เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 247

บทที่ 246 คุณมีสิทธิ์อะไรมาขอร้องผม

“......”

ประมาณเหมือนกับนึกไม่ถึงว่าเธอจะพูดเช่นนี้ เย่โม่เซินตอบไม่ถูกและอึ้งไปสักพัก

หลังจากที่เขารู้สึกมีสติคิดได้ว่าเธอพูดอะไร ริมฝีปากบางๆของเย่โม่เซินแสยะยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็น ใช้มือใหญ่ๆนั้นจับคางของเธออย่างแรง: “คุณไม่รู้ว่ากำลังพูดกับใครอยู่หรือ? พูดอะไร?”

แรงของเขาหนักมาก แค่แป๊บเดียวก็ทำให้คางของเสิ่นเฉียวเป็นรอยแดงๆ เสิ่นเฉียวรู้สึกเจ็บมา อยากจะปัดมือเขาออก

แต่ปัดไม่ออก เธอทำได้เพียงแค่กัดริมฝีปากไว้และมองเขาอย่างโกรธเกลียด: “ฉันก็ต้องรู้สิ แล้วจะทำไม? ที่ฉันพูดมันผิดเหรอ? ถือสิทธิ์อะไรที่ไม่กลับมานอนบ้านได้แค่คุณคนเดียว?”

พูดจบ เสิ่นเฉียวพยายามจะผลักเย่โม่เซินออกไป แต่เรี่ยวแรงของทั้งสองต่างกันเกินไปอย่างเห็นได้ชัด เสิ่นเฉียวผลักอยู่ตั้งนาน ก็ยังผลักเขาออกไปไม่ได้ สุดท้ายจึงหยุดนิ่งอย่างโมโหมาก

เพราะเมื่อสักครู่ใช่แรงมากเกินไป ดังนั้นหน้าที่ขาวๆของเธอตอนนี้กลายเป็นสีแดงๆ เพราะอารมณ์กำลังโกรธ ดังนั้นสองตาของเธอเย็นชาเป็นพิเศษ เหมือนดาวที่สะท้อนเงาอยู่บนแม่น้ำ ส่องแสงระยิบระยับที่ดึงดูดคน

ปกติเย่โม่เซินควรจะโมโหมากกว่า แต่ว่าหลังจากที่เธอโต้ตอบถามตนเองกลับแล้ว เขานึกถึงอะไรบางอย่าง จากนั้นหรี่ตาเข้าไปใกล้เธอและพูดด้วยเสียงเบาๆ

“นี่คุณกำลัง.....หึงหวงผมเหรอ?”

เสิ่นเฉียวตะลึงไปสักพัก เธอหึงหรือ?

“หืม? แคร์ที่ผมไม่กลับมานอน ได้ยินว่าคุณยังโทรหาเซียวซู่ กลัวว่าผมจะเกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า?”

เสิ่นเฉียวไม่พูดจา ได้แต่ลืมตาจ้องสบตาเขาอย่างดื้อๆ มือของเย่โม่เซินขยับยกคางของเธอขึ้นสูงนิดๆ เย่โม่เซินก้มตัวลงไป ริมฝีปากบางๆที่เยือกเย็นเกือบจะแตะโดนเธอแล้ว

“ตอบผมสิ”

น้ำเสียงแข็งเกล้าเอาแต่ใจ

มองดูหน้าของเขาที่อยู่ตรงหน้า เสิ่นเฉียวสามารถรู้สึกได้ถึงลมหายใจโดยเฉพาะของเย่โม่เซินที่เยือกเย็น เย็นๆ เหมือนกลิ่นของผ้าห่มที่วางอยู่ในห้องนานมากๆในฤดูหนาว

เสิ่นเฉียวสะดุ้งไปสักพัก สุดท้ายก็ค่อยๆเอ่ยปากพูดเบาๆ: “ถูกคุณดูออกแล้ว”

ประโยคเดียว ก็ทำให้เย่โม่เซินตะลึง

ตอนแรกเขาคิดว่า เธอจะปฏิเสธ หรืออาจจะถกเถียง

คิดไม่ถึง.......เธอกลับยอมรับ

เสิ่นเฉียวยิ้มๆต่อหน้าเขา ริมฝีปากสีชมพูยิ้มขึ้นมา: “ก็ถือซะว่าฉันหึงละกัน ดังนั้นคุณยังจะไม่กลับบ้านอีกไหม?”

เย่โม่เซินหรี่ตาเล็กๆอย่างอันตราย โน้มตัวไปข้างหน้านิดหน่อย ปลายจมูกและหน้าผากตรงกับเธอ ลมหายใจที่เยือกเย็นได้ปกคลุมเธอไว้ด้านใน เสิ่นเฉียวกำลังมองคิ้วและนัยน์ตาอันงดงามของเขา ทันใดนั้นหัวใจก็เต้นแรงขึ้นอีกครั้งอย่างไม่เอาไหน

เขาทำให้เธอ......หวั่นไหวจริงๆ

ใจเต้นจนไม่สามารถควบคุมได้

ตรงด้านหน้าเป็นอกที่แข็งแกร่งของเขา และเธอก็เพิ่งจะอาบน้ำ หน้าอกที่นุ่มนวลก็แนบชิดกับหน้าอกของเขาอย่างไม่เหลือช่องว่างเลยสักนิดเดียว เพราะการเข้าใกล้ของเขา เสิ่นเฉียวตื่นเต้นกะทันหันจนแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตนเอง

การเคลื่อนไหวเล็กๆโดยไม่ตั้งใจนี้ ทำให้ตาของเย่โม่เซินกระพริบ จากนั้นเกิดแรงกระตุ้นบางที่เกือบจะพุ่งออกมาจากด้านใน

“คนสวย คุณตั้งใจทำใช่ไหม?” เขาถามอย่างไม่พอใจหนึ่งคำ จากนั้นก็จูบเข้าไปที่ปากแดงๆของเธออย่างแรงในตอนที่เสิ่นเฉียวก็เอ่ยปากจะพูด

“อื้ม”

นาทีที่ปากแดงๆถูกเขาจูบ เสิ่นเฉียวทนไม่ได้ จึงต้องออกเสียงครางขึ้นมาหนึ่งเสียง

เสียงครางที่บอบบางนี้ดูเหมือนว่าจะสัมผัสจุดๆหนึ่งของเย่โม่เซิน ฝ่ามืออันใหญ่ที่กำลังจับคางเธอไว้ก็ยื่นไปดันหัวเธอไว้ด้านหลัง กดด้วยแรงๆนิดๆ จูบได้ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ