จอมนักรบทรงเกียรติยศ นิยาย บท 742

สงครามครั้งใหญ่พร้อมเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ!

เสี่ยวหยู่และเหมินถงก็ได้ตกใจเสียสติไปนานแล้ว อึ้งอยู่กับที่ทำอะไรไม่ถูก แม้แต่จะวิ่งหนีก็ลืมไปจนหมด

เทียนขุยก็ฉีกยิ้มนิ่งๆ โดยไม่สนใจคนตรงหน้า แล้วพูดไปอย่างมั่นใจว่า “จอมพลโผ้จวิน หลินชื่อมันคิดจะฆ่าพวกเราเลยนะครับเนี่ย?”

ฟางเหยียนก็พูดนิ่งๆ ว่า “ง่ายมาก เพราะพวกเราไปส่งผลเสียต่อผลประโยชน์ของผู้อาวุโสใหญ่ของพวกมันเข้าแล้ว”

เทียนขุยนิ่งไปแล้วตอบว่า “เอ่อจอมพลโผ้จวินครับ จะให้กวาดล้างสำนักฉิวหลงไปทั้งหมดเลยไหม?”

“ยังไม่ต้อง อย่าให้เรื่องแค่นี้ทำให้เสียการใหญ่ทั้งหมด”

“แต่ว่าจอมพลโผ้จวินครับ ผมคิดว่าสถานการณ์แบบนี้ มันจะยอมให้เราเปิดโปงแผนชั่วของไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างมันหรือครับ?”

“งั้นก็ต้องมาดูกันว่ามันต้องการอำนาจ หรือลูกชายของมันกันแน่!”

เทียนขุยก็ตาเป็นประกาย “เข้าใจแล้วครับ จอมพลโผ้จวิน”

จากนั้นหลินเทียนก็ถูกหิ้วขึ้นมา คนที่บุกเข้ามาก็อึ้งนิ่งไปตามกัน ทุกคนล้วนหยุดการเคลื่อนไหวลง โดยไม่กล้าบุกขึ้นหน้าไปอีกแม้แต่ครึ่งก้าว และไม่มีความกล้าที่จะบุกเข้าไป นั่นเป็นถึงลูกชายของผู้อาวุโสใหญ่ หัวแก้วหัวแหวนของสำนักฉิวหลง! ถ้าพลาดไปทำร้ายจนบาดเจ็บเพิ่ม ใครจะแบกรับความรับผิดชอบนี้ไหว?

บางคนก็กังวลกว่าพวกลูกน้องนี้อีก คนคนนั้นก็คือหลินชื่อ ตอนที่เทียนขุยลากตัวหลินเทียนออกมานั้น เขาก็ตะโกนออกมาทันทีว่า “หยุดเดี๋ยวนี้!”

“มึงคิดจะทำอะไร?” หลินชื่อถามเสียงขรึม

ฟางเหยียนก็ยิ้มนิ่งๆ “แค่คุยกันเท่านั้นเอง ไม่ต้องกังวลไปหรอก”

“พวกมึงฆ่าเจ้าสำนักของพวกกู แย่งชิงเอาของล้ำค่าที่สุดของสำนักฉิวหลงไป มึงคิดว่ากูยังจะมีอะไรคุยกับมึงได้อีก? อีกอย่าง อย่างคิดว่าจับตัวลูกกูไป แล้วจะมาข่มขู่กูได้ มึงฝันกลางวันไปเถอะ!”

“ผู้อาวุโสใหญ่อย่าโมโหเกินไปสิ นี่มันเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้นเอง แค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วหรือไงกัน?”

เทียนขุยมีหรือจะฟังความหมายที่ผู้อาวุโสใหญ่พูดบีบบังคับออกมาไม่ออก จอมพลโผ้จวินมีหรือจะยอมให้ใครมาข่มขู่ได้ง่ายๆ? จะหยามเกียรติกันก็ได้ แต่การเหยียดหยามจอมพลโผ้จวินนั้น มันไม่ถูกแล้วล่ะ เพราะมันคือการเสียมารยาทต่อจอมพลโผ้จวินอย่างมาก

สำหรับคนที่เสียมารยาท แต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ฆ่าสถานเดียว!

“จอมพลโผ้จวิน จะไปพูดมากกับมันทำไม เปิดโปงโฉมหน้ามันไปเลย หรือไม่ก็ฆ่ามันเสีย เพื่อหยุดแผนชั่วของเพลิงเสวน”

ฟางเหยียนก็พูดอย่างไม่เผยสีหน้าออกมาว่า “เทียนขุย บางครั้งจะใช้แต่กำลังอย่างเดียวก็ไม่ได้ ถ้าทุกเรื่องต้องใช้กำปั้นเพื่อแก้ปัญหา งั้นโลกนี้ก็ไม่วุ่นวายไปหมดแล้วหรือ? แน่นอนว่าบางเรื่องก็ต้องใช้กำลังเพื่อแก้ไขถึงจะสำเร็จ แบบนี้มันเรียกว่าแก้ปัญหาตามสถานการณ์”

เทียนขุยก็ยังพูดอย่างไม่เข้าใจว่า “หรือว่าจอมพลโผ้จวินจะยอมให้คนอื่นมาเหยียดหยามงั้นหรือครับ?”

“จำไว้ว่า ไม่ว่าจะเป็นหยินเหมินหรือว่าชาวบ้านที่พวกเราปกป้อง พวกเขาล้วนเป็นส่วนหนึ่งของประเทศหวาเหมือนกัน หลินชื่อใจร้อนอยากจะช่วยลูกชาย แล้วใช้กำลังทั้งสำนักฉิวหลงมาฝังไปพร้อมกัน เพราะความเห็นแก่ตัว เลยต้องเอาทุกชีวิตที่ไม่เกี่ยวข้องมาชดใช้ไปด้วย นี่ก็คือความเศร้าโศกของพวกเรา แล้วพวกเราจะมีหน้ายอมรับเกียรติยศที่ชาวบ้านมีให้กับพวกเราได้อย่างไร?”

“ตามที่ผมรู้มา สำนักฉิวหลงก็ไม่ได้ร้ายไปเสียทั้งหมด เป็นเพราะการขัดแย้งภายในทำให้หยินเหมินไม่เป็นสุข คนอื่นๆ ไม่ควรเป็นเครื่องมือของพวกมัน อีกอย่าง ถ้าผมกวาดล้างทั้งสำนักฉิวหลงไป พวกเราก็จะเป็นดั่งข่าวลือที่เพลิงเสวนปล่อยออกมาน่ะสิ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบทรงเกียรติยศ