ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 441

บทที่ 441 คุณชายสามเย่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว (2)

“อันนี้ก็พูดยากนะ เพราะยังไงเสียเธอกับไป๋ยี่รุ่ยก็……”เวินจื้อหลงได้ทีก็ยุให้รำ ตำให้รั่ว

“คุณปู่ต้องการพักผ่อน หากพวกคุณมีธุระอะไรก็ออกไปคุยกันข้างนอกได้”ดวงตาของเวินลั่วฉิงลุ่มลึก ตอนนี้ร่างกายคุณปู่เพิ่งจะดีขึ้นมาบ้าง พวกเขาก็มาสร้างความโกลาหลที่นี่ มันเกินไปหน่อยแล้ว

“เวินลั่วฉิง อย่างมาเสแสร้งหน่อยเลย กล้าพูดไหมว่าเมื่อกี้ไม่ได้ไปหาไป๋ยี่รุ่ยมา？กล้าพูดไหมว่าเมื่อก่อนไม่รู้เรื่องที่ไป๋ยี่รุ่ยกระทำ？”เวินจื้อหลงยิ้มหยัน เห็นได้ชัดว่าสืบเรื่องได้อย่างละเอียดรอบคอบมาก

“ฉิงฉิง ทำไมหนูถึงทำเช่นนี้ หนูถูกตระกูลเวินชุบเลี้ยงมา ตระกูลเวินมีบุญคุณต่อหนูไม่น้อยเลยนะ และคุณปู่ก็เอ็นดูหนูด้วย ทำไมถึงได้ทำร้ายตระกูลเวินได้ลงคอล่ะ”หลี่หยุนพูดจาใส่พริกใส่ขิงให้มากความเพิ่มขึ้นตามเวินจื้อหลงด้วย

“เธอกับไป๋ยี่รุ่ยรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก พวกเขาเหมาะสมดั่งกิ่งทองใบหยก ไม่แน่ว่าตอนที่เธอเพิ่งจะกลับเข้ามาบ้านตระกูลเวินก็สมคบคิดกับไป๋ยี่รุ่ยเรียบร้อยแล้ว……”บัดนี้เวินจื้อหลงยิ่งพูดยิ่งเลยเถอะไปไกลใหญ่

เหอซิ่วผิงถูกบ้านพวกเขาบีบจนต้องหลบอยู่อีกมุมหนึ่ง บัดนี้ได้ฟังพวกเขาทั้งบ้านใส่ความเสียดสีใส่เวินลั่วฉิง เหอซิ่วผิงก็อดที่จะร้อนใจไม่ได้ แต่ทว่าเธอก็รู้ว่าออกความคิดเห็นในสถานการณ์เช่นนี้ มันไม่เหมาะสมนัก

“พอแล้ว พวกนายอย่ามาจงใจพูดอย่างนี้ตรงหน้าฉันเลย ฉันรู้ทุกอย่างดีกว่าพวกนายเสียอีก”ทันใดนั้นคุณปู่เวินก็ตวาดเสียงตัดบทพูดของเวินจื้อหลงทิ้ง

“คุณปู่ครับ ท่านอย่าโดนเธอหลอกเอานะครับ เธอเพิ่งไปหาไป๋ยี่รุ่ยมาจริงๆ”เวินจื้อหลงเห็นคุณปู่คอยปกป้องเวินลั่วฉิง จึงรู้สึกร้อนรนขึ้นไปอีก

“ฉันให้เธอไปหาไป๋ยี่รุ่ยเอง”คำพูดประโยคเดียวของคุณปู่เวินก็สามารถหุบปากทุกคนให้เงียบสงบลงได้

“ฉันให้ทนายเขียนพินัยกรรมไว้แล้ว ทุกอย่างของตระกูลเวินจะตกเป็นของฉิงฉิงแต่เพียงผู้เดียว ซึ่งรวมไปถึงบริษัทของตระกูลเวิน โฉนดที่ดินของตระกูลเวิน และรวมทรัพย์สินทุกอย่างของตระกูลเวินด้วย”คำพูดของคุณปู่เวินหยุดไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดถึงสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อสาร

ถึงแม้ตอนนี้ทุกย่างก้าวของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปจะเต็มไปด้วยขวากหนาม แต่ทว่ายังไงเสียก็ยังไม่ได้ล้มละลาย หากสามารถหาเงินสดมาหมุนเวียนก็จะสามารถฟื้นตัวขึ้นมาได้อีก แน่นอน หากไม่อยากจะบริหารอีกก็สามารถขายบริษัทเวินซื่อกรุ้ปทิ้ง ซึ่งยังคงได้รับเงินจำนวนไม่น้อยทีเดียว ลำพังตึกของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปที่ตั้งอยู่ในทำเลทองก็มีมูลค่ามากมายแล้ว

เหอซิ่วผิงแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก สีหน้าเผยความโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย

“คุณพ่อหมายความว่ายังไงครับ？พ่อให้ทุกอย่างกับเธอ แล้วพวกเราจะทำยังไงดีล่ะ？”เวินจีหยันฟังจนเอ๋อไปเลย พลางจ้องมองคุณปู่เวินอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ส่วนคนอื่นต่างก็อึ้งไปตามๆกัน ไม่ว่าจะยังไงก็คาดไม่ถึงว่าคุณปู่จะทำกันได้ลงคอถึงเพียงนี้ ซึ่งมอบทุกอย่างให้แก่เวินลั่วฉิง แต่กลับไม่เหลืออะไรให้พวกเขาเลย？

“ความหมายของฉันนั้นชัดเจนดีอยู่แล้ว เดี๋ยวฉันจะให้ทนายความไปร่างออกมาเป็นลายลักษณ์อักษร ฉันอยากพักแล้ว พวกนายออกไปเถอะ ฉิงฉิงอยู่ดูแลฉันก็พอแล้ว”

“คุณพ่อ ทำไมถึงทำยังไงนี้ได้？ทำไมถึงเอาทุกอย่างของตระกูลเวินให้เธอ？ทั้งๆที่เธอร่วมมือกับไป๋ยี่รุ่ยมาทำร้ายตระกูลเวินของพวกเราแท้ๆ……”บัดนี้เวินจีหยันร้อนใจมากเสมือนมดที่ถูกต้มอยู่ในหม้อน้ำเดือด

“ไป๋ยี่รุ่ยคือภัยที่นายรนหามาเอง ไม่เกี่ยวข้องกับฉิงฉิงแม้แต่น้อย”คุณปู่เวินมองเวินจีหยันแวบหนึ่ง สีหน้าแฝงความเหน็บหนาวจากการท้อแท้ใจเล็กน้อย

“คุณพ่อพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง？ผมไม่รู้จักไป๋ยี่รุ่ยสักหน่อย จะเกี่ยวข้องกับผมได้ยังไง？”เวินจียหยันตะลึงงัน แน่นอนการโต้ตอบจึงเป็นการตอบสนองแรกของเขา