บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 13

ตอนที่ 13 วิเคราะห์ชีวิตคนกับราชาพญายม

ซูพ่านเอ๋อดึงมือออกมา สายตาเห็นว่านางจะล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

ซ่านจินจื๋อสวมกอดนางอย่างรวดเร็ว และกุ้อ้าวเวยซึ่งอยู่ใกล้ๆถูกกระแทกจนเซถอยไปสองสามก้าว โชคดีที่ หยินเชี่ยวประคองนางไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นแผลที่นางเพิ่งหายจะหายเป็นปกติคงจะเจ็บปวดอีกเป็นแน่

"นายหญิง บาดเจ็บที่ใดหรือไม่เพคะ!" หยินเชี่ยวถามอย่างรีบเร่ง

"มิมีปัญหา" กุ้อ้าวเวยโบกมือเล็กน้อย ในใจของนางแอบเอ่ยถึงซูพ่านเอ๋อ ลักษณะท่าทางอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงนั้นเสแสร้งได้เหมือนจริงมากๆ

นางต้องการที่จะรักษานางให้หายขาดด้วยความใจดีของผู้รักษา แต่ไม่คิดว่าซูพ่านเอ๋อจะทำเช่นนั้น โชคดีที่นางค้นพบแล้ว ถ้าตนใช้ยาที่มีสรรพคุณดีกับนางจริง ๆ มันจะไม่เป็นการสูญเปล่าหรือ?

ทันทีที่ซูพ่านเอ๋อเงยหน้าขึ้น นางเห็นกุ้อ้าวเวยกำลังจ้องมองตน โดยคิดว่ากุ้อ้าวเวยเป็นสมาชิกในครอบครัวหยุนด้วย นางจะต้องมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์เป็นแน่ เพราะใบหน้าของนางซีดเซียว เมื่อสัมผัสกับข้อมือของตน

แต่กุ้อ้าวเวยทำไม่แยแส ราวกับว่าไม่ได้สังเกตอาการของนาง

ซ่านจินจื๋อช่วยพยุงนางนั่งลงและนางก็แสร้งทำเป็นไอสองสามครั้ง คนในจวนก็รีบพากันยกยาและน้ำให้นางทีละคน ซ่านจินจื๋อลูบไหล่ของนางเพื่อปลอบประโลม เพราะกลัวผู้ที่หัวใจบอบบางเช่นนางจะทนทุกข์ทรมาน

เมื่อมองดูทั้งหมดนี้ โชคเดียวของกุ้อ้าวเวยเพราะซ่านจินจื๋อไม่โกรธนาง นางจึงอ้าปากเอ่ยอย่างทิ่มแทง "ท่านปู่มิชอบเครื่องประดับทองและเงิน ชอบเพียงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทักษะทางการแพทย์บางอย่างเท่านั้น หม่อมฉันไม่รู้ว่ามีหนทางสำหรับท่านปู่หรือไม่ ทางที่ดีตระเตรียมชุดเข็มเก้าอัน และเข็มเงินกว่าสามสิบชนิดให้หลากหลายแบบ ยิ่งละเอียดยิ่งดี ท่านปู่จะมีความสุขยิ่งขึ้นที่ได้รับเพคะ"

"ตกลง" ซ่านจินจื๋อเห็นด้วย

"นั่นเป็นสิ่งที่ดี นอกจากนี้ข้ายังจำเป็นต้องใช้วัสดุยาและกิเลนด้วยเช่นกัน ทางที่ดีที่สุดที่ซื้อโสมและต้มให้ซูพ่านเอ๋อดื่ม มันน่าจะดีต่อร่างกาย" กุ้อ้าวเวยรีบตีเหล็กให้ร้อน

ซ่านจินจื๋อไม่เข้าใจเรื่องนี้ แต่เมื่อเขาได้ยินว่ามันมีประโยชน์กับซูพ่านเอ๋อเขาก็เห็นด้วยทันที

เงื่อนไขนั้นไม่เลวเลย เมื่อเห็นว่าซ่านจินจื๋อนั่งไม่ติดที่แล้ว กุ้อ้าวเวยจึงส่งทั้งสองออกไปอย่างรวดเร็ว ในใจของนางก็มีความสุขดูเหมือนว่าถ้านางต้องการอุปกรณ์ใด ๆ ในอนาคต นางสามารถใช้ซูพ่านเอ๋อเป็นข้ออ้างได้ มันนับว่ามิเลว

ใครจะรู้ว่าเมื่อนางหันกลับไปมือของหยินเชี่ยวติดอยู่บนหน้าผากของนาง "นายหญิงทานยาผิดหรือไม่เพคะ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนั้น พระองค์เป็นองค์หญิงที่ผู้คนเคารพ แล้วเหตุใดพระองค์ยังช่วยนางหรือเพคะ? "

"ก่อนหน้านี้ข้ามองคนผิด ทำให้ข้าผิดพลาดทั้งชีวิต แต่เพลานี้ข้ามิผิดพลาดแล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องการ ตราบใดที่ไม่ทรมานข้า ข้าจะมีความสุขในอิสระ แล้วข้าจะต้องการฐานะชายาฮ่องเต้ไปเพื่ออันใดกัน? " นางดึงมือของหยินเชี่ยวลงมา พลางเอ่ยอย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามแม้ว่านางจะเจาะทะลุใบหน้าที่แท้จริงของซูพ่านเอ๋อ อย่างไรเสียก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากความโกรธของซ่านจินจื๋อ อย่างไรก็มิพอใจ วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือศึกษายาและเภสัชวิทยาที่นี่ไม่ดีกว่าหรือ?

หยินเชี่ยวและชิงต้ายมองนางด้วยสายตาแปลก ๆ และรู้สึกว่านายหญิงเปลี่ยนไป