BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 12

“ฮึก…” เพตรายกมือปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มนวลเบาๆ แล้วพยายามจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที่ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังหยิบทิชชู่มาเช็ดแก่นกายใหญ่ที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำเชื้อขาวขุ่นและน้ำหวานสีใส

“อยากออกไปทั้งสภาพแบบนี้หรือไง”

“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!”

“พูดกับผู้ชายคนแรกให้มันดีกว่านี้จะตายเหรอ”

“…” เพตรารู้สึกจุกจนแทบจะพูดไม่ออก ปฏิเสธไม่ได้ว่าโชแปงเป็นผู้ชายคนแรกของเธอและดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นค่ากับสิ่งที่เธอเสียไปเลยสักนิด

“สายตาของเธอดูคาดหวังให้ฉันเห็นค่ากับความบริสุทธิ์ของเธอนะ” มาเฟียหนุ่มเลื่อนมือจับปลายคางมนเชิดขึ้นให้เธอสบตากับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ฉันไม่คาดหวังกับคนอย่างคุณหรอก…อ๊ะ!” เพตราหยัดตัวลุกขึ้นจากชักโครกอย่างแรงโดยไม่ระหว่างตัว ลงผลให้ใจความเป็นสาวที่ฉีกขาดจากการร่วมรักเมื่อสักครู่สร้างความเจ็บปวดจนเธอแทบจะยืนไม่อยู่ มาเฟียหนุ่มจัดการโอบเอวเล็กไว้หลวมๆ ในขณะที่เธอเซไปมาทำท่าจะล้มลงบนชักโครกอีกครั้ง

“คืนนี้เธอต้องกลับกับฉันเข้าใจไหม ถ้ายัยควีนชวนกลับเธอต้องปฏิเสธเท่านั้น”

“…” เพตราเงียบเป็นการปฏิเสธ เธอไม่มีทางกลับกับเขาแน่นอนแค่นี้ร่างกายเธอก็รับแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว

“เพตรา!”

“หนูรู้แล้ว…รู้แล้ว!” ใบหน้าสะสวยเบะปากคว่ำลงอีกครั้งเมื่อโดนโชแปงตะคอกเสียงดัง ดวงตากลมโตแดงก่ำน้ำตาอุ่นชื้นจะไหลลงมาอยู่ร่อมร่อ

มาเฟียหนุ่มปลดล็อกประตูห้องน้ำ แล้วเดินออกไปด้านนอกโดยไม่ได้สนใจคนที่ยืนล้างมืออยู่ในห้องน้ำเลยสักนิด ซึ่งผู้ชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่ก็ไม่ได้สนใจอะไรสักเท่าไหร่ เพราะการทำความรู้จักแล้วพากันมาร่วมเซ็กซ์มันเป็นเรื่องปกติของนักท่องราตรีอยู่แล้ว

“!!!” เพตราตกใจแล้วรีบก้มหน้าลงเดินกระเผลกออกจากห้องน้ำทันทีด้วยความอับอาย เธอชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำแล้วรีบเดินมาที่โต๊ะทันที

“เดินขาถ่างแบบนั้นกลัวคนไม่รู้เหรอว่าเพิ่งโดนฉันเอามา”

“อย่าพูดอะไรแบบนี้ได้ไหมคะ หนูไม่อยากให้ใครรู้ทั้งนั้น” เพตราหยุดเดินแล้วหันหน้าจ้องใบหน้าหล่อเหลาเขม็ง

“ฉันจะพูดใครจะห้ามฉันได้…”

“เดินไปก่อนเลย หนูจะเดินไปทีหลังคุณ”

“สั่งฉัน?” มาเฟียหนุ่มเลิกคิ้วเชิงถามในขณะที่ใบหน้าของเขาจริงจังจนเพตราเบะปากคว่ำลงอีกครั้ง

“หนูขอร้อง”

“อย่าลืมที่ฉันสั่งก็แล้วกัน” มาเฟียหนุ่มทิ้งท้ายไว้เพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะแล้วนั่งลงที่เดิมอย่างไม่ได้มีพิรุธอะไร

เพตราถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วค่อยๆ เดินตามหลังมาโชแปงมาที่โต๊ะ เธอเลือกที่จะเดินเข้ามาอีกทางเพื่อจะเข้าไปนั่งด้านในแต่ก็ถูกมือหนากระชากนั่งลงข้างเขาอย่างแรง

“อ๊ะ!” เพตราร้องออกมาเสียงหลงแล้วตวัดสายตามองเจ้าของการกระทำด้วยความโกรธเคือง

“เป็นอะไร” เป็นเรเวนที่ถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นท่าทางและเสียงร้องแปลกๆ ของเด็กสาว

“เปล่าค่ะ” สิ้นเสียงของเพตรา โนอาห์และควีนก็เดินกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะ เรเวนหันไปถามเพื่อนทั้งสองคนด้วยความสงสัยซึ่งเพตราก็สงสัยไม่ต่างกันว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนที่เธอไปเข้าห้องน้ำ

“เธอรีบวิ่งไปไหนมา”

“นึกว่าเจอคนรู้จัก”

“แล้วใช่ไหม?”

“ไม่เจอ เขาหายไปก่อน”