ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน นิยาย บท 898

ถ้าหากแผนก่อนหน้านี้ของเขาประสบความสำเร็จ ถังหลินถูกทำลาย ตระกูลถังเองก็จะต้องบาดเจ็บหนักอย่างแน่นอน ประกอบกับที่ตระกูลกู้ยังอยู่ ตระกูลถังก็จะไม่มีอะไรที่ดูน่ากลัวแล้ว

แต่ตอนนี้แผนการของพวกเขาล้มเหลว ถ้าหากให้พวกเขามาสืบหาคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ที่เป็นคนวางหมาก ถ้าหากถังหลินและเย่ซือเชินร่วมมือกันจัดการกับพวกเขา ส่วนเล็กๆของเมืองAนี้ก็คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังหลินกับเย่ซือเฉิน

“ตอนที่แกลงมือจัดการกับพวกนั้นก็ควรจะคิดถึงตรงจุดนี้แล้ว” มุมปากของหัวหน้าน้อยยกขึ้น น้ำเสียงที่เยือกเย็นมีความเหน็บแนมแฝงอยู่

“หัวหน้าน้อย จะไม่สนใจผมแบบนี้ไม่ได้นะ......” เจิ้งฉงอึ้งไป หน้าผากเริ่มมีเหงื่อผุดออกมา ความหมายของหัวหน้าน้อยก็คือจะไม่สนใจความเป็นความตายของเขาแล้วอย่างนั้นหรือ?

“หัวหน้าน้อย ที่หัวหน้าโซนเจิ้งมาวันนี้ ไม่ใช่เพราะเรื่องราวครั้งที่แล้ว แต่มีเรื่องหนึ่งที่สำคัญยิ่งกว่า” ไป๋หยิงมองเจิ้งฉงแวบหนึ่ง แล้วอดที่จะเอ่ยพูดออกมาไม่ได้ในที่สุด

ดวงตาของหัวหน้าน้อยกรอกมองไปทางไป๋หยิงเล็กน้อย สายตานั้นมีความเหยียดหยาม ผู้หญิงคนนึงคิดอยากจะออกมาวาดมือวาดเท้า ช่างน่าขำจริงๆ

เขาเองก็ไม่ใช่ว่าจะดูถูกผู้หญิงไปเสียหมด เพียงแต่ผู้หญิงที่คอยติดตามเจิ้งฉงนั้นเขายังคงรู้สึกดูถูกมากจริงๆ

“ตอนนี้หัวหน้าอยู่ที่เมืองA” ไป๋หยิงมองออกถึงการดูถูกของหัวหน้าน้อยที่มีต่อเธอ แต่เธอสามารถอยู่กับเจิ้งฉงมาหลายปีขนาดนี้ได้ บางครั้งก็สามารถอดทนเอาไว้ได้เช่นกัน อีกทั้งเธอรู้ว่า เรื่องที่เธอจะพูดต่อไปนี้หัวหน้าน้อยจะต้องรู้สึกสนใจอย่างแน่นอน

“หัวหน้าอยู่ที่เมืองAตามหาลูกสาวอยู่ค่ะ” ไป๋หยิงกลัวว่าหัวหน้าน้อยจะหมดความอดทนเข้าแล้วไล่เธอออกไปเสียก่อน ดังนั้น เธอจึงรีบพูดเสริมขึ้นมาประโยคหนึ่ง

“หึ” หัวหน้าน้อยส่งเสียงหัวเราะเยาะออกมา : “ครั้งนี้หัวหน้าไปหาลูกสาวที่เมืองAมีข่าวคราวการเคลื่อนไหวไม่น้อยเลยนี่ เห็นฉันตาบอด? จะไม่รู้เลยหรือไง?”

“หัวหน้าน้อยรู้แล้ว?” เจิ้งฉงนิ่งอึ้งไป เห็นได้ชัดว่าเขาคิดไม่ถึงว่าหัวหน้าน้อยจะรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว ข่าวนี้ของเขา ได้รับมาจากปากของคนที่อยู่ข้างๆอะเหลียง ไม่คิดว่าหัวหน้าน้อยจะรู้แล้ว?

แต่พอคิดพิจารณาอย่างละเอียดแล้วก็ไม่ได้เข้าใจยากนัก หัวหน้าน้อยดูแลบริหารองค์กรโกสต์ซิตี้มาหลายปีขนาดนี้ จะต้องทำให้อิทธิพลอำนาจของตัวเองแทรกซึมเข้าไปในทุกๆพื้นที่ขององค์กรโกสต์ซิตี้อย่างแน่นอน ข้างๆกายของอะเหลียงจะต้องมีคนของหัวหน้าน้อยอยู่ด้วยแน่ๆ

“ฉันยังรู้อีกนะว่าอะเหลียงมีคนที่สงสัยอยู่ด้วย” หัวหน้าน้อยลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ แล้วเดินออกมาจากมุมมืดตรงนั้น ดวงตาคู่นั้นเหลือบมองไปยังเจิ้งฉง: “เจิ้งฉงในสมองนายมีแต่ขี้รึยังไง?”

และในที่สุดไป๋หยิงถึงได้มองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนี้อย่างชัดเจน เธอก็รู้สึกตกตะลึงขึ้นมา เธอคิดว่าเคยเห็นคนที่หน้าตาดีมาไม่น้อยแล้ว คนที่เธอรักนั้นก็หน้าตาดีมากแล้วเช่นกัน

แต่เวลานี้มองไปยังผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ไม่คิดว่ามองเพียงแวบเดียวก็ให้ความรู้สึกน่าทึ่งยิ่งนัก ผู้ชายคนนี้ช่างมีหน้าตาที่ทำให้น่าตกตะลึงจริงๆ

ถ้าหากไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง เธอจะไม่เชื่อเลยว่าจะมีผู้ชายคนหนึ่งที่ดูดีได้ขนาดนี้ ดูดีเสียกว่าผู้หญิงเสียอีก ดูดีกว่าผู้หญิงคนที่สวยที่สุดที่เธอเคยเห็นมาอีกด้วย

แต่ใบหน้าที่ดูดีนี้กลับไม่เห็นถึงความอ่อนโยนเหมือนกับผู้หญิงเลยแม้แต่นิดเดียว แต่กลับมีเสน่ห์ร้ายๆแบบอันธพาลที่ทำให้ผู้หญิงต้องหลงใหลแบบนั้น

ผู้ชายแบบนี้ไม่คิดว่าจะเป็นคนดูแลควบคุมองค์กรโกสต์ซิตี้ทั้งองค์กรนี้?

สวรรค์ปฏิบัติต่อเขาดีเกินไปแล้ว ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเขา

“หัวหน้าน้อย ที่คุณพูดหมายความว่าอะไร?” เจิ้งฉงสูดหายใจเขา ถูกด่าว่าแบบนี้ เจิ้งฉงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็มองไปยังหัวหน้าน้อยที่กำลังเดินมาทางเขา ในตอนนั้นเขาตกใจเสียจนไม่กล้าจะหายใจออกมา

“รู้ว่าคนที่อะเหลียงสงสัยอยู่เป็นใครไหม?” หัวหน้าน้อยเดินมาถึงข้างๆเจิ้งฉงแล้วหยุดฝีเท้าลง ความเย้ยหยันที่ปรากฏออกมาที่มุมปากแสดงออกมาอย่างชัดเจน

ส่วนไป๋หยิงที่มองอ้าปากค้างอยู่ทางด้านหนึ่ง หัวหน้าน้อยเห็นเธอเป็นอากาศ ไม่ได้มองเธอเลยแม้แต่แวบเดียว

“หัวหน้าน้อยรู้แม้แต่เรื่องนี้อย่างนั้นหรือ?” เจิ้งฉงรู้สึกตกตะลึง แล้วยื่นมือออกมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากโดยจิตใต้สำนึก เกี่ยวกับเรื่องคนที่อะเหลียงสงสัยนั้นซุนซิ่งยังสืบไม่ได้ ได้ยินหัวหน้าน้อยพูดมาแบบนี้ก็หมายความว่าเขารู้แล้ว