ชายาบุปผาซ่อนพิษ นิยาย บท 70

ความโกรธในใจฟู่ลั่วเฉินรุนแรงขึ้นไม่น้อย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความโกรธมาจากไหน เขารู้สึกอึดอัดอย่างมากกับการสูญเสียการควบคุมนี้

“ท่านชาย！”

ฝีเท้าของฟู่ลั่วเฉินขยับเล็กน้อย ในขณะที่กำลังจะก้าวเดิน ก็ได้ยินเสียงของเฟิงฉิ้นหว่านอีกครั้ง

“ยังมีเรื่องอะไร？”

“ท่านชาย จะบริหารหอหญิงงามเมืองไม่ง่าย บางครั้งการแสดงละครก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ หากพูดกล่าวถึงท่านชายไม่ได้ตั้งใจ โปรดท่านชายอย่าถือโทษ” เฟิงฉิ้นหว่านสบตากับสายตาของฟู่ลั่วเฉิน สายตาเรียบร้อยอย่างมาก

“แล้วแต่เจ้า”

เฟิงฉิ้นหว่านพยักหน้าอย่างดีใจทันที: "ขอบคุณความใจกว้างของท่านชาย"

ฟู่ลั่วเฉินก้าวเดินออกไป คราวนี้ไม่ได้ยินการรั้งของเฟิงฉิ้นหว่านอีก ทำให้ดวงตาของเขาดูลึกลงไปอีก

หลังจากที่ฟู่ลั่วเฉินจากไป เฟิงฉิ้นหว่านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วนั่งลงที่ขอบโต๊ะ คิ้วก็ขมวดโดยไม่ได้ตั้งใจ

เมื่อเผชิญหน้ากับหวางจื้อหยวนและคนอื่นๆ นางก็ครุ่นคิดอย่างหนัก ทุกคำ ทุกประโยคจำเป็นต้องให้ระวังเป็นพิเศษ คิดว่าเมื่อเผชิญหน้ากับฟู่ลั่วเฉิน ต้องให้ความสนใจ ระมัดระวังมากขึ้น แต่คิดไม่ถึงว่าเพียงแค่คุยไปสองคำก็จบแล้ว

นอกจากนี้ท่าทางของฟู่ลั่วเฉินดูค่อนข้างแปลก ราวกับว่ามีไฟแห่งความโกรธตั้งแต่ต้นจนจบ

เฟิงฉิ้นหว่านยกมือขึ้นลูบหน้าผาก ดวงตาลึกเป็นพิเศษ: หลังจากวางแผนมากมายขนาดนี้แล้ว นางไม่กังวลที่ฟู่ลั่วเฉินโกรธ สิ่งที่เธอกังวลก็คือไม่ทราบสาเหตุของความโกรธของเขา เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้จะอยากไปปลอมฝั่งตรงข้าม แต่หาเหตุผลไม่ได้

ฉินฮั๋วเหนียนเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา: "คุณหนู แขกด้านนอกทุกคนถูกส่งไปหมดแล้ว"

เฟิงฉิ้นหว่านได้สติกลับมาอีกครั้ง เพียงพบว่าตัวเองนั่งอยู่กลางห้องมาระยะหนึ่งแล้ว: "ท่านชายฟู่ล่ะ"

“กลับไปแล้ว”

“เหลือคำพูดอะไรไว้หรือไม่？”

“ไม่มี”

เฟิงฉิ้นหว่านลุกยืนขึ้น： “ข้ารู้แล้ว ใต้เท้าจ้าวและใต้เท้าหลี่ล่ะ？”

“ทั้งสองคนก็กลับแล้ว แต่ว่าใต้เท้าจ้าวกลับฝากไว้หนึ่งคำถามว่าฉือเหลียนเป็นเรื่องยังไงกันแน่”

“อืม เตรียมม้า ข้าจะไปที่ว่าการอำเภอ”

“ข้าไปกับคุณหนู วันนี้ข้าเผยหน้าต่อผู้คนแล้ว ฉือเหลียนคนนั้นก็ถูกจับเพราะหาเรื่องที่หอหญิงงามเมือง ยังไงก็ต้องจัดการ”

“ได้”

เวลาดึกมากแล้ว ถ้าหากไม่ให้ท่านอาฉินตามไปด้วย เขาคงกังวลจนนอนไม่หลับ

เฟิงฉิ้นหว่านและฉินฮั๋วเหนียนขึ้นม้าพร้อมกัน ไปในทิศทางของที่ว่าการอำเภอ

ความเร็วของพวกเขาเร็วมาก เมื่อมาถึงที่ที่ว่าการอำเภอ รถม้าของจ้าวยี่ถึงหยุดลงอย่างช้าๆ

“น้อมพบใต้เท้าจ้าว”