เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 310

เลือดไหลออกจากมุมปากของเฉียวเซวียน การโจมตีรุนแรงสองครั้งของลู่ฝาน ทำให้เขาบาดเจ็บภายในอย่างสาหัส

ตอนนี้ลู่ฝานไม่ได้ฉวยโอกาสตอนได้เปรียบ เขาถอยหลังออกไป ปล่อยให้เฉียวเซวียนลุกขึ้นยืน

ลู่ฝานมีรอยยิ้มบนใบหน้า ดูเขาสนใจเป็นอย่างมาก

"ศิษย์น้องลู่ฝานกำลังทำอะไร จัดการเขาเลย ปล่อยให้เขาลุกขึ้นมาทำไม"

หานเฟิงตะโกนออกมา นักเรียนคณะกำแหงที่อยู่ด้านหลัง มองเขาด้วยสายตาโมโห แต่ไม่มีใครเถียงคำพูดของเขา

เพราะบนเวทีประลอง การต่อสู้ของคณะไม่ออมมือ นั่นเป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว

แม้ตอนนี้ลู่ฝานซัดเฉียวเซวียนอีกสักยก จนทำให้เฉียวเซวียนตาย ก็ไม่มีใครพูดว่าผิด

แต่นั่นเป็นเฉียวเซวียนศิษย์พี่ใหญ่คณะกำแหงเชียวนะ แค่เห็นเฉียวเซวียนโดนซัด พวกเขาก็เจ็บปวดหัวใจแล้ว

บนเวทีประลอง เฉียวเซวียนเช็ดคราบเลือดมุมปากเบาๆ

"วิชาดี ผลการฝึกตนดี ฉันอยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊มานานขนาดนี้ เพิ่งเคยเห็นนักบู๊ที่ระเบิดพลังแบบวิปริตอย่างนายเป็นครั้งแรก สะใจ กล้าสู้ด้วยร่างกายไหม"

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ "มีอะไรต้องกลัว"

พูดพลาง ทั้งสองถอดเสื้อผ้า ลู่ฝานเก็บเสื้อคลุมบู๊มังกรดำ เหลือแค่กางเกงขาสั้น

ส่วนเฉียวเซวียนไม่เพียงแค่ถอดเสื้อ ยังฉีกกางเกงออกไปครึ่งหนึ่ง เหลือแค่กางเกงขาสั้น

กล้ามเนื้องดงามบนตัวทั้งสองคน ทำให้ทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจน

การต่อสู้ด้วยร่างกาย ก็คือการไม่ใช้พลังปราณ สู้ด้วยพลังของร่างกายเท่านั้น

สู้กันด้วยความแข็งแกร่งของร่างกาย!