ อีกอย่าง ทำไมเมื่อก่อนฉันถึงไม่รู้นะว่าคุณยากที่จะรับมือขนาดนี้ หากเปลี่ยนเป็นคำพูดที่ไม่น่าฟังก็คงเป็นคำว่า หน้าด้าน!”

หลายวันมานี้ อารมณ์ของเธอนั้นไม่ดีมาก ความหงุดหงิดนั้นยิ่งเป็นเรื่องที่หายได้ยาก แล้วตอนนี้หัสดินยังคอยวนเวียนอยู่ตรงหน้าเธออีก พูดได้ว่าเขาทำให้เธอรู้สึกไม่สบอารมณ์จริงๆ

ยู่ยี่แต่เดิมก็ไม่ชอบเขาอยู่แล้ว ประกอบกับตอนนี้ยังรู้สึกหงุดหงิดเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ยิ่งทำให้เธอไม่ชอบเขาเข้าไปอีก

หัสดินไม่ได้เจ็บปวดกับสายตาที่สื่อความหมายของยู่ยี่ที่อยู่ตรงนี้แต่อย่างใด อีกทั้งยังเชี่ยวชาญทำตัวเป็นกำแพงเหล็กเป็นที่เรียบร้อย ลูกศรนับพันก็ไม่อาจเจาะผ่านได้ และถึงขนาดยังยิ้มบางได้ “หรือว่าคุณอยากทานอย่างอื่น?”

เธอไม่สนใจเขาอีก หมุนตัว เดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

หัสดินยังยืนอยู่ที่เดิม รอให้เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที มองดูรถแท็กซี่จากด้านหน้าหายลับไป สองมือของเขากำหมัด แต่กลับหัวเราะออกมา