เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 328

เมื่อใครคนหนึ่งถูกความแค้นบังตา เธอเป็นเพียงทาสของความแค้น ไม่มีสติเลยสักนิด

ในสายตาลู่ฝาน จางเยว่หานกำลังเป็นแบบนี้ ความชั่วร้ายในแววตาเธอ เหมือนหนองที่จะทะลักออกมา สาดลงบนพื้น

ลู่ฝานคิดไม่ถึงเลยว่า เขาเคยรู้จักกับผู้หญิงแบบนี้ อีกทั้งยังเคยรักด้วย

อย่างที่ในหนังสือบอกไว้ ตอนวัยรุ่นใครไม่เคยรักคนแย่ๆ บ้าง คำพูดคนโบราณไม่เคยโกหก

ไม่นาน มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากไม่ไกล

มีทั้งหนักและเบา เห็นได้ชัดว่าคนที่มา มีทั้งช้าและเร็ว

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า จางเยว่หานยิ่งตะโกนเสียงสูง

"ช่วยด้วย ช่วยด้วย ลู่ฝานยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน ไสหัวไป ไสหัวไป!"

เสียงตะโกนดุดัน จางเยว่หานฉีกปลายเสื้อของตัวเองที่เหลืออยู่ไม่มากออกเรื่อยๆ

ทำให้เหตุการณ์ดูเหมือนเป็นเช่นนั้น

ในที่สุดมีคนมาถึงเป็นคนแรก ลงมาจากต้นไม้สูงบนหัว พร้อมกับพลังปราณอันแข็งแกร่ง ลงมาสู่พื้นดิน

ในมือมีกระบี่ พลังปราณบ้าคลั่งเหมือนสายลม เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่นักเรียนคณะกำแหง

ชุดบู๊บนตัวเขาบ่งบอกตัวตนของเขาแล้ว ปักลายภูเขาแม่น้ำ เหาะเหินมหัศจรรย์

คนนี้เป็นนักเรียนคณะบังเหินเหมือนจางเยว่หาน คงเป็นหนึ่งในนักเรียนที่โดดเด่นด้วย ไม่งั้นคงไม่น่ามาถึงที่คณะกำแหง ลู่ฝานพอจำได้รางๆ เหมือนเขาเจอคนคนนี้ ในงานเลี้ยงเมื่อคืน

"ศิษย์น้องเยว่หาน เธอเป็นอะไร"

ผู้ชายรีบเข้ามาประคองจางเยว่หาน

เห็นจางเยว่หานมีเลือดเต็มหน้า ใบหน้าซ้ายขวายุบลงไป ชายหนุ่มโมโหทันที