จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 182

บทที่ 182 รับผลกรรมที่ก่อไว้

กู้ซิงเว๋ยทนได้กับการที่ต้องอับอายต่อหน้าของคุณชายซูกับเหอปิน เพราะพวกเขาเป็นคนที่เขาต้องประจบสอพลอ แต่ทว่าการที่หลี่โม่ต้องมาเห็นสภาพน่าอับอายของเขา เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถรับได้จริงๆ

หลี่โม่จับมือของกู้หยุนหลันเดินเข้ามา กู้หยุนหลันมองกู้ซิงเว๋ยอย่างสงสัย จากนั้นจึงมองไปที่คุณชายซูกับเหอปินที่ยืนอยู่ข้างๆ

คุณชายซูกับเหอปินกำลังจ้องกู้หยุนหลัน ทั้งสองคนโดนความงามของเธอดึงดูดเข้าให้แล้ว

แต่เหอปินตั้งสติได้เร็ว เมื่อสังเกตเห็นท่าทีของคุณชายซู เหอปินจึงรีบละสายตาทันที

เหอปินรู้ว่าคุณชายซูถูกใจกู้หยุนหลัน ดังนั้นเขาจึงเก็บความในใจที่มีต่อกู้หยุนหลันเอาไว้

หลี่โม่เหลือบมองคุณชายซูที่มองกู้หยุนหลันเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เขาทำหน้าเย็นชาและจะเดินผ่านกู้ซิงเว๋ยไป

กู้ซิงเว๋ยขวางหลี่โม่เอาไว้

“แกมันก็แค่คนไม่เอาไหน ไม่ดูบ้างว่าที่นี่คือที่ไหน คนที่เอาแต่เกาะผู้หญิงกินแบบแกไม่สมควรมาที่นี่!”

“หลีกไป” หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“หลีกกะผีน่ะสิ ดูคนไม่เอาไหนแบบแกสิ ที่นี่ถูกเหมาแล้ว ฉันยังจองโต๊ะไม่ได้เลย คนจนๆ อย่างแกจะเข้าไปทำอะไร”

กู้ซิงเว๋ยโกรธจนคลั่ง ถึงจะโดนคุณชายซูกับคุณชายเหอดูถูกก็ช่างปะไร

แต่จะให้ไอ้คนไม่เอาไหนอย่างหลี่โม่ดูถูก

ไม่ได้เด็ดขาด!

“อ๋อ ฉันรู้แล้ว คนจนอย่างแกรู้ว่าตัวเองไม่มีเงิน แกก็เลยตั้งใจใช้โอกาสนี้มาเอาอกเอาใจเมียตัวเองสินะ ใช้ลูกไม้นี้เพื่อประหยัดเงินสินะ” กู้ซิงเว๋ยพูดประชด

“พอแล้วกู้ซิงเว๋ย! พูดอะไรอย่าให้มันเกินไปหน่อยเลย!” กู้หยุนหลันพูดอย่างหงุดหงิด

กู้ซิงเว๋ยเห็นกู้หยุนหลันก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ เสียเงินตั้งเยอะ จัดการทุกอย่างมามากมาย แต่กลับไม่ได้อะไรเลย นี่มันก็ทำให้กู้ซิงเว๋ยอึดอัดใจจะแย่อยู่แล้ว

“คนต่ำตมอย่างเธอกล้ามาว่าฉันเหรอ ฉันด่าสามีไม่เอาไหนของเธอแค่ไม่กี่คำ เธอไม่พอใจงั้นเหรอ เธอมีสิทธิ์อะไรมาไม่พอใจฉัน เธอคิดว่าการนอนกับมันจะทำธุรกิจได้ ทำให้…”

เพียะ!

ไม่รอให้กู้ซิงเว๋ยด่าจบ หลี่โม่ตบลงไปที่หน้าของกู้ซิงเว๋ย

กู้ซิงเว๋ยถูกตบจนถอยหลังไปสองก้าว จู่ๆ ดวงตาของเขาก็แดงก่ำ

“ให้ตายเหอะ! แกกล้าตบฉันเหรอ”

“นายทำตัวเอง นายจะหัวเราะเยาะฉันยังไงก็ได้ แต่นายกล้าพูดไม่ดีกับภรรยาของฉัน แกต้องตาย”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก สายตาของเขาน่ากลัว

กู้ซิงเว๋ยเห็นสายตาเย็นยะเยือกของหลี่โม่ ราวกับเขาเห็นหมาป่าเดียวดายอย่างไรอย่างนั้น จู่ๆ เขาก็ใจสั่นจนทำให้ลืมคำด่าไปหมด

หลี่โม่จูงกู้หยุนหลันเดินอ้อมกู้ซิงเว๋ยเข้าไปในร้าน

ผู้จัดการต้อนรับเขาอย่างเป็นกันเอง “สวัสดีค่ะคุณหลี่ ห้องอาหารของคุณจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว อาหารก็เลือกของที่สดใหม่ เนื้อวาฬที่เพิ่งจะมาถึงเมื่อสองชั่วโมงก่อน เนื้อปลาแซลมอนจากทะเลลึก เป็นซาชิมิ อีกทั้งยังมี… ”

ผู้จัดการพูดแนะนำพลางเดินพาหลี่โม่กับกู้หยุนหลันเข้าไปข้างใน

กู้ซิงเว๋ยเห็นดังนั้นจึงยืนอึ้งไปพักใหญ่กว่าจะตั้งสติได้ เขาจ้องพนักงานตรงบาร์แล้วตวาดออกมาเสียงดัง “มันเหมาที่นี่เหรอ มันเหมาภัตตาคารนี่เหรอ”