ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 877

เธอยิ่งคิดไม่ถึงว่าเพียงแค่หนึ่งเดือนผลประกอบการก็สูงขนาดนี้แล้ว

เห็นทีเย่ซือเฉินจะช่วยบริษัทเวินซื่อกรุ้ปกว่าที่เธอรู้ มิหนำซ้ำอาจเกินจินตนาการของเธอไปแล้ว

เวินลั่วฉิงรู้สึกว่ามีจุดหนึ่งที่คุณย่าเย่พูดถูก เย่ซือเฉินทุ่มเงินจำนวนมากมายในบริษัทเวินซื่อกรุ้ปเพื่อเธอจริงๆ

นาทีนี้เธอเห็นผลประกอบการของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปในเดือนนี้ ไม่รู้ว่าจะกล้าปะทะคารมกับคุณย่าอย่างเต็มปากเต็มคำอีกหรือเปล่า？

ทว่า หากมองอีกแง่หนึ่ง เงินเป็นของเย่ซือเฉิน ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับคุณย่าเย่เลย ฉะนั้นเธอรู้สึกว่าควรต่อกรเช่นไรก็จะสวนกลับเช่นนั้น

ประเด็นสำคัญไม่ได้อยู่ที่เงิน แต่มันอยู่ที่คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ก่อกวนเกินเหตุ

“ประธานเวินครับ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ เมื่อวานทางสถานีตำรวจท้องที่ได้โทรมาแจ้งว่า แจ้งว่า……”ผู้จัดการหลิวเห็นเวินลั่วฉิงอ่านงบการเงินอย่างใจลอย หลังคิดดูแล้ว จึงตัดสินใจรายงานเรื่องเมื่อวานให้เวินลั่วฉิงรับทราบ

“หืม？”เวินลั่วฉิงเงยหน้ามองเขา สถานีตำรวจท้องที่โทรศัพท์มาหรอกหรือ？

“สถานีตำรวจท้องที่บอกว่าเวินจื้อหลงตายแล้วครับ ก่อนหน้านี้ทางตำรวจโทรหาคุณชายเวินแล้วครับ แต่คุณชายเวินไม่ไปจัดการครับ ส่วนหลี่หยุนก็ถูกขังอยู่ในเรือนจำ คุณหนูหรวนหรวนได้รับบาดเจ็บ ทางตำรวจเลยจนปัญญา ได้แต่โทรมายังบริษัทครับ จะให้ส่งคนไปสะสางไหมครับ”ผู้จัดการหลิวรู้ว่าเวินจีหยันกับหลี่หยุนเคยก่อกรรมทำเข็ญกับเวินลั่วฉิงไว้มากมาย ดังนั้นเขาจึงพูดแบบหยั่งเชิงและระมัดระวังเป็นอย่างสูง

เวินจีหยันกับหลี่หยุนเคยทำร้ายท่านประธานมาก่อน หากท่านประธานไม่อยากไปจัดการงานศพของเวินจื้อหลงก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว

“เวินจื้อหลงตายแล้วเหรอ？”เวินลั่วฉิงอึ้ง สีหน้าพลันเปลี่ยนไปมา เวินจื้อหลงยังไม่เคยไปเยี่ยมเยียนคุณปู่เวินที่ล้มป่วยนอนอยู่ในโรงพยาบาลเลยสักครั้ง เธอคิดว่าเวินจื้อหลงมัวแต่เถลไถลเที่ยวเล่นเรื่อยเปื่อยอยู่ด้านนอก แต่ที่ไหนได้เขากลับตามอยากคาดไม่ถึงซะแล้ว

“ขอที่อยู่ด้วย ฉันจะไป”ถึงแม้เธอจะไม่ชมชอบครอบครัวเวินจีหยัน ไม่ชอบเวินจื้อหลงด้วย แต่เวินจื้อหลงตายแล้ว ตอนนี้คุณปู่เวินนอนสลบอยู่ในโรงพยาบาล หลี่หยุนก็อยู่ในเรือนจำออกมาไม่ได้ ยิ่งเวินจีหยันก็อย่าได้ไปคาดหวังอะไรกับเขาเลย

เรื่องนี้จึงตกเป็นความรับผิดชอบของเธอโดยปริยาย

คนก็ตายไปแล้ว คงปล่อยให้ศพเน่าเหม็นอยู่ในสถานีตำรวจไม่ได้หรอก

“อ่อ ครับ ครับ”ผู้จัดการหลิวชะงัก รีบค้นหาวิธีติดต่อสถานีตำรวจท้องที่ออกมา：“ประธานเวินครับ ผมไปเป็นเพื่อนครับ”

“อืม ก็ดี”เวินลั่วฉิงไม่ได้ปฏิเสธ มีผู้จัดการหลิวคอยติดตามไปจัดการเรื่องนี้ก็ดี

การตายของเวินจื้อหลงเหนือความคาดหมายของเวินลั่วฉิง เธอรู้สึกว่าเรื่องคงไม่ได้ง่ายอย่างนั้นหรอก

ตอนทางสถานีตำรวจท้องที่โทรมา คงไม่ได้แจ้งรายละเอียดอย่างชัดเจน ดังนั้นเธอไปดูให้รู้เรื่องจะดีกว่า

เวินลั่วฉิงเม้มปากเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เธอได้ตรวจดีเอ็นเอใหม่กับคุณปู่เวิน ซึ่งผลปรากฏว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวเวินจือฝางจริงๆ ไม่ใช่ลูกหลานตระกูลเวิน

ในเมื่อเธอไม่ใช่ลูกหลานตระกูลเวิน เช่นนั้นเธอก็ไม่อยากถือครองตำแหน่งประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปอีกต่อไป ถึงแม้เย่ซือเฉินจะใช้เงินช่วยบริษัทกู้วิกฤติไว้ก็ตามที แต่ถึงอย่างไรก็เป็นน้ำพักน้ำแรงของคุณปู่เวินทั้งชีวิต

น้ำพักน้ำแรงของคุณปู่เวินควรจะสืบทอดให้แก่ทายาทตระกูลเวินถึงจะถูก

เพียงแต่คุณปู่เวินสลบไสลไม่รู้สึกตัว ส่วนเวินจีหยันเห็นแก่จนยากจะรักษา เวินหรวนหรวนก็บาดเจ็บหนัก จนต้องนอนพิการติดเตียงไปตลอดชีวิต ดังนั้นก็เหลือเพียงเวินจื้อหลงแล้วแหละ