BAD NIGHT คืนร้ายคืนรัก นิยาย บท 23

“โทรหาใครเหรอคะ?” เพตราขมวดคิ้วถามคนตัวสูงที่กำลังยกโทรศัพท์แนบหู มันส่งเสียงดังแดล็คลอดออกมาในขณะที่กำลังรอสาย

“ควีน”

“หนูไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้นะ…เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ” หญิงสาวทำหน้าบูดบึ้งไม่พอใจที่โชแปงกำลังผิดคำพูดที่เคยรับปากเอาไว้กับเธอ โชแปงไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเขาทำเพียงแค่เลื่อนมือลูบแผ่นหลังบางฆ่าเวลารอให้เพื่อนสาวรับสาย

(โทรมาได้จังหวะจังนะ กำลังจะโทรหาพอดีเลย)

“ให้เพตรามาฝึกงานที่บริษัทฉัน” ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นเพตราก็รีบโน้มตัวเข้าไปฟังบทสนทนาของโชแปงกับควีนด้วยความอยากรู้ มาเฟียหนุ่มเลื่อนสายตามองคนตัวเล็กแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

(ฉันไม่ให้)

“ควีนอย่าพูดไม่รู้เรื่อง”

(อย่าคิดจะเอาน้องฉันไปโขกสับ แล้วช่วยปล่อยเพตราลงไปทำงานกับคนอื่นด้วย)

“ไม่”

(เอาแต่ใจ)

“พูดเหมือนไม่ใช่นิสัยของเธออย่างนั้นแหละ” โชแปงแค่นเสียงตอบกลับควีนอย่างหงุดหงิดที่ไม่ได้ดั่งใจต้องการ หากเขาพูดดีๆ ควีนคงไม่มีทางยอม

(ถ้าไม่คิดจะจริงจังกับเพตราก็ยะ…) ในเมื่อพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่มีเหตุผลที่โชแปงจะคุยกับควีนต่อ เขาจัดการกดตัดสายแล้วโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์นัก

“ทำไมพี่ควีนพูดเหมือนรู้เรื่องของเรา” เพตราหยัดตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วชี้นิ้วระหว่างตัวเองและคนตัวโตสลับกันไปมา

“ไม่คิดบ้างเหรอว่าทำไมฉันถึงเรียกยัยควีนว่าแม่มดก็เพราะไม่เคยมีอะไรรอดพ้นสายตายัยนั่นไง” ใบหน้าสะสวยหงอยลงทันที เธอไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเธอเป็นคู่นอนให้กับโชแปง ถึงแม้ว่าการเป็นคู่นอนมันจะไม่ได้ผิดแปลกมากนักในยุคนี้ แต่สำหรับเธอมันก็ยังดูแปลกๆ บ้างอยู่ดี

“หนู…”

“เป็นผู้หญิงของฉันมันไม่ดีรึยังไง” เพตราก้มมองรอยช้ำบนร่างกายตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะช้อนสายตาโชแปงเป็นคำตอบ

“ถ้าดีหนูก็คงไม่ช้ำทั้งตัวแบบนี้หรอก” น้ำเสียงประชดประชันทำให้โชแปงเลื่อนใบหน้าเข้าไปคลอเคลียกับเนินอกอวบอิ่มแล้วจูบมันเบาๆ บนรอยช้ำ

“ถ้าเธอเป็นเด็กดีกับฉัน ฉันก็ไม่จำเป็นต้องรุนแรงกับเธอนะ” มือหนาสัมผัสรอยแดงบนข้อมือของเพตราเบาๆ แล้วดันแผ่นหลังบางให้โน้มลงมาใกล้ชิดมากกว่าเดิม ท่าทางอ่อนโยนของโชแปงทำให้หญิงสาวใจเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมานอกเบ้า เผลอคิดไปว่าที่เขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าแบบนั้นอาจจะหึงหวงเธอจริงๆ ก็ได้

“หวงหนูเหรอ”

“ฉันเป็นคนหวงของมากเผื่อเธอไม่รู้” คำพูดราบเรียบของมาเฟียหนุ่มเรียกรอยยิ้มให้กับร่างเล็กไม่น้อย อย่างน้อยโชแปงก็ไม่ได้แก้ตัวในตอนที่เพตราถามเขา

“อีกไม่กี่เดือนหนูก็จะฝึกงานจบแล้ว…ถ้าหนูจะขอให้ใช้เวลานั้นเป็นตัวกำหนดสัญญาของเราได้ไหม” แต่เธอก็รู้ดีว่าคนอย่างโชแปงคงไม่คิดจะจริงจังและเก็บเธอไว้ข้างตัวตลอดเวลาราวกับคนเป็นแฟนกันหรอก

“อยากไปจากฉัน?”

“หนูอยากไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ” ชีวิตใหม่ที่มีเพียงแค่เธอคนเดียว เพตราต้องการจะตัดขาดกับทุกอย่างและทุกคนที่อยู่ในช่วงเวลาแย่ๆ ของชีวิต แล้วเดินหน้าทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ และโอกาสที่ดีในชีวิต

“ฉันให้เวลาแค่สามเดือนทำให้ฉันเบื่อเธอให้ได้ ถ้าหลังจากนั้นเธอจะไม่มีโอกาส…” มาเฟียหนุ่มเงียบแล้วมองหน้าเพตราราวกับจะสื่อความหมายอะไรบางอย่าง

“…ไปจากฉัน” ถึงแม้ว่าคำพูดของโชแปงจะชัดเจนว่าเขาจะไม่มีทางปล่อยเธอไปหลังจากระยะเวลาสามเดือนที่ตกลงกันไว้ แต่เพตราก็ไม่รู้ว่าเขาจะให้เธออยู่ในสถานะอะไร หากจะต้องอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต…