ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 822

หลินเป้ยตัวแข็งค้าง แต่ไม่ได้สนใจคนนั้น รีบผลักประตูเข้าไปในห้อง

“คิก น้องชายคนนี้น่าสนใจนะ เข้าห้องน้ำก็หน้าแดงด้วย？เหมือนผู้หญิงไม่มีผิด？”คนนั้นเห็นหลินเป้ยเข้าไปในห้องก็เสริมอีกหนึ่งประโยค

“บอกตรงเหมือนผู้หญิงจริงๆเลย มองใบหน้าเขาที่สวยงาม ดูยังไงก็เหมือนอย่างนั้น”

“ไม่ใช่ว่า หรือเรา……”อีกคนนี้ก็คล้ายจะมีความสนใจ พูดหนึ่งประโยคอย่างกึ่งจริงกึ่งเท็จ

ด้านในห้อง หลินเป้ยได้ยินทั้งสองคนสนทนา ร่างกายก็แข็งทื่อ ตกใจจนเหงื่อแตก ไม่ใช่ว่าเธอแค่มาเข้าห้องน้ำก็ต้องพวกโรคจิตเข้าให้แล้วนะ ถ้าผู้ชายสองคนนี้คิดจะทำมิดีมิร้ายจริงๆ……

ร่างกายหลินเป้ยยิ่งแข็งทื่อมากขึ้น เธอกลัวว่าผู้ชายด้านนอกจะมาแอบมองจริงๆ ดังนั้นจึงไปไม่กล้าขยับในชั่วขณะนั้น

ด้านนอกไร้เสียงพูดคุยแล้ว แต่หลินเป้ยเหมือนได้ยินเสียงแปลกประหลาดแว่วเข้ามาอย่างเลือนราง เธอได้ยินกระทั่งเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้เธอ ทำให้หลินเป้ยตกใจกลัวจนไม่กล้าหายใจแรงๆ

และในเวลาเดียวกัน ประตูห้องน้ำถูกผลักเข้ามาจากด้านนอก จากนั้นถังหลินก็เดินเข้ามา

ถังหลินผลักประตูเสียงเบามาก หลินเป้ยที่ตอนนี้เต้นตื่นด้วยความตึงเครียดไม่ได้ยินเสียงนี้

ผู้ชายสองคนในห้องน้ำเห็นถังหลินก็ตะลึงงัน รีบหยุดการกระทำ พวกเขารู้จักถังหลินอย่างเห็นได้ชัด เตรียมจะกล่าวทักทายถังหลินแต่ถังหลินกลับทำท่าทำทางให้พวกเขาหุบปากแล้วรีบไสหัวออกไป

ทั้งสองคนชะงัก จากนั้นก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินเป้ยได้ยินเสียงสองคนนี้ออกไป รอไปสักพัก พอไม่ได้ยินเสียงอื่นอีก หลินเป้ยถึงจะรู้สึกโล่งอก เธอเกรงว่าจะมีคนเข้ามาอีก เกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดฝัน เธอจึงไม่กล้าชักช้าให้เสียเวลา

เธอเสร็จธุระอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดประตูออก คิดจะออกไปให้เร็วที่สุด

แต่วินาทีแรกเมื่อเปิดประตูออก เธอก็ต้องเห็นถังหลินยืนอยู่ตรงหน้า

วินาทีนี้ หลินเป้ยรู้สึกร่างกายถูกแช่แข็ง คล้ายกับขยับเขยื้อนไม่ได้

ทำไมถังหลินถึงอยู่ที่นี่ได้？เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่？

เขายืนอยู่ตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว？

เขาได้ยินอะไรบ้าง？

ช่วงวินาทีที่หลินเป้ยตอบสนองกลับมา คิดจะปิดประตูอีกครั้ง

ทว่าเธอรับรู้ได้ว่าหากเธอทำอย่างนี้จริงๆ จะยิ่งแสดงความมีพิรุธของเธอให้เด่นชัดมากขึ้น

“คุณชายถัง”หลินเป้ยแอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก พยายามสุดแรงเพื่อให้ตัวเองสงบ จากนั้นก็แกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น กล่าวทักทายถังหลิน

ถังหลินมองเธอโดยไม่พูดจา ใบหน้าไม่ค่อยมีอารมณ์อะไรมากนัก ราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเธอเสียอย่างนั้น

“คุณชายถังค่อยๆเข้าเลย ฉันเข้าเสร็จแล้วไปก่อนล่ะ”ถังหลินไม่พูดจา หัวใจของหลินเป้ยยิ่งเต้นตึกตักมากขึ้น แต่ใบหน้าของเธอไม่ได้เผยสิ่งผิดแปลกออกมามากนัก

เธอพูดในขณะที่ระงับความกลัวในใจ จากนั้นก็ก้าวเท้าไปยังทิศทางด้านนอก