ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 266

บทที่ 266 คุณชายสามเย่โมโหแล้ว

ประธานกล่าวก่อนออกเดินทางไว้ว่า ควรรายงานเรื่องทุกอย่างของคุณหญิงให้ประธานทราบทันเวลา เลขาหลิวรู้สึกว่าเรื่องนี้จำเป็นต้องรายงานให้ประธานทราบ

เมื่อเลขาหลิวกล่าวเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามีเสียงสั่นเล็กน้อย แม้ว่าประธานจะไม่อยู่ข้างๆเขาในขณะนี้ก็ตาม และเขาเพิ่งโทรหาประธานเพื่อรายงานเหตุการณ์เขาก็รู้สึกว่าขาของเขาอ่อนไปหมด

“เธอรับไว้หรือเปล่า?”อุณหภูมิรอบๆเย่ซือเฉินลดลงในชั่วพริบตา น้ำเสียงเย็นราวกับจะกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งทันทีที่หายใจออก

“อันนี้ผมไม่เห็นนะครับ”เลขาหลิวตะลึง แล้วตอบตามความจริง เขาไม่เห็นจริงๆ

ใบหน้าของเย่ซือเฉินคลี่คลายลงเล็กน้อย

“แต่ว่า ดอกไม้ของคุณชายเล้งถูกส่งไปที่บ้านตระกูลเวิน และคุณหญิงเธอก็อยู่ที่บ้านตระกูลเวินด้วย ” แต่ว่า เลขาหลิวกล่าวเพิ่มอีกประโยคนึงในเวลานี้

ความหมายในคำพูดของเลขาหลิวนั้นชัดเจน คุณชายเล้งส่งดอกไม้ไปถึงบ้านตระกูลเวินแล้ว จากที่ไม่รับก็รับแล้วล่ะ

ใบหน้าของเย่ซือเฉินมืดมนและน่ากลัวในขณะนี้ เขาวางสายโทรศัพท์ของเลขาหลิวและโทรออกอีกสายทันที “เตรียมเครื่องบินไว้ให้ผม กลับไปที่เมือง Aเดี๋ยวนี้เลย”

เขารอเครื่องบินไม่ไหว เลยใช้เครื่องบินส่วนตัว เพราะมีคนจะแย่งภรรยาของเขา ดังนั้นเขาต้องรีบกลับให้เร็วที่สุด

เล้งหรงไปขอแต่งงานไม่ใช่หรอ? ดีมาก รอเขากลับไป......

รอให้เขากลับไปถ้าไม่ลอกหนังของเล้งหรงออก เขาก็คงไม่ใช่เย่ซือเฉิน!

จากนั้นเย่ซือเฉินก็พบหมายเลขของเวินลั่วฉิง แล้วโทรไป

แต่ว่า ไม่มีคนรับสาย เย่ซือเฉินโทรต่อเนื่องถึงสามครั้ง ก็ไม่มีคนรับอีก

ดวงตาของเย่ซือเฉินเย็นลง

ในตอนนี้ โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงอยู่ในกระเป๋า กระเป๋าอยู่บนโซฟา และเธอกำลังล้างพุทราในครัว

เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนี้ แต่เพราะเธอไม่อยากอยู่ในห้องโถง คุณปู่เล้งก็เหมือนจิ้งจอกเฒ่า ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด

ขณะนี้เวินหรวนหรวนนั่งอยู่บนโซฟา เมื่อโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงดังขึ้น เธอก็ได้ยินเสียง เมื่อทุกคนไม่ได้สังเกต เธอก็หยิบโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงออกมา เมื่อเห็นหน้าจอมือถือแสดงคำว่าเจ้านายเธอก็ตะลึงเงียบๆ จากนั้นเปิดโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงเพื่อปิดเสียง

เวินหรวนหรวนกำลังคิดว่าที่ตั้งชื่อสายการโทรเป็นคำว่าเจ้านายคงต้องเป็นเรื่องสำคัญมากสิ เธอเลยจงใจไม่ให้เวินลั่วฉิงรับโทรศัพท์ ถึงเวลานั้นเวินลั่วฉิงต้องถูกเจ้านายดุอย่างแรงแน่ๆ

เวินลั่วฉิงไปทำงานที่บริษัทตระกูลเย่ ดังนั้นเธอจึงตั้งชื่อสายโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินให้เป็นคำว่าเจ้านาย

โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงโทรไม่ติด คุณชายสามเย่ค้นหมายเลขโทรศัพท์ของเล้งหรง แล้วโทรไปทันที “เล้งหรง ผมเตือนให้คุณอย่าคิดที่จะแย่งเธอ”

“ฮ่า? ทำไมเหรอ นี่คุณชายสามเย่กำลังคุกคามผมอยู่เหรอ? น่าเสียดายที่ผมเล้งหรงไม่เคยถูกใครคุกคามเลย ”

เล้งหรงตกใจเล็กน้อยเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเย่ซือเฉิน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเย่ซือเฉินจะดีต่อเวินลั่วฉิงเป็นพิเศษ แต่ก็คาดไม่ถึงเลยว่าเย่ซือเฉินจะโทรมาและข่มขู่เขาโดยตรง

ความจริง เขาเห็นการเคลื่อนไหวของเวินหรวนหรวนหมดแล้ว เขาเดาได้ทันที ว่าเย่ซือเฉินไม่สามารถโทรหาเวินลั่วฉิงได้ ก็เลยโทรมาที่เขา

เล้งหรงมองไปที่เวินลั่วฉิงในห้องครัว รอยยิ้มร้ายๆปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปาก“คุณชายสามเย่กำลังหาฉิงฉิงอยู่ใช่ไหม แต่ น่าเสียดาย ฉิงฉิงกำลังล้างพุทราอยู่”

ตอนคุณชายเล้งรับสาย ก็ออกจากห้องโถงแล้ว ตอนนี้ก็ได้เดินไปถึงห้องครัวพอดี เขาเคาะประตูห้องครัวอย่างจงใจ แล้วแกล้งถามว่า “ฉิงฉิง ล้างพุทราเสร็จหรือยัง ?”

คำพูดของเล้งหรงทำให้คนคิดอะไรได้เพ้อเจ้อไปหมด

ดวงตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว แต่ เขาก็ไม่เชื่อที่เล้งหรงพูด แต่ช่วงเวลาต่อจากนั้น เสียงของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้น “ยังไม่เสร็จเลย คุณรีบทำไม รออีกแป๊บนึงสิ ”

สิ่งที่เวินลั่วฉิงพูดเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ แต่ก็ทำให้ผู้ฟังคิดอะไรไปมั่วได้! !