แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 363
บทที่ 363 คุณบุริศร์ครับคุณนี่ช่างเอาถ่านจริงๆเลยนะครับ
"กมล หนูพูดอะไรหล่ะเนี้ย？"
นรมนยังไม่ได้เอ่ยปากเลย กานต์ก็ฟังต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
ยายเด็กน้อยคนนี้ถึงแม้ชอบบุริศร์มาโดยตลอดก็ตาม แต่ว่าปกป้องเขาเช่นนี้ไม่ได้หรอกนะ？
"หนูไม่ได้พูดผิดสักหน่อย เป็นแบบนั้นจริงๆนี่น่ะ"
กมลไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่นิดเดียวว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป
กานต์มองหน้าบุริศร์อย่างดูถูกดูแคลนและพูดว่า:"เป็นถึงลูกผู้ชายทั้งแท่งออกจากบ้านยังต้องให้ผู้หญิงคอยปกป้อง น้องรู้สึกว่าผู้ชายแบบนี้มีอะไรดีหรือ？"
"กานต์ อย่าพูดมั่วๆนะลูก"
นรมนกลัวว่ากานต์จะกระตุ้นถึงบุริศร์ วันนี้อารมณ์ของบุริศร์ไม่ค่อยดีอย่างเห็นชัด
บุริศร์หรี่ตาขึ้นมาแล้วจริง
"ไอ้เด็กบ้าคนนี้อยากลองดีกับฉันใช่มั๊ย？"
"พ่ายแพ้ที่ข้างนอก กลับมาเอาเด็กอย่างผมมาระบายความโกรธ คุณบุริศร์ครับ คุณนี่ช่างเอาถ่านจริงๆเลยนะครับ"
กานต์ไม่กลัวใบหน้าที่เย็นชาของบุริศร์เลยแม้แต่นิดเดียว ประชดประชันออกไปนึงคำ บุริศร์โมโหซะจนแทบอยากจะกระอักเลือด
เดิมทีเรื่องรูปถ่ายนั้นก็ทำให้บุริศร์หดหู่ใจมากพออยู่แล้ว ตอนนี้กลับมายังต้องถูกลูกแท้ๆมาพูดจาดูถูกดูแคลนอีกสีหน้าของเขาจึงเข้มขรึมขึ้นมาทันที
"ฉันเอาถ่านอยู่แล้ว！"
พูดจบ เขายกขาขึ้นมาและเดินขึ้นไปที่ข้างบนตึกโดยตรง ดูๆไปแล้วน่าจะโกรธแล้วจริงๆแหละ
นรมนอึ้งไปเลยทั้งคน
กมลเกือบจะร้องไห้แล้วด้วยซ้ำ
"พี่คะ ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้ค่ะ？พี่เกรงใจแด๊ดดี้หน่อยไม่ได้หรอกคะ？หนูไม่ชอบพี่แล้ว！"
พูดจบ เธอกระทืบเท้า และวิ่งไปตามบุริศร์โดยตรง
"แด๊ดดี้ แด๊ดดี้..........."
เพียงแต่ว่าบุริศร์เหมือนไม่ได้ยิน "ปั้ง"เสียงดังขึ้นมานึงครั้ง ปิดประตูห้องไปเรียบร้อยแล้ว
กมลหยุดนิ่ง ณ ที่นั่นทั้งคน มองดูประตูห้องที่ปิดไปแล้ว หันหน้ากลับมาจ้องหน้ากานต์กับนรมนอย่างดุๆและพูดว่า:"หนูเกลียดพวกพี่！เชอะ！"
พูดจบ เธอวิ่งช้าๆกลับมาถึงห้องของตัวเอง เลียนแบบท่าทางของบุริศร์ ปิดประตูแรงๆอย่างเสียงดังกังวาน
ที่นี่คนที่เบลอที่สุดก็คือนรมนกับกานต์
โดยทั่วไปแล้วบุริศร์ไม่เคยถือสากับเด็กเลยนะ วันนี้เป็นอะไรไปเนี้ย？
กานต์ใช้นิ้วมือทิ่มนรมน ถามเสียงต่ำว่า:"นี่คุณบุริศร์เป็นอะไรไปครับเนี้ย？”
นรมนส่ายหน้าแบบงงๆและเบลอๆ
"ฉันก็ไม่รู้ จู่ๆแด๊ดดี้เขาก็เหมือนอย่างกับเด็กต่อสู้กับเจตต์ที่ข้างนอก หม่ามี้ลากเขากลับมาก็เป็นแบบนี้แล้ว"
นรมนรู้สึกว่าบุริศร์ในวันนี้ดื้อดึงสุดๆ แต่เขากลับไม่ยอมพูด
ได้ยินหม่ามี้พูดแบบนี้ กานต์เอียงหัวและขมวดคิ้วถามว่า:"หรือเป็นเพราะว่าหึงหวง？"
"หึงหวงอะไรกัน？"
นรมนตอบลูกชายอย่างเชื่องช้า
กานต์จนคำพูดไปเลยทีเดียว
"หม่ามี้ครับ ก่อนหน้านี้ท่านกับคุณอาเจตต์ไปมาหาสู่กันค่อนข้างบ่อย คุณบุริศร์คนนั้นถึงแม้ดูๆไปแล้วค่อนข้างเย็นชาก็ตาม เพียงแต่ว่าขี้น้อยใจมาก แม้แต่ผมนอนกับท่านเขาก็ยังทนไม่ได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคนนอกอย่างคุณอาเจตต์แบบนั้นอีกด้วย"
"พูดเหลวไหลอะไรเนี้ย？ฉันกับเจตต์ไม่ได้ติดต่อกันตั้งนานแล้ว ต่อให้หึงหวง เขาก็ไม่ควรมาหึงหวงตอนนี้หรอกนะ หรือว่าศิลปะการสะท้อนของเขามันยาวขนาดนั้นเลย？ถึงมีปฏิกิริยา ณ ตอนนี้？"
"ก็ใช่นะครับ！"
กานต์รู้สึกว่านรมนพูดมีเหตุผล
"อ้อ ผมรู้แล้วครับ"
"อะไร？"
ทันทีนั้นนรมนมองหน้ากานต์ด้วยหน้าตาที่แบบเข้าอกเข้าใจ ซึ่งตั้งใจฟังโดยไม่รู้ตัว
กานต์พูดอย่างหัวเราะว่า:"คุณบุริศร์เข้าสู่วัยทองแล้วแน่ๆเลยครับ！"
"ไอ้เด็กบ้าคนนี้ พูดเหลวไหลอะไร"
นรมนตบไปที่หัวของกานต์โดยตรง
"อุ๊ยยย หม่ามี้ เจ็บนะครับ หากไม่ได้เข้าสู่วัยทอง ทำไมเขาถึงโกรธแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้หรอกครับ？”
กานต์รู้สึกว่าตัวเองเดาไม่ผิด
นรมนกลับถอนหายใจพูดว่า:"ไปเลยไป อย่าพูดเหลวไหล แด๊ดดี้นายเพิ่งอายุเท่าไหร่เอง ยังมีอีกนะ วันๆก็เรียกแต่คุณบุริศร์คุณบุริศร์ เรียกแด๊ดดี้ดีๆสักคำจะได้มั๊ย？"
"ครับ รู้แล้วครับ จริงๆซะด้วยสิผู้หญิงมีสามีแล้วไม่ต้องการลูกแล้วจริงๆ
กานต์ผิดหวังเล็กน้อยทั้งถอนหายใจและส่ายหน้า เหมือนกับคนแก่แดด ทำให้นรมนหัวเราะออกมาโดยตรง
"ผีน้อยผู้ฉลาด"
เขาจับหัวของกานต์อย่างยิ้มแย้ม ตัวเองก็ยังหดหู่ใจอยู่บ้าง วันนี้บุริศร์ลงมือกับเจตต์ประหลาดใจอยู่บ้าง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่
ในขณะนี้ พฤกษ์กลับมาจากข้างนอกแล้ว ขณะที่เห็นนรมนอึ้งไปแป๊บนึง
"คุณนายครับ ท่านกลับมาแล้ว？"
"อืม นี่นายไปซื้อของกินมาให้กับทิพย์หรอ？"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย