บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 3

บทที่ 3 ซูพ่านเอ๋อร์อยู่ที่ไหน

“ท่าน!” มองกริชที่แทงเข้าบนทรวงอกนางอย่างไร้ความปราณี กู้อ้าวเวยมองซ่านจินจื๋อด้วยใบหน้าโกรธแค้น เพื่อนังซูพ่านเอ๋อร์นั่น เขากลับทำร้ายนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ในอากาศกลิ่นสาบเลือดคละคลุ้ง เสือดสีแดงสดไหลรินออกจากโพรงอกหยดเข้าสู่ขวดหยกสีขาวในมือของซ่านจินจื๋อ

ฝืนทรมาณความเจ็บปวด กู้อ้าวเวยพิงกราบเตียงมองซ่านจินจื๋อด้วยใบหน้าซีดขาว “ซ่านจินจื๋อ แม้ว่าโลหิตหัวใจข้าจะไหลจนแห้งเหือด ซูพ่านเอ๋อร์ก็ไม่ดีขึ้นมาหรอก รู้ไหมว่าเพราะเหตุใด?” พลางถอนกริชบนโพรงออกโยนทิ้งลงพื้น “เพราะว่าบาปที่ท่านสร้างไว้นั้นมากมายเกินไป สตรีที่สมควรจะมีชีวิตของเจ้าจึงต้องรับผลบาปชั่วร้ายนั้น….”

กล่าวจบ กู้อ้าวเวยก็สลบลงไปเพราะฝืนความเจ็บปวดไม่ไหวอีกต่อไป

มองรอยเลือดบนหน้าอกของกู้อ้าวเวย แล้วมามองใบหน้าซีดเซียวของนางที่เป็นเพราะเสียเลือดมากเกินไป ภายในใจของซ่านจินจื๋อตกตื่น สตรีหยิ่งยโสโอหังกับกู้อ้าวเวยแสนอ่อนแอขี้ขลาดที่เข้าจวนอ๋องเป็นครั้งแรกในวันนั้น ทั้งสองแบบแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง?

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด เห็นกู้อ้าวเวยที่อยู่ตรงหน้าที่ฝืนความเจ็บปวดทรมานบวกกับท่าทีที่ต่อต้านตน ภายในใจซ่านจินจื๋อเกิดมีอะไรบางอย่างที่แทบทนไม่ได้ แต่เมื่อมองขวดหยกในมือ สีหน้าพลันมืดครึ้มลงในพริบตา

หึ! ฝีมืออันน้อยนิด คิดใช้กลยุทธ์เพื่อที่จะได้รับความเห็นใจจากตน ฝันไปเถอะ

หลังจากเก็บขวดหยกในมืออย่างระมัดระวัง ก็เปิดประตูห้องเดินออกไป

“ดูนางให้ดี….”

“พะยะค่ะ!” บ่าวหญิงเฝ้าหน้าห้องตอบรับอย่างระแวดระวัง รอจนกระทั่งซ่านจินจื๋อเดินจากไป จึงค่อยๆมองเข้าไปภายในห้อง เห็นกู้อ้าวเวยที่ล้มอยู่บนพื้น เสื้อบริเวณหน้าอกถูกย้อมด้วยเลือดสีแดงสดใหม่

เกิดเห็นใจพระชายาคนใหม่ผู้นี้อยู่บ้าง รู้ทั้งรู้ว่าในใจท่านอ๋องมีเพียงคุณหนูซูพ่านเอ๋อร์ เหตุใดต้องมาเกลื้อกกลั้วกับน้ำโคลนปลักนี้ด้วย

“ฮือๆ คุณหนู ล้วนเป็นเป็นเพราะหยินเชี่ยวไม่ดี หยินเชี่ยวไม่ได้ปกป้องคุณหนู ฮือๆ คุณหนูเจ้าคะ ท่านอย่าตายนะเจ้าคะ” กู้อ้าวเวยที่สลบไสลได้ยินเสียงคนร่ำร้องไม่หยุดอยู่ที่ข้างหู บนใบหน้ามีสิ่งเย็นๆบางอย่างร่วงหล่นใส่ จึงพยายามเปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งก็พบหญิงในชุดประโปรงสีเขียวนั่งปาดน้ำตาอยู่ด้านข้างตน ต้องบอกว่าเมื่อเห็นหญิงงามร้องไห้แล้วช่างมีบางอย่างแตกต่างออกไปจริงๆ

“ซี้ด!” กู้อ้าวเวยประคองร่างตนเองลุกขึ้นนั่ง ผลจากการขยับทำให้กระทบบาดแผลบนร่าง นางเจ็บจนต้องสูดลมหายใจ เมื่อนึกออกว่านางถูกซ่านจินจื๋อผู้ชายเลวทรามนั่นปล่อยให้เลือดไหลจนสลบแล้วก็จากไป

“คุณหนู...คุณหนู ท่าน ท่านฟื้นแล้ว” เมื่อได้ยินเสียงของกู้อ้าวเวย หญิงรับใช้เดิมที่กำลังร้องไห้ก็รีบหยุดน้ำตาลงในทันที รีบประคองกู้อ้าวเวยลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าอันตกตื่น ยังใส่ใจยกน้ำมาป้อนกู้อ้าวเวยให้ดื่มลงไป

กู้อ้าวเวยพยักศีรษะ มองบาดแผลบนร่างที่ใส่ยาและพันแผลจนเรียบร้อยดีแล้ว คิดว่าต้องเป็นหญิงรับใช้คนนี้แน่ที่ทำให้ พลันมองเสื้อผ้าบนร่างตนด้วยความขยะแขยงที่ถูกเลือดย้อมเป็นวงใหญ่ เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดที่ทำให้คนได้กลิ่นนั้นต้องปวดเศียรเวียนเกล้า “หยินเชี่ยว!” เมื่อเอ่ยปาก กู้อ้าวเวยพบว่าลำคอของตนนั้นแหบแห้งและไอออกมาอย่างหนัก เมื่อไอจนสุดจึงค่อยเอ่ยปากอีกครั้ง “หาชุดสะอาดมาให้ข้าสักชุด อีกอย่างช่วยเตรียมน้ำร้อนให้ที ข้าต้องการอาบน้ำ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุบผาร้อยเสน่ห์