เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 297
หลังจากเดินทางมาถึงเยี่ยนจิง ภายใต้การนำทางของถังเฉา รถยนต์ของหูอีซานก็เลี้ยวเข้ามาในซอยเล็ก ๆ ซอยหนึ่ง
ปิดประตูรถแล้ว เขาก็พิจารณาสภาพรอบ ๆ
นี่เป็นสภาพแวดล้อมที่ทั้งคุ้นเคยทั้งแปลกตา หูอีซานพูดพึมพำกับตัวเองว่า “นี่เป็นที่ที่เธออยู่...”
“เดิมทีเธอไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ว่าลูกชายของพ่อบุญธรรมเป็นผีพนัน เอาโฉนดที่ดินของบ้านไปเสียพนันแล้ว ดังนั้นก็เลยกลับมาอยู่ที่บ้านเดิม”
ถังเฉาพูดอยู่ข้างหลัง “เธอเลยต้องออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อที่จะใช้หนี้”
“อย่างนั้นเหรอ...”
หูอีซานมีสีหน้าซับซ้อน ในวันที่เขาไม่อยู่ นึกไม่ถึงว่าลูกสาวของตัวเองจะตกระกำลำบากขนาดนี้
ถังเฉาเดินเข้ามา “อีกสักพักพอเจอเธอ อย่าแสดงออกว่าตื่นเต้นมากเกินไปล่ะ”
หูอีซานไหนเลยจะไม่เข้าใจความหมายของประโยคนี้ เขาฉีกยิ้มออกมา “วางใจเถอะครับ คุณถัง ผมเข้าใจดี”
ถังเฉาตอบรับครั้งหนึ่ง “อย่างนั้นก็ดี”
พูดจบก็มาอยู่ที่หน้าประตูบ้านของลุงเหลียง เคาะประตูเบา ๆ
“ลุงเหลียง เสี่ยวเซี่ย ผมเอง ถังเฉา”
“มาแล้ว”
ในบ้านมีเสียงกังวานใสส่งออกมาทันที ประตูเปิดออกด้วยความรวดเร็ว ใบหน้าน่ารักโผล่ออกมา ...เป็นซูเซี่ย
ชั่วพริบตาที่เธอเห็นถังเฉาก็ผุดรอยยิ้มออกมา “พี่ถังเฉา”
“มารบกวนดึก ๆ อย่างนี้ ไม่รบกวนพวกเธอใช่ไหม?”
ถังเฉายกยิ้มอย่างเห็นได้ยาก
“ไม่ค่ะ ๆ ขอเพียงเป็นพี่ถังเฉา ดึกกว่านี้ก็ไม่เป็นไรค่ะ”
ซูเซี่ยแสดงออกชัดเจนว่าดีใจมาก รีบเชิญถังเฉาเข้ามา ตัวเองกลับวิ่งเข้าไปในบ้านร้องตะโกนอย่างดีอกดีใจว่า “พ่อคะ พี่ถังเฉามาแล้วค่ะ”
หูอีซานที่อยู่ด้านหลังมองร่างของซูเซี่ยอย่างเหม่อลอย มองไปมองมา ดวงตาของเขาก็แดงก่ำขึ้น
“เป็นยังไง ใช่ลูกสาวของนายไหม?” ถังเฉาก็เก็บสายตากลับมา ถามขึ้น
เบ้าตาของหูอีซานชุ่มชื้น พูดสะอึกสะอื้น “เหมือนมากจริง ๆ เป็นเธอ!”
พูดจบเขาก็ยืดหลังตรงทันที โค้งตัวให้ถังเฉาอย่างสุดซึ้ง เอ่ยเสียงทุ้มว่า “คุณถังครับ ลูกสาวของผม... ขอบคุณที่ดูแลลูกสาวของผมมาหลายปีนะครับ!”
ในวินาทีที่ได้เห็นซูเซี่ย ในใจของหูอีซานก็เก็บกดความรู้สึกที่ทะลักล้นราวกับน้ำป่าที่กำลังไหลหลากเอาไว้ เพียงแค่ได้มองเห็นจากที่ไกล ๆ ได้รับรู้ว่าซูเซี่ยยังสบายดี เขาก็วางใจแล้ว
โค้งตัวทำความเคารพเสร็จเขาก็หมุนตัวไป ตัดสินใจจะจากไป
“นายจะไปไหน?”
ตอนที่หูอีซานค้อมตัวลงนั้น ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร จนกระทั่งเขาจะจากไปเขาจึงได้เอ่ยออกมาเสียงเรียบ
ร่างกายของหูอีซานสั่นไหว แต่เขาไม่ได้หันกลับมา เพียงแค่พูดเสียงต่ำว่า “คุณถังครับ คุณพูดถูก ตอนนี้เธอมีชีวิตอยู่อย่างสงบสุข ครอบครัวรักใคร่กลมเกลียว ผมไม่ควรจะไปรบกวนเธอ ขอเพียงได้รู้ว่าเธอไม่เป็นอะไร ผมก็พอใจมากแล้วล่ะครับ...”
“ไม่ใช่ไม่อยากเจอ แต่ไม่กล้าไปเจอสินะ?”
ถังเฉาเอ่ยปากโดยฉับพลัน สายตากลับมาราบเรียบอีกครั้ง
ในมุมที่มองไม่เห็น หูอีซานตัวสั่นขึ้นมาอีกครั้ง เบิกตากว้าง น้ำตาคลอเบ้า
คำพูดของถังเฉาปอกเปลือกอันจอมปลอมของเขาออกอย่างโหดเหี้ยมเหมือนกับมีดแหลมคมเล่มหนึ่ง
“นายกลัวว่านายจะควบคุมตัวเองไม่ได้ หรือว่ากลัวว่าเธอจะจำนายได้แล้วโกรธแค้นนายกันแน่?”
น้ำเสียงอันเรียบเรื่อยของถังเฉาดังขึ้นมาอีกครั้ง หูอีซานได้ฟังแล้วร่างกายยิ่งสั่นสะท้านอย่างรุนแรงยิ่งขึ้น
“คุณถังครับ เรื่องวันนี้... ปล่อยมันไปดีไหมครับ?”
ผ่านไปนานเขาถึงจะหันกลับมาพูดกับถังเฉา
ยิ่งกลับมาใกล้บ้านเกิดยิ่งหวาดกลัว... กลัวอะไรน่ะเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม