เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 302

“ซ่งหรูอี้เหรอ”

เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งหมิงเวย ถังเฉากับหลินชิงเสว่ชะงักฝีเท้าลงและมองหน้ากัน

โดยปกติแล้วการซ่งหรูอี้จะไม่ปรากฏตัวในงานทั่วไป การที่เธอออกมาจะต้องเป็นเรื่องสำคัญอย่างแน่นอน

ถังเฉาก็ไม่รู้ว่าเธอมาหาพวกเขาเพราะคิดอยากจะทำอะไร ถ้ารู้ก็ไม่ใช่ซ่งหรูอี้สิ

“บอกเธอว่าเราจะรีบไป”

เมื่อพูดจบ ถังเฉากับหลินชิงเสว่ก็ขึ้นลิฟต์ไปข้างบนเลานจ์

เมื่อมาถึงชั้นบนสุด เขามองผ่านกระจกเห็นรูปร่างอันงดงามนั่งอยู่บนโซฟา เธอกำลังจิบชาอย่างสบายใจ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูเป็นลูกคุณหนูที่สง่างาม

ถังเฉายอมรับเลยว่าซ่งหรูอี้เป็นคนเดียวที่สามารถต่อกรกับหลินชิงเสว่ได้ทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นความงาม ฐานะเงินทองรวมไปถึงอำนาจ

ขนาดด้านเล่ห์เหลี่ยมยังดูเหมือนว่าเธอจะอยู่เหนือกว่าหลินชิงเสว่เล็กน้อย

ถึงแม้ตระกูลซ่งจะไม่ใช่ตระกูลของเธอ เธอถูกรับเลี้ยงเท่านั้น ถังเฉาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชาติตระกูลที่แท้จริงของเธอมาจากไหน

ผู้หญิงแบบนี้ลึกลับทั้งความงาม เล่ห์เหลี่ยม เงินทองและอำนาจ ถ้าจะให้พูดถึงคุณค่าบางอย่าง เธอดูพิเศษและงดงามกว่าหลินชิงเสว่

เธออยู่ในชุดกี่เพ้าสีม่วงอ่อน เน้นส่วนเว้าส่วนโค้งออกมาอย่างชัดเจน มีทั้งเสน่ห์ในขณะเดียวกันก็ทำให้คนรู้สึกว่าเธอดูสูงส่งเป็นอย่างมาก เธอปรายตามองมาด้านข้างเป็นบางครั้ง เธอเหมือนดอกบัวแดงที่มีความลึกลับ เชยชมได้ทางสายตา แต่ไม่สามารถจับต้องได้ ทำให้รู้สึกแปลกไม่เหมือนใคร

เมื่อเห็นถังเฉา ซ่งหรูอี้วางแก้วชาในมือลง จากนั้นจึงเดินเข้ามาหาเขาแล้วชี้ไปที่ประตูห้องทำงานที่ล็อกเอาไว้ “เปิดประตูสิ”

ถังเฉาถามด้วยสีหน้าแปลกใจ “คุณรู้ได้ยังไงว่าห้องทำงานผมอยู่ที่นี่”

ห้องทำงานห้องนี้ เป็นห้องทำงานเจ้าของอาคาร นอกจากเจิงเทียนเสียง หูอีซาน หลัวปู้ ก็มีแค่หลินชิงเสว่เท่านั้นที่จะสามารถเข้าออกที่นี่ได้ทุกเมื่อ ซ่งหรูอี้รู้ได้ยังไง

ซ่งหรูอี้ยิ้มบางๆ “นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่านายเป็นเจ้าของอาคารกั๋วจี้”

“คุณรู้เหรอ”

สีหน้าของถังเฉายิ่งตกใจเข้าไปใหญ่

“รู้มานานแล้ว”

ซ่งหรูอี้ยิ้มบางๆ “ถ้าฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร ฉันจะใช้ฐานะของนายไปหลอกซ่งเทียนซานได้ยังไงล่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของถังเฉาก็นิ่งไป

แน่นอนว่าซ่งเทียนซานอยากได้โครงการสร้างเมืองจึงโดนซ่งหรูอี้หลอกใช้ และให้ข่าวผิดๆ ว่าเหวินเหวยเฉินเป็นเจ้าของอาคาร

เขาจ้องเธอเขม็ง จากนั้นก็เปิดประตูห้องทำงาน หลินชิงเสว่กับซ่งหรูอี้เดินเข้าไปพร้อมกัน

ถังเฉากับหลินชิงเสว่นั่งตรงข้ามซ่งหรูอี้ พวกเขาพูดออกมาตรงๆ ว่า “พูดมาสิว่ามาหาเราเพราะอะไร”

ซ่งหรูอี้ยิ้มบางๆ “แน่นอนว่าเป็นเรื่องความร่วมมือ บริษัทตระกูลซ่งของฉันให้ความสำคัญกับความร่วมมือกับพวกคุณเป็นอย่างมาก”

“พูดมาสิ”

น้ำเสียงของหลินชิงเสว่ราบเรียบและมองเธอด้วยสายตาประเมิน

ตัวตนของซ่งหรูอี้เพียงพอที่จะทำให้หลินชิงเสว่หวาดระแวง ในบรรดาพวกผู้หญิง มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำให้หลินชิงเสว่ปฏิบัติกับเธอเป็นพิเศษ

บวกกับก่อนหน้านี้เพราะแผนของซ่งหรูอี้ ทำให้ทั้งสองได้ร่วมมือกัน เธอจะไม่ระแวงซ่งหรูอี้ได้ยังไงกัน

ซ่งหรูอี้ยิ้มและไม่สนใจ เธอพูดถึงเรื่องความร่วมมือ

ถึงแม้หลินชิงเสว่จะโต้เถียงไปหลายประโยค แต่สถานการณ์โดยรวมยังคงสงบ

“สุดท้าย ฉันขอเตือนว่าให้ระวังทุกเรื่อง”

ซ่งหรูอี้พูดเหมือนมีเลศนัย จากนั้นก็ลุกออกไป

ถังเฉาหรี่ตาลง เขารู้สึกว่านี่เป็นคำขู่ของซ่งหรูอี้

หลินชิงเสว่ตะโกนออกมาอย่างเย็นชา “เดี๋ยวก่อน!”

ซ่งหรูอี้ชะงักฝีเท้าลงและหันกลับมา เธอมองหลินชิงเสว่ด้วยสายตาราบเรียบ “มีเรื่องอะไรอีกเหรอ”

สีหน้าของหลินชิงเสว่เย็นชา “พูดมาให้ชัดเจนแล้วค่อยไป”

ซ่งหรูอี้กลับไม่สนใจ “ฉันน่าจะพูดชัดเจนแล้วนะ”

พูดจบ เธอก็เดินออกจากประตูโดยไม่สนใจหลินชิงเสว่